ഹിമകണം 2 [Kannan] 422

“അല്ലേലും കുട്ടിയോട് ഞാൻ പറയാനിരിക്കുകയായിരുന്നു ഈ പേര് അത്ര പോര, ഒരുമാതിരി ഭാഗവതം വായിക്കുന്നപോലെ ഇരിക്കന്നു…അവസാനം പേര് മാറ്റാൻ തീരുമാനിച്ചല്ലോ നല്ലകാര്യം”
അരുൺ അവളെനോക്കി പരിഹാസത്തോടെ പറഞ്ഞു
അതിന് മറുപടിയൊന്നും പറയാതെ അവരെ നാലുപേരെയും അരച്ചുകലക്കി കൊടുത്താൽ ഒറ്റവലിക്ക് കുടിച്ചേനെ എന്നഭാവത്തിൽ ഒരു നോട്ടം നോക്കിക്കൊണ്ട് മുന്നോട്ട് നടന്നു
“ഇവൾ ദേഷ്യപ്പെട്ടാലും എന്തൊരു ഭംഗിയാളിയാ…പിടിച്ചൊരു ഉമ്മകൊടുക്കാൻ തോന്നും”
അവളുടെ നടത്തം കണ്ട് വിഷ്ണു അറിയാതെ പറഞ്ഞു
“എന്തോ…അപ്പൊ വിശ്വാമിത്രന്റെ തപസ്സിളകി തുടങ്ങിയോ…?”
ബാലു ഒരു ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു.
മറുപടിയായി വിഷ്ണു ഒന്ന് ചിരിച്ചു.

ഉച്ചയ്ക്ക് രുദ്രയും കൂട്ടുകാരികളും ക്യാന്റീനിൽ ഇരിക്കുമ്പോ വിശാഖും കൂട്ടുകാരും അവരുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു
“ഹായ്, രുദ്ര, ഐ ആം വിശാഖ്, തന്നെയൊന്നു പരിചയപ്പെടാൻ വന്നതാണ്.”
വിശാഖ് രുദ്രയുടെ ടേബിളിനടുത്തു വന്നിട്ട് പറഞ്ഞു
രുദ്ര നെറ്റിചുളിച്ചു അവനെയൊന്നു നോക്കി
“ഇന്ന് രാവിലത്തെ തന്റെ പെർഫോമൻസ് കലക്കി… അവന്മാർക്കിട്ട് ഒരു പണികൊടുക്കാൻ എന്റെഭാഗത്തുനിന്നും എന്ത് സഹായവും പ്രതീക്ഷിക്കാം”
“അതിന് എനിക്കിപ്പോ ആരുടേം സഹായം ആവശ്യമില്ല അതിന് ഞാൻ തന്നെ മതി”
രുദ്ര ഗൗരവത്തോടെ പറഞ്ഞു
“രുദ്ര വിചാരിക്കുന്നപോലെ അവന്മാരത്ര നിസ്സാരന്മാരൊന്നുമല്ല ആ നാലെണ്ണവും കൂടിയാൽ അറ്റം ബോംബ് പോലും ഒന്നുമല്ല”
സൂരജ് തന്റെ പ്ലാസ്റ്റർ ഇട്ട കൈത്തണ്ട തടവിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു,
“അവന്മാരുടെ വീക്നെസ് ആ വിഷ്ണുവിന്റെ പെങ്ങൾ കൃഷ്ണയാണ്…അവൾക്കൊരു പോറൽ ഏറ്റാൽ അവന്മാർക്ക് സഹിക്കില്ല”
വിശാഖ് പറഞ്ഞിട്ട് പല്ല് ഞെരിച്ചു
ഇതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാത്ത മാതിരി രുദ്ര കേട്ടിരുന്നു.
“എന്തായാലും ഞങ്ങളുടെ സഹായം ആവശ്യമുണ്ടേൽ അറിയിക്കാൻ മടിക്കേണ്ട”
വിശാഖ് പറഞ്ഞിട്ട് എഴുന്നേറ്റു പുറത്തേക്കു നടന്നു
“എടി… അവന്മാർ പറഞ്ഞതിലും കാര്യമുണ്ട് എന്റെ അഭിപ്രായത്തിൽ അവന്മാരെ കൂടെനിർത്തുന്നത് നല്ലതാണെന്നാ തോന്നുന്നത്”
രുദ്രയുടെ കൂട്ടുകാരി ശില്പ പറഞ്ഞു
“നിനക്കൊക്കെ എന്താ അവന്മാരുടെ ഒരുമാതിരി നോട്ടോo ഒന്നും എനിക്ക് പിടിക്കുന്നില്ല… ഒരുമാതിരി കണ്ണുകൊണ്ട് ബലാത്സംഗം ചെയ്യുമ്പോലെ”
കൂട്ടത്തിൽ ഉള്ള അഞ്ജു പറഞ്ഞു
“അതൊക്കെയെന്തിനാ നമ്മള് നോക്കുന്നേ അവന്മാർ നോക്കിക്കൊണ്ട് പോട്ടേ, നമുക്ക് കാര്യം നടന്നാൽ പോരെ”
ശില്പ മറുപടി പറഞ്ഞു
“അവസാനം കുരിശാകോ…? നമുക്ക് നോക്കാം”
രുദ്ര ചോദിച്ചു

“അവളുമാര് നമ്മുടെ വഴിക്ക് വരോ?”
സൂരജ് വിശാഖിനോട് ചോദിച്ചു