ചികിത്സയുടെ അവസാനം ഡോക്റ്റര്‍ ഭര്‍ത്താവ് ദേവസ്യാച്ചനോട് പറഞ്ഞു.
“ഗ്രേസിയ്ക്ക് വര്‍ഷത്തി ഒന്നോ രണ്ടോ പ്രാശം ബോധക്കേട് ഒക്കെ വരും..സാരമാക്കണ്ട, നോര്‍മ്മലായി ഡോക്റ്ററെ കാണിച്ചാ മതി…ചികിത്സക്കിടെ ഇടയ്ക്കിടെ ചിലപ്പോള്‍ കുഞ്ഞ് പാട്ട് പാടുന്നു എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞിരുന്നു…ഏതാണ്ട് പതിനഞ്ച് കൊല്ലം അങ്ങനെ പറയാന്‍ ചാന്‍സ് ഉണ്ട്…ഒരു തോന്നലാ…സൈക്യാട്രിയില്‍ ഒക്കെ അതിനു എക്സ്പ്ലനേഷന്‍ ഉണ്ട്…അതും കാര്യമാക്കണ്ട…പാട്ട് കേള്‍ക്കുന്നു എന്ന് പറയുമ്പം കളിയാക്കുവോ പേടിക്കുവോ ഒന്നും ചെയ്യേണ്ട..ഒരു ഒബ്സഷന്‍ എന്ന് വിചാരിച്ചാ മതി…വേറെ ഒരു അബ്നോര്‍മ്മാലിറ്റീം ഇല്ല കേട്ടോ…സാധാരണ മട്ടില്‍ ജീവിക്കാം ഗ്രേസിക്ക്…”
ദേവസ്യാച്ചന്‍ ഒന്നും മനസ്സിലകാതെ അപ്പോള്‍ ഡോക്റ്ററെ നോക്കി.
“പിന്നെ സെക്സ് ഒട്ടും കൊറയ്ക്കരുത്…”
ഡോക്റ്റര്‍ തുടര്‍ന്നു.
“സെക്സിനോടുള്ള താല്‍പ്പര്യം എപ്പോഴും പുള്ളിക്കാരത്തിയില്‍ ഉണ്ടാക്കണം…സെക്സിനോടുള്ള ഇഷ്ടോം ആര്‍ത്തീം എപ്പഴും…. എപ്പഴും എന്ന് വെച്ചാ ഒരു പത്ത് അന്‍പത് വയസ്സ് വരെ ഉണ്ടായിരിക്കുന്നത് നല്ലതാ…വേറെ പെണ്ണുങ്ങടെ ഒക്കെ പൊറകെ പോകുന്ന ടൈപ്പ് ഒന്നുവല്ലല്ലോ ദേവസ്യാച്ചന്‍, ആണോ?”
“ഒന്ന് പോ, ഡോക്റ്ററെ, പെമ്പ്രന്നോത്തീനെപ്പോലും നേരാം വണ്ണം നോക്കാന്‍ നേരവില്ല. അന്നെരവാ വേറെ പെണ്ണുങ്ങടെ കാര്യം!”
ലിസി കൂടുതല്‍ ഒന്നും സംസാരിക്കാന്‍ നില്‍ക്കാതെ പുറത്തേക്ക് പോയി. അപ്പോള്‍ അയല്‍വക്കത്തെ ലീലാമണിയുടെ ഭര്‍ത്താവ് അവളെ നോക്കി കൈ കാണിച്ചു വിളിച്ചു. അവള് അയാളെ പുഞ്ചിരിയോടെ നോക്കി. അവള് ആരെങ്കിലും കാണുന്നുണ്ടോ എന്നറിയാന്‍ ചുറ്റുമൊന്നു നോക്കി. അനിയന്‍ കൊച്ചുകുട്ടന്‍ വരാന്ധയില്‍ ഇരുന്നു ഫയര്‍ മാസിക വായിക്കുന്നുണ്ട്. അമ്മ അകത്തും.
“ലീലാമ്മ ചേച്ചി എന്ത്യേ?”
അവള് മറ്റാരും കേള്‍ക്കാതെ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു.
“അവള് ആശൂത്രീല്‍ അവടെ ചേച്ചി പെറ്റുകിടക്കുന്നിടത്തേക്ക് പോയേക്കുവാ…”
അയാളും ചുറ്റുവട്ടത്തൊക്കെയൊന്ന് നോക്കി. പിന്നെ ലിസിയേയും.
“നീ വാ…”
അയാള്‍ ശബ്ദം താഴ്ത്തി പറഞ്ഞു.
വായനയില്‍ മുഴുകിയിരിക്കുന്ന കൊച്ചുകുട്ടനെ ഒന്ന് നോക്കിയാ ശേഷം അവള് സുധാകരന്‍റെയടുത്തേക്ക് പോയി.
“അമ്മെ, അമ്മേനെ കാണാന്‍ ഐസക്ക് മുതലാളി വന്നിരിക്കുന്നു,”
