“നീ എന്നെ ഇങ്ങനെ നോക്കി പേടിപ്പിക്കുവൊന്നും വേണ്ട…”
ഗ്രേസി തുടര്‍ന്നു.
“അത് മാത്രമല്ല…എപ്പഴും ആ വൃത്തികെട്ട മാസിക ഒക്കെ വായിച്ച് അവനെപ്പോഴും ഒരു പരുവമായാ ഇരിക്കുന്നെ! എന്നതാ അതിന്‍റെ പേര്? പയറോ?”
“പയറല്ല…”
ലിസി ചിരിച്ചു.
“ഫയര്‍..ഫയര്‍..എന്നുവെച്ചാല്‍ തീയ്…”
“എന്നാ തീയായാലും കാറ്റായാലും പൊകയായാലും അങ്ങനത്തെ മാസിക ഒക്കെ എന്തിനാ അവന് വായിക്കുന്നേ? അതിന്‍റെ ആദ്യത്തെ പേജ് മൊതല്‍ക്ക് മൊത്തം വൃത്തികേടാ..തുണി ഒന്നും ഉടുക്കാത്ത എല്ലാം കാണിച്ച്…”
“എല്ലാം കാണിച്ച് ഒന്നും അല്ല അമ്മെ..”
അവ്കാല്‍ വീണ്ടും ചിരിച്ചു.
“ബ്രാ ഒക്കെ ഇട്ടാ…പാന്‍റ്റി ഒക്കെ ഉണ്ടാവും…പാന്റി ഒക്കെ ഇടുന്നതും ഇടാത്തതും ഒക്കെ കണക്കാണേലും…”
ഗ്രേസിയുടെ മുഖത്തെ അനിഷ്ടം മാറിയില്ല.
“എന്‍റെ അമ്മെ…”
ലിസി അമ്മയെ ആശ്വസിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ചെറുക്കന്‍ അത് വായിച്ചെന്നും വെച്ചെന്നാ? ഒന്നുവല്ലേലും അവന് വയസ്സ് പത്ത് ഇരുപത്തി ഒന്നായില്ലേ? മാത്രവല്ല ഒളിച്ചും പാത്തും ഒന്നും അല്ലല്ലോ…ആരും , ഒരു പെണ്ണും അവനെ പറ്റി കമ്പ്ലൈയിന്റ്റ് പറഞ്ഞിട്ടില്ല. പടുത്തത്തില്‍ ഒരു ഉഴപ്പും ഇല്ല…വെളീല്‍ അങ്ങനെ ടൈം ഒന്നും കളയുന്നില്ല…അവന്‍റെ പ്രായത്തിലുള്ള പിള്ളേര് അങ്ങനെയാണോ? വല്ലപ്പോഴും സിഗരെറ്റ്‌ വലിയുണ്ട്. അതും പുറത്ത് പോയി വലിക്കില്ല. വീട്ടിന്‍റെ അകത്ത് അല്ലെ ഉള്ളൂ…?”
ഗ്രേസി ഒന്നും പറയാതെ മകളെ നോക്കി.
“സ്വന്തം അങ്ങള എന്‍റെ മൊലേം കുണ്ടീം ഒക്കെ കണ്ട് കമ്പിയാകൂന്ന് ഓര്‍ത്ത് അമ്മ പേടിക്കേണ്ട…”
ലിസി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
