ജീവിത സൗഭാഗ്യം 10 [മീനു] 270

സിദ്ധാർഥ്: ഹ്മ്മ് ശരി.

മീര: വേഗം വാ, ഞാൻ മനോജ് നെ ഒന്ന് വിളിക്കട്ടെ, എപ്പോ ഇറങ്ങും എന്ന് ചോദിക്കട്ടെ.

സിദ്ധാർഥ്: ഹ്മ്മ്.

മീര ഫോൺ വച്ച് മനോജ് നെ വിളിച്ചു, മനോജ് നേരത്തെ വരില്ല എന്ന് ഉറപ്പിച്ചു. എന്നിട് സിദ്ധു നെ തിരിച്ചു വിളിച്ചു.

മീര: ഡാ, വേഗം വാ, മനോജ് പത്തു മണി ആവാതെ വരില്ല. ഇപ്പോ എട്ടു മണി ആവുന്നതേ ഉള്ളു.

സിദ്ധാർഥ്: ഓക്കേ ഡീ…

സിദ്ധു നു പത്തു മിനിറ്റ് മതി അവളുടെ ഫ്ലാറ്റ് ൽ എതാൻ അവൻ വേഗം എത്തി. പതിവ് പോലെ അവൾ ഡോർ ലോക്ക് ചെയ്തിട്ടില്ല, മീര മോളെ കളിപ്പിച്ചുകൊണ്ടു ഇരിക്കുവാരുന്നു അവൻ വരുമ്പോൾ.

അവൻ വന്നപ്പോൾ തന്നെ മീര ഓടി ചെന്ന് അവനെ കെട്ടിപിടിച്ചു അവൻ്റെ ചുണ്ടുകൾ ചപ്പി വലിച്ചു.

സിദ്ധാർഥ്: ഹ്മ്മ്.. എന്താ പൊന്നു…

മീര: ഡാ.. നീ എനിക്ക് എന്നും ഇതുപോലെ കൂടെ വേണം.

സിദ്ധാർഥ്: ഞാൻ ഉണ്ടല്ലോ… പിന്നെന്താ?

മീര: അലൻ ഇപ്പോ വിളിക്കും മിക്കവാറും.

സിദ്ധാർഥ്: എന്തിനു?

മീര: ഞാൻ നിന്നോട് മുഴുവൻ പറഞ്ഞില്ലല്ലോ. അവനു ഇങ്ങോട്ട് വരണം എന്ന് പറഞ്ഞു വിളി ആടാ…

സിദ്ധാർഥ്: നീ പറ്റില്ല എന്ന് പറഞ്ഞു എന്നല്ലേ പറഞ്ഞത്.

മീര: ഹാ… സമ്മതിക്കണ്ടേ?

സിദ്ധാർഥ്: എന്നിട്ട്? ഇപ്പോ വരുവോ?

മീര: നോ… ഞാൻ സമ്മതിച്ചിട്ടില്ല.

സിദ്ധാർഥ്: പിന്നെ?

മീര: മനോജ് നെ വിളിച്ചു എപ്പോൾ വരും എന്ന് ചോദിക്ക് എന്നും പറഞ്ഞു വച്ചതാ കാൾ.

സിദ്ധാർഥ്: കൊള്ളാം, എന്നിട്ട് നീ വിളിച്ചോ അവനെ?

മീര: ഞാൻ എങ്ങും വിളിച്ചില്ല. വിളിച്ചാൽ പിന്നെ സമ്മതിക്കേണ്ടി വരും.

സിദ്ധാർഥ്: ഹ്മ്മ്…

മീര: ഡാ, എന്താ ചെയ്യണ്ടേ?

സിദ്ധാർഥ്: മനസിലായില്ല.

മീര: അവൻ വിളിച്ചാൽ?

സിദ്ധാർഥ്: നിൻ്റെ ഇഷ്ടം ആണ്.

മീര: ഡാ അവൻ വരുന്നതിൽ എനിക്ക് പ്രശനം ഇല്ല. നിന്നോട് ഞാൻ പറഞ്ഞല്ലോ, എനിക്ക് ആഗ്രഹവും ഉണ്ട്. പക്ഷെ ഇപ്പോ ഞാൻ അനുവദിച്ചാൽ പിന്നെ അത് ശീലം ആവും, മനോജ് എന്നും ഈ ടൈം ൽ അല്ലെ വരുന്നത്?