ഗ്രേസി അവനെയൊന്ന് ചൂഴ്ന്ന് നോക്കി.
“അത്…”
അവളുടെ മുഖം വീണ്ടും ചുവന്നു തുടുത്തു.
“പറ അമ്മെ! കേള്‍ക്കുമ്പം എനിക്ക് സുഖം കിട്ടുന്ന പോലെ തന്നെ പറയുമ്പം അമ്മയ്ക്കും സുഖം കിട്ടുന്നുണ്ട്‌ എന്നെനിക്കറിയാം. അത് കൊണ്ട് ജാഡ വേണ്ട, കഥ മതി…കമ്പിക്കഥ…”
“ഒന്ന് പോടാ…”
അവള്‍ നാണത്തോടെ നോക്കി.
“എടാ അത് ഞാന്‍ കഴിഞ്ഞ മാസം രണ്ടാമതും ബോധം കെട്ടുവീണപ്പം നീ ഹോസ്പ്പിറ്റലില്‍ കൊണ്ടുപോയില്ലേ?”
കൊച്ചുകുട്ടന്റെ മുഖം ഒരു നിമിഷം വാടുന്നത് അവള്‍ കണ്ടു.
“അന്നേരം തിരിച്ചു വരുമ്പം നമ്മള് ഒരു ജ്യൂസ് കടേല്‍ കേറീല്ലേ? കടേല്‍ കേറുന്ന സമേത്ത് ഒരു തടിയന്‍ എതിരെ വന്നു…അയാടെ വലിയ പത്തല് പോലത്തെ കൈ കൊണ്ട് എന്‍റെ ചന്തിക്ക് ഒരു ഞെക്ക്! ഒഹ്! ഞാന്‍ നെലത്ത്ന്ന് പൊങ്ങിപ്പോയി…അന്നേരം വന്ന ദേഷ്യം!”
“ദേഷ്യം അങ്ങനെ കൊറേ നേരം നിന്നോ? ഇല്ലല്ലോ? പ്രത്യേകിച്ചും കെടക്കാന്‍ നേരത്ത് ദേഷ്യം ഒക്കെ പോയി ഈ തക്കാളി ചുണ്ടില്‍ ഒരു നറുപുഞ്ചിരി ഒക്കെ വിടര്‍ന്നില്ലേ? അയാടെ ആ സൂപ്പര്‍ ഞെക്ക് ഓര്‍ത്ത്?”
ഒരു നിമിഷം ഗ്രേസി ഒന്ന് സംഭ്രമിച്ചു.
“ഇങ്ങനെ പേടിച്ച് കണ്ണ് തുറിപ്പിക്കുന്നത് എന്തിനാ അമ്മെ? ഞാനെന്നാ അമ്മേടെ രണ്ട് കിഡ്നി ചോദിച്ചോ? ഇങ്ങനെ നോക്കാന്‍!”
ഗ്രേസി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“കൊള്ളാം!”
അവന്‍ പറഞ്ഞു.
