ജീവിത സൗഭാഗ്യങ്ങൾ 2 [Amal] 142

കുറേയുണ്ട് അപ്പോൾ ഞാൻ ആനി അമ്മയോടു പറഞ്ഞു എനിക്ക് അതു കേള്ക്കണം ആനി അമ്മ അത് എന്നോട് പറഞ്ഞു തരണം എന്നിട്ട് ആനി അമ്മ എന്നോട് പറഞ്ഞു മോനേ നിൻറെ അപ്പനും അമ്മയും ഈ പറമ്പും വീടും മേടിച്ച അതിനു ശേഷം ഈ രണ്ടു വീടുകളും തമ്മിൽ നല്ല സ്നേഹബന്ധത്തിൽ ആയിരുന്നു മോൻ അന്ന് ചെറുതായിരുന്നു അങ്ങിനെ ഒരു ആറുമാസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മോൻ ഇപ്പോൾ ഞാൻ കുളികഴിഞ്ഞു വരുന്നത് നോക്കി നിൽക്കുന്ന പോലെ തന്നെ മോൻറെ അപ്പൻ ജോസഫ് ഒരുദിവസം ഞാൻ കുളി കഴിഞ്ഞ് വന്ന കുനിഞ്ഞു നിന്ന് തല തോർത്തി കഴിഞ്ഞ് നോക്കിയപ്പോൾ മതിലിന് പുറത്തു നിന്ന എന്നെ

നോക്കി നിൽക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു എനിക്ക് അപ്പോൾ ദേഷ്യവും ചെറിയ നാണവും തോന്നിയത് കൊണ്ട് ഞാൻ ദേഷ്യത്തിൽ നിൻറെ അപ്പനെ നോക്കി മാറിൽ തോർത്തും ഇട്ട ഡ്രസ്സ് എടുത്ത അകത്തേക്ക് പോയി നിൻറെ അപ്പന് അപ്പോൾ മനസ്സിലായി ഞാൻ നിൻറെ അപ്പനേ കണ്ട് എന്ന അപ്പോൾ അപ്പൻ വേഗം അവിടെ കുനിഞ്ഞു കളഞ്ഞു എനിക്ക് അന്ന് ആ ദിവസം മുഴുവനും നിൻറെ അപ്പൻ ഓട് ദേഷ്യമായിരുന്നു പിറ്റേന്നു രാവിലെ എനിക്ക് നിൻറെ അപ്പനെ ഫെയ്സ് ചെയ്യാൻ ഭയങ്കര നാണം ആയിരുന്നു നിൻറെ അമ്മയോട് വർത്താനം പറഞ്ഞു നിൽക്കുമ്പോൾ

എൻറെ ശ്രദ്ധ മുഴുവനും ജോസഫ് എങ്ങാനും വരുമോ എന്നായിരുന്നു കാരണം സാധാരണ ഞാനും നിൻറെ അമ്മയും വർത്താനം പറഞ്ഞു നിൽക്കുമ്പോൾ ഇടയ്ക്കൊക്കെ നിൻറെ അപ്പനും വന്ന് വർത്തമാനം പറയാറുണ്ടായിരുന്നു പക്ഷേ അന്ന നിൻറെ അപ്പൻ എൻറെ മുന്നിലേക്കു വന്നില്ലാ സാധാരണ അലക്കു മ്പോൾ എങ്കിലും അപ്പൻ എൻറെ അടുത്ത് വന്നു സംസാരിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു അതൊന്നും കണ്ടില്ല പിന്നെ ഉച്ചയ്ക്ക് ഞാൻ ഇത്തിരി നേരം ഉറങ്ങാൻ കിടന്നപ്പോൾ എൻറെ മനസ്സിൽ മുഴുവനും

The Author

amal

3 Comments

Add a Comment
  1. നല്ല കഥ

  2. Aniyammaye kalikkeda vanam vittu nadakkaandu.Munnil thuniazhichittavale kaachathe vanam vittu nadakkunnu…….

  3. കലക്കി തുടർന്നും എഴുതുക അടുത്ത ഭാഗത്തിനായ്കാത്തിരിക്കുന്നു

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *