ജീവിതം മാറ്റിയ യാത്ര 2 [Mahesh Megha] 501

‘നിര്‍ത്തല്ലേ വാവേ….നിര്‍ത്തല്ലേ…..വേഗം…വേഗം….’ കരച്ചിലിന് വേഗത കൂടി. വരാനായെന്ന് മനസ്സിലായി. ഞാന്‍ പെട്ടെന്ന് തന്നെ വിരലെടുത്ത് മാറ്റി. കട്ടിലില്‍ നിന്ന് അല്‍പ്പം താഴ്ന്നിറങ്ങി എന്റെ ചുണ്ടുകള്‍ പൂറ്റിലേക്ക് കയറ്റി, അതോടൊപ്പം തന്നെ കൈകള്‍ കൊണ്ട് ഇരു മുലകളും കശക്കിയുടച്ചു.

നടുഭാഗം പെട്ടെന്നൊന്ന് വളഞ്ഞു. വില്ലുപോലെ വളര്‍ന്ന് മുകളിലേക്ക്…

‘ അമ്മേ…..’ എന്നൊരുവിളിയും അതോടൊപ്പം എന്റെ മുഖത്തേക്ക് മൂത്രം പോലെ ഒരു വെള്ളം പൂറില്‍ നിന്ന് പൊട്ടിത്തെറിക്കുകയും ചെയ്തു. അവര്‍ കട്ടിലിലേക്ക് കുഴഞ്ഞ് വീണു. കുറച്ച് നേരം ഒന്നും മിണ്ടാതെ കിടന്ന് കിടപ്പ് തന്നെ.

പാവത്തിന്റെ ക്ഷീണം കണ്ടപ്പോള്‍ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കാന്‍ തോന്നിയില്ല. ഞാനും അടുത്ത് തന്നെ മലര്‍ന്ന് കിടന്നു. ഏതാനും നിമിഷങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവരെന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് തല ചേര്‍ത്ത്, കാലുകള്‍ കാലുകളെ പുണര്‍ന്നുകൊണ്ട് പടര്‍ന്ന് കയറി.

‘അദ്വൈത്, ഞാന്‍ നിന്നെ വാവേ എന്ന് വിളിച്ചോട്ടേ…’

‘ എന്ത് വേണമെങ്കിലും വിളിച്ചോളൂ, ഞാന്‍തിരികെ എന്ത് വിളിക്കണം’

‘ നീ എന്നെ ചേച്ചീ എന്ന് വിളിച്ചാല്‍ മതി. എനിക്ക് നിന്റെ സ്‌നേഹം വേണം, സാമീപ്യം വേണം…പക്ഷെ ഒരിക്കലും നീ എന്നെയോ ഞാന്‍ നിന്നെയോ കൂടെ വേണമെന്ന് ആഗ്രഹിക്കരുത്’.

എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ല. പൊട്ടനെ പോലെ ഞാനവരുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.

‘അതായത്, എനിക്കൊരു കുടുംബമുണ്ട്. ആ കുടുംബത്തെ നഷ്ടപ്പെടുത്താന്‍ ഞാന്‍ തയ്യാറല്ല, നിനക്കൊരു കുടുംബമുണ്ടാകും. ആ കുടുംബത്തെ നീയും നഷ്ടപ്പെടുത്തരുത്. അതിന് തയ്യാറാണെങ്കില്‍ മാത്രം നമുക്കീ ബന്ധം ആരുമറിയാതെ മുന്‍പിലേക്ക് കൊണ്ട് പോകാം. അല്ലെങ്കില്‍ ഇത് ഇവിടെ വെച്ച് നിര്‍ത്താം’.

അതുവരെ കണ്ട കാമാര്‍ത്തയായ ആളേ ആയിരുന്നില്ല അപ്പോഴവര്‍. നഗ്നമായ എന്റെ നെഞ്ചില്‍, പൂര്‍ണ്ണ നഗ്നയായി, ഇരുമുലകളും എന്റെ നെഞ്ചിലമര്‍ത്തി, കാലുകള്‍ കൊണ്ടെന്റെ കാലുകളെ പുണര്‍ന്ന്, കൈകള്‍ കൊണ്ടെന്റെ ചെറിയ മുലഞെട്ടില്‍ ചിത്രം വരച്ചുകൊണ്ടാണ് സംസാരിക്കുന്നത്. പക്ഷെ ആ ശബ്ദം മാത്രം വലിയ ഗൗരവത്തിലായിരുന്നു.

‘ ശരി ചേച്ചീ ‘ പാതി മനസ്സോടെ ഞാനും സമ്മതിച്ചു.

‘ മുടുക്കന്‍ ‘ എന്ന് പറഞ്ഞ് അവരെന്റെ ചുണ്ടിലൊരുമ്മ തന്നു. എന്റെ മുലഞെട്ടില്‍ ചിത്രം വരച്ച കൈകള്‍ മെല്ലെ എന്റെ കളിവീരനിലേക്ക് ഇഴഞ്ഞ് നീങ്ങി.