കാമം കടലാവുമ്പോൾ [A K] 527

”എന്തേ കിടന്നില്ലേ ..?”

ഇരുട്ടില്‍ നിന്ന് അമ്മായിയുടെ  സ്വരമുയര്‍ന്നു.

”ങ്ഹാ..!”

പെട്ടെന്നുണ്ടായ ഞെട്ടലില്‍ എന്റെ ശബ്ദം ചിതറിപ്പോയി.

അവര്‍ അത് ശ്രദ്ധിച്ചു കാണുമോ എന്ന പേടിയോടെ ഞാന്‍ കണ്ണുകള്‍ അമര്‍ത്തിത്തുടച്ചു.

പെട്ടെന്ന് മുറിയില്‍ അരണ്ട വെളിച്ചം പടര്‍ന്നു.

അമ്മായി  ബെഡ് ലാമ്പിട്ടതാണ്.

ഹല്ലോ…എന്തേ ഒരു ഗൌരവം..!”

കുണുങ്ങിച്ചിരിയുടെ അകമ്പടിയോടെ ആ പതിഞ്ഞ മധുരസ്വരം എന്റെ കാതില്‍ വന്നലിഞ്ഞു.

അവരുടെ തളിര്‍മേനിയുടെ സുഖമുള്ള ഭാരം തോളില്‍ കൂടുതല്‍ അമര്‍ന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

”ദേ..ഇങ്ങനെ കള്ളയുറക്കം നടിച്ച് കിടക്കാതെ അമ്മായിടെ  മോൻ  ഇങ്ങോട്ട് നോക്കിയേ..”

..”

.

ഈ ഗൗരവം മാറാൻ എന്താ  വേണ്ടേ നിനക്ക് ..?”

ആ നുണക്കുഴി വിരിയിച്ചുള്ള പുഞ്ചിരിയ്ക്ക് എന്റെ ഹൃദയം നിലച്ചു പോകുന്ന വശ്യതയുണ്ടായിരുന്നു.

ഒരു നിമിഷം ഞാനൊന്നു തരിച്ചു.

“ഒന്നും വേണ്ട ഞാൻ കെട്ടിപിടിച്ചു കിടന്നോട്ടെ ?”

ഒരു നിമിഷം അവരെന്തോ ചിന്തിച്ചു എന്നിട്ട് എന്റെ അവരുടെ മാറിൽ ചേർത്ത് എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു

” മതിയോട കൂട്ടാ ”

മ്മ്

“ഇനിയെന്താ എന്റെ കുട്ടന് വേണ്ടേ ”

” എനിക്ക് അമ്മായിയെ വേണം എന്നും എനിക്ക്‌ ഇങ്ങനെ കെട്ടിപിടിച്ചു് കിടക്കണം ”

” ചെറിയ ആഗ്രഹമൊന്നും അല്ലല്ലോ മോനുള്ളത് ”

‘ അങ്ങനെ വേണെമെങ്കിലേ നീ എന്റെ ഭർത്താവാകണം അങ്ങനല്ലല്ലോ  . ഇപ്പൊ തത്കാലം ഇങ്ങനെ മതി കേട്ടോ ‘

ഹലോ…”

അമ്മായി  എന്നെ തട്ടി വിളിക്കുകയാണ്

.