ഹോളിയിൽ ചാലിച്ച നിറക്കൂട്ടുകൾ 2 [പവിത്രൻ] 175

അവൻ ഒരു സ്റ്റെപ് കൂടി മുന്നോട്ടടുത്തു.. അവന്റെ ശ്വാസമെടുപ്പ് പോലും എന്നെ പേടിപെടുത്തുന്നു.

“ഇന്നാ ഭാഭി ഇത് വച്ചോ.. ഞാനായിട്ട് ഭാഭിയെ ഇനി പേടിപ്പിച്ചുന്നു വേണ്ട.. “

എന്റെ ഉള്ളം കൈ അവന്റെ കയ്യിലൊതുക്കി. അതിനുള്ളിലേക്ക് അവളുടെ ചുവന്ന ബ്രാ വച്ചു തന്നു. അവന്റെ കൈയിലും  തഴമ്പുണ്ടോ എന്ന് ഞാൻ ശ്രെധിച്ചു. എന്റെ കൈകൾ പോലെ തന്നെ മിനുസമാർന്ന കൈ. എന്റെ കൈകളേക്കാൾ കുറച്ചു വലുതാണ്. മടക്കി പിടിച്ച എന്റെ കൈവിരലുകൾക്കിടയിലൂടെ ചുവപ്പ്  നിറം ഇടയ്ക്കിടെ മുഴച്ചു നിന്നു.

“ഇതിനു പകരം എന്താ ഭാഭി എനിക്ക് തരാൻ പോണേ? “

എന്റെ ഉള്ളിൽ വീണ്ടും ഭയം ഇരുൾ വിരിച്ചു. വയറ്റിൽ നിന്നു എന്തോ മുകളിലേക്ക് ഉരുണ്ടു കയറി. എന്റെ ജീവൻ അതിന്റെ ഒപ്പം പോയെന്നു ഞാൻ പേടിച്ചു. വെയിൽ പെട്ടെന്ന് മങ്ങി. സന്ധ്യ ആവാറായതു പോലെ മുറ്റത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ.എന്റെ അടിവയറ്റിൽ കുളിരു കോരിയിട്ടു കൊണ്ട് ഒരു തണുത്ത കാറ്റ് എന്റെ കവിളിനെയും തഴുകി പോയി.

“ഇപ്പോൾ തരാൻ ഒന്നും ഇട്ടിട്ടില്ലെന്നു അറിയാം.. അപ്പോൾ പിന്നെ വേറെന്തു തരും. “

അവന്റെ കണ്ണുകൾ എന്റെ നെഞ്ചിൽ തന്നെ ഉറച്ചു. ഞാൻ ബ്രാ ഇട്ടിട്ടില്ലെന്നു ഇവനെങ്ങനെ അറിഞ്ഞു. നല്ല കട്ടിയുള്ള ബനിയൻ തന്നെ ആണ് ഇട്ട് ഇറങ്ങിയത്. ആ തുണിയും തുളച്ചു കൊണ്ട് പുറത്തേക്കു എത്ര കല്ലിച്ചാലും എന്റെ മുലക്കണ്ണുകൾ തള്ളി നിൽക്കില്ല.തല കുനിച്ചു ഞാൻ നെഞ്ചിലേക്ക് നോക്കി. ഇല്ല.. മുലക്കണ്ണുകൾ ഇപ്പോളും ബനിയനു പിന്നിൽ ഒളിച്ചിരിപ്പുണ്ട്. എന്നിട്ടും ഇവനിതെങ്ങനെ അറിഞ്ഞു.

എന്റെ ചോദ്യങ്ങൾക് ഉത്തരം കിട്ടുന്നതിന് മുൻപേ അവന്റെ കൈയിൽ എന്റെ ഇടതു മുല ഞെരിഞ്ഞു. ഒന്ന് ചിന്തിക്കുന്നതിനു മുൻപ് ഞാൻ കൈ നീട്ടി അവന്റെ കരണത്ത് അടിച്ചു. അടി കൊണ്ട ഞെട്ടലിൽ എന്റെ മുലയിലെ പിടി വിട്ടു അവൻ പുറകോട്ടു ചാടി. എന്നെ രൂക്ഷമായി നോക്കിയ കണ്ണുകളിൽ കണ്ണുനീർ പാടകെട്ടി കിടന്നു. ഒരാണിനെ വേദനിപ്പിക്കാനുള്ള കരുത്തു എന്റെ കൈക്ക് ഉണ്ടാവും എന്നു ഞാൻ വിശ്വസിച്ചില്ല. അവന്റെ നിൽപ്പും ഭാവവും കണ്ട് എനിക്ക് പേടി കൂടി. അവനെന്തിനാണ്  തയ്യാറെടുക്കുന്നതെന്നു എനിക്കറിയില്ല.വീണ്ടും എന്നെ കടന്നു പിടിച്ചാലോ. എന്റെ ഇടത്തെ മുല വിങ്ങി പൊട്ടുന്നു.ധൈര്യം എല്ലാം ചോർന്നു പോയി. കണ്ണിലേക്കു ഇരുട്ട് ഇരച്ചു കയറി. ഞാൻ കാതോർത്തു. അവന്റെ ചെരുപ്പ് സിമെന്റിട്ട പരുക്കനായ തറയിൽ ഉരയുന്ന ശബ്ദം. എന്റെ ഹൃദയം ചട്ടക്കൂടുകൾ ഭേദിച്ചു പുറത്തു ചാടാൻ വെമ്പുന്ന പോലെ ശബ്‌ദം മുഴക്കി. അവന്റെ ചെരുപ്പ് ഉരയുന്ന ശബ്ദം നേർത്ത് നേർത്ത് ഇല്ലാതായി. ഞാൻ കണ്ണുതുറന്നപ്പോൾ മുന്നിൽ അവനില്ലായിരുന്നു. പല പടികളിലും കാൽ വയ്ക്കാതെ ഞാൻ മുകളിലേക്കോടി. വാതിൽ വലിച്ചടച്ചു കുറ്റിയിട്ടു. എത്ര ഗ്ലാസ് വെള്ളം കുടിച്ചിട്ടും ദാഹം തീരുന്നില്ല. വെപ്രാളത്തിൽ ഗ്ലാസിലെ വെള്ളം ബനിയനിലേക്കൊഴുകി അതും നനച്ചു.

“ദീദി വാതില് തുറക്ക്.. “

കുറെ  നേരമായി ശ്രേയ വാതിലിൽ മുട്ടുന്നു. തലയിണയിൽ തല ചേർത്ത് വച്ചു കിടന്ന എനിക്ക് അത് ഹൃദയമിടിപ്പ് പോലെയാണ് തോന്നിയത്. രാവിലെ നടന്നതിന്റെ വെപ്രാളം ഇതുവരെ മാറിയിട്ടില്ല.

“ദീദി..”

“വരുന്നു പെണ്ണേ.. ഇങ്ങനെ കിടന്നു കൂവാതെ.. “