അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം ഒരു ഞായറാഴ്ച സഫിയാത്ത എന്നെ അവരുടെ കോട്ടേഴ്സിലോട്ട് ക്ഷണിച്ചു. എന്തോ ഒരു മടിയും കൂടാതെ ഞാൻ ക്ഷണം സ്വീകരിച്ചു. ഞായറാഴ്ച ഞങ്ങളുടെ രണ്ടുപേരുടെയും കട ലീവ് ആണ്. ആ ഞായറാഴ്ച വന്നെത്തി. താത്തയുടെ ക്ഷണപ്രകാരം ഞാൻ അവരുടെ വീട്ടിലെത്തി. എനിക്കൊരു ഗ്ലാസ് നാരങ്ങ വെള്ളം കലക്കി തന്നു ഞാനത് കുടിച്ചിരിക്കെ എന്റെ അടുത്ത് വന്നിരുന്നു സംസാരം തുടങ്ങി.
എടി ശോഭനേ നിന്റെ കെട്ടിയോൻ ഷിബു പോയിട്ട് എത്രആയി. എട്ടുമാസം കഴിഞ്ഞു
എട്ടു മാസമായില്ലേ പിടിച്ചുനിൽക്കുന്ന നിന്നെ സമ്മതിക്കണം. പിടിച്ചുനിൽക്കാൻ എന്താണ് പാട് താത്താ.. എല്ലാവരും പിടിച്ചു നിൽക്കുന്നില്ലേ.. എന്തിനേറെ പറയുന്നു ഭർത്താവില്ലാതെ താത്തയും ഇത്രയും കാലം പിടിച്ചു നിന്നില്ലേ..
അതൊക്കെ നിന്റെ തോന്നലാടി.. എല്ലാവരും സുഖിക്കുന്നുണ്ട് സ്വന്തമായിട്ടും അല്ലാതെയും പക്ഷേ നിന്നെ കാണുമ്പോൾ എനിക്ക് തോന്നുന്നത് നീ സ്വന്തമായിട്ടും സുഖിക്കാറില്ലെന്നാ.. അതെങ്ങനെ മനസ്സിലായി, പിന്നല്ലാണ്ട് നിന്റെ ഭർത്താവിനെ പോലെ നീയും ഏർപ്പാട് എന്ന ഒറ്റചിന്ത മാത്രമായി നടന്നതുകൊണ്ട് നിനക്ക് മുഖക്കുരു ബാധിച്ച് മുഖം ഹാഡ് ആയി മുഖഭാവം വരെ ഗൗരവ ഭാവത്തിലായി കാണുന്നത്.
നിന്റെ മുഖഭാവം കാണുമ്പോൾ തന്നെ ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ ആരും വികാരമില്ലാത്ത ശരീരത്തിനു ഉടമയായി നിന്നെ കൂട്ടു..പക്ഷേ എനിക്കറിയാം നീ നല്ല വികാരമുള്ള സ്ത്രീയായിരുന്നു എന്നും നിന്റെ വികാരം ഉപയോഗിക്കാതെ വന്നുവന്ന് നിന്റെ മനസ്സിൽ ഒളിച്ചതാണെന്നും,ഇന്ന് നിന്റെ വികാരം ഒളിമറ നീക്കി പുറത്തുചാടും ഇല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ ചാടിക്കും.സഫിയാത്ത എന്റെനേർക്ക് അടുത്തു.
