ജീവന്റെ അമൃതവർഷം 4 [ഏകൻ] 156

ഞാൻ ആരും കാണാതെ ചേച്ചിയെ തള്ളി ജീവേട്ടന്റെ അടുത്ത് കൊണ്ട് പോയി നിർത്തി.

എന്നിട്ടും ചേച്ചിയുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞില്ല. ചായ കുടിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആണ് അച്ഛൻ പുറത്തേക്ക് പോകണം എന്ന് പറഞ്ഞത്. ഞാനും വരുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞു ജീവേട്ടനും അച്ഛന്റെ കൂടെ പോയി. മരുമകനെ സൽക്കരിക്കാൻ കുപ്പി വാങ്ങാൻ പോയതാണ് അച്ഛൻ അങ്ങനെ ആണ് എനിക്ക് തോന്നിയത്. അച്ഛൻ രാത്രിയിൽ ഭക്ഷണത്തിന് മുൻപ് കഴിക്കുന്ന ശീലം ഉണ്ട്. ജീവേട്ടനും ഇന്ന് മാത്രം അച്ഛന്റെ കൂടെ കഴിച്ചെങ്കിൽ എന്ന് ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചു.

അവർ പുറത്തേക്ക് പോയ സമയം ഞാൻ ചേച്ചിയെ വിളിച്ചു അകത്തേക്ക് പോയി വാതിൽ ചാരി ലോക്ക്‌ ചെയ്തു. ഓരോ കാര്യങ്ങളും കൃത്യമായി പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കികൊടുത്തു. എങ്ങനെ പെരുമാറണം എന്ത് ചെയ്യണം. എന്തിന് ബെഡ്‌റൂമിൽ ചൈയ്യേണ്ടതിനെ കുറച്ചു വരെ പറഞ്ഞു കൊടുത്തു.

എല്ലാം എന്റെ മുഖത്തു നോക്കി ചേച്ചി കേട്ടു നിന്നു. എന്നിട്ട് ചോദിച്ചു.

“ഏട്ടൻ നിന്നെ….. നിനക്ക് സങ്കടം ഇല്ലേ?”

“ചേച്ചി വേണ്ടാത്തത് ഒന്നും ആലോചിക്കേണ്ട. ഞാൻ പറഞ്ഞത് പോലെ കൃത്യമായി ചെയ്താൽ ഏട്ടന്റെ കൂടെ സന്തോഷമായി ജീവിതകാലം മുഴുവൻ കഴിയാം. അല്ലെങ്കിൽ ചേച്ചി എന്താണെന്ന് വെച്ചാൽ ചെയ്‌തോ.”

ചേച്ചി എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു കരഞ്ഞു ഞാനും. അപ്പോഴാണ് അമ്മ വീണ്ടും വിളിച്ചത് ചേച്ചി എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു. അത് ഞാൻ പറഞ്ഞത് മനസ്സിലാക്കി എന്നെനിക്ക് മനസ്സിലായി. അപ്പോഴും വലിയൊരു നഷ്ട്ടം എനിക്ക് മാത്രം എന്റെ ജീവേട്ടൻ. എനിക്ക് ഒരിക്കലും തിരിച്ചു കിട്ടാത്ത നഷ്ട്ടം.