ജീവിതം on കോവിഡ് 2 [Doli] 308

ഞാൻ : ഹേ വിട് ഡീ….

ഞാൻ അവളെ ബലം ആയി തളളി അപ്പുറത്തേക്ക് ഇട്ടു…

അവള് കണ്ണും അടച്ച് കെടക്കുന്നു….

ഞാൻ അവളെ ഒന്ന് നോക്കി വെളിയിലേക്ക് പോയി ….

സമയം പോയ്ക്കൊണ്ടെ ഇരുന്നു …

ഞാൻ ഉമ്മറത്ത് ഉള്ള സോഫയിൽ കേറി കെടന്നു …

Sabari calling….

ഞാൻ: ഹലോ

ശബരി : എന്താ മോനെ ഒരു അന്വേഷണം ഇല്ലാത്തത് …

ഞാൻ : എന്ത് പറയാൻ ഒരു ഉഷാറില്ല

ശബരി : കാണില്ല അവള് കെട്ടി പോവാൻ പോവുക അല്ലേ

ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല

ശബരി : എന്തോ ബ്രോ സങ്കടം ആണോ…

ഞാൻ : എന്തിന് ….

ശബരി : പിന്നെ …

ഞാൻ : എന്തോ ഇവൾടെ മോന്ത കാണുമ്പോ ദേഷ്യം വരുന്നു ശല്യം…

ശബരി : അളിയാ നിർത്ത് നിൻ്റെ ഈ ഈഗോ വിട്ട് പോയി കാര്യം പറ അല്ലെങ്കിൽ കൈ വിട്ട് പോവും പറഞ്ഞേക്കാം

ഞാൻ : എന്ത് പറയാൻ …

ശബരി : ഇഷ്ട്ടം

ഞാൻ : ഒന്ന് പോ ബാഴെ

ശബരി : ഞാൻ പറയണോ

ഞാൻ : ചുമ്മാ ഇരി …

ശബരി : പിന്നെ …ടാ കൈ വിട്ട് പോയാ ജീവിത കാലം സമാധാനം കാണില്ല …

ഞാൻ : ഒന്ന് പോടാ

ശബരി : നീ പറയില്ല ഞാൻ അവളെ വിളിച്ച് കാര്യം പറയാം….

ഞാൻ : വേണ്ട ചുമ്മാ ഇരി നീ അത് വലിയ കൊഴപ്പം ആവും

ശബരി : അപ്പോ നീ തന്നെ സംസാരിക്ക്….

ഞാൻ : നീ വച്ചോ പിന്നെ ദയവ് ചെയ്തത് ആവശ്യം ഇല്ലാത്ത കാര്യം ചെയ്യരുത് അവൻ്റെ ഒരു പ്രേമം പോലും …

ശബരി : നട്ടെല്ല് വേണം മൈരേ ?

അവൻ്റെ ഫോൺ എന്നെ വല്ലാതെ അസ്വസ്ഥനാക്കി …

” എന്ത്; ഇഷ്ട്ടം ആണ് അതെ ഒരുപാട് പക്ഷേ വേണ്ട അവളോട് പറഞ്ഞാ എന്നെ ചെരുപ്പൂരി അടിക്കും ….ഇപ്പൊ കണ്ട ചിരിക്കുന്നെങ്കിലും ഒണ്ട് … അവൾക്ക് എന്നെ ഇഷ്ട്ടം അല്ല ആവുകയും ഇല്ല വിട്ടേക്ക് “

The Author

75 Comments

Add a Comment

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *