ജീവന്റെ അമൃതവർഷം 4 [ഏകൻ] 156

ആരോ വരുന്ന ശബ്ദം കേട്ടാണ് ഏട്ടൻ എന്നെ വിട്ട് മാറിയത്. എനിക്ക് വിയർക്കാൻ തുടങ്ങി. ഇപ്പോൾ ഇങ്ങനെ ആണെങ്കിൽ രാത്രിയിൽ എങ്ങനെ ആയിരിക്കും. അതായിരുന്നു എന്റെ ചിന്ത. എങ്കിലും ഞാൻ സ്വപ്നം കണ്ടതാണ് അത്. ജീവേട്ടനിൽ ലയിക്കുന്നത്. ജീവേട്ടന് എന്നെ കൊടുക്കുന്നത്. ഇത് കൊടുക്കേണ്ട കാര്യം ഇല്ല എന്നെ എടുത്തു കൊണ്ട് പോകും.

“മക്കള് റെഡിയായില്ലേ.. സമയം സന്ധ്യ ആയി വേഗം പോയി വാ.. ” അമ്മയാണ് പറഞ്ഞത്. പിന്നെ ഞങ്ങൾ വേഗം ഇറങ്ങി. ജീവേട്ടന്റെ കൈ പിടിച്ചു നടക്കുമ്പോൾ ഇതുവരെ ഇല്ലാത്ത ഒരു ധൈര്യം എനിക്ക് വന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു. അത് എന്റെ വർഷയുടെ വാക്കുകൾ തന്ന ധൈര്യം ആണ്. ഇനിയെങ്കിലും ഞാൻ ധൈര്യം കാണിച്ചില്ലെങ്കിൽ രണ്ടു പേരുടേയും ജീവിതം ഇവിടെ തകരും എന്ന് എനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു.

എന്നാൽ ജീവേട്ടനെ കുറിച്ചും . അവിടെയുള്ള വീട്ടുകാരെ കുറിച്ചും അവരുടെ സ്നേഹത്തെ കുറിച്ചും എല്ലാം പറഞ്ഞു പറഞ്ഞു എന്നിൽ ധൈര്യം നിറച്ചത് എന്റെ വർഷയാണ്. ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങി നടക്കുമ്പോൾ വർഷ അത് നോക്കി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവളുടെ കണ്ണുകൾ ചെറുതായി നനയുന്നുണ്ടോ ?? ചിലപ്പോൾ എനിക്ക് തോന്നിയത് ആയിരിക്കും. എങ്കിലും ഇതുവരെ ഇല്ലാത്ത സന്തോഷത്തോടെ ഞാൻ ജീവേട്ടന്റെ കൈപിടിച്ച് നടന്നു.

ഞാൻ സാരിയാണ് ഉടുത്തത്.. ജീവേട്ടൻ മുണ്ടും ഷർട്ടും.

“അമ്മു തന്നെ ഏത് വേഷത്തിൽ കാണുന്നതിനേക്കാളും ഭംഗിയാ ഈ സാരി ഉടുത്ത് കാണാൻ… അത് എന്താണെന്ന് അറിയാമോ?..”