കാമമോഹിതം 3 [ഗന്ധർവ്വൻ] 219

അല്ലെടാ ഞാൻ കാര്യമായിട്ട് ചോദിച്ചതാ അതെന്ത് ശാപം “.. ഭാമ പിന്നെയും കണ്ണനെ കളിയാക്കി. കണ്ണന് ദേഷ്യം വന്നു… …………………..

കോവൂർ നീലകണ്ഠൻ നമ്പൂതിരിയുടെ മന. ചിന്തമാഗ്നനായി ഇരിക്കുന്ന നമ്പൂതിരി.. ” ഇനി എന്താണ് പോംവഴി “… അച്ഛമ്മ ചോദിച്ചു. “നിങ്ങൾ കണ്ടുപിടിച്ച ആൾ കൊള്ളാം നല്ലത്, പക്ഷെ… ഒരു കുഴപ്പം കാണുന്നു… ഈ ആൾക്ക് കാളി കാടാക്ഷം കൂടുതൽ ഉണ്ട്…” അച്ഛമ്മ : ” അതിന് ” നമ്പൂതിരി : ഇയാൾ വിളിച്ചാൽ വിളിപ്പുറത്താണ് കാളി ..

അതുകൊണ്ട് സൂക്ഷിച്ചു കൈകാര്യം ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ നിങ്ങൾ ആശിച്ചതെല്ലാം അയാളുടെ കൈക്കൽ വന്ന് ചേരും…. ” അച്ഛമ്മ : അങ്ങനെ ഒരിക്കലും സംഭവിക്കരുത്. അതെല്ലാം എന്റെ മകൾ ഭദ്രക്ക് വന്നുചേരണം…

അതിനുവേണ്ടിയല്ലേ അവളെ ഞാൻ…… ” അച്ഛമ്മ വിതുമ്പി.. വാക്കുകൾ മുറിഞ്ഞു പോയി….. ഭദ്ര അമ്മയുടെ തോളിൽ കൈ തട്ടി ആശ്വസിപ്പിച്ചു…. …………………. ഭാമ കണ്ണന്റെ താടിയിൽ പിടിച്ചുയർത്തി… ”

എന്താ അമ്മയോട് പിണങ്ങിയോ ” എനിക്ക് പിണക്കൊന്നൂല്ലാ “.. ” എന്താ നിനക്ക് വേണ്ടത് “… ” എനിക്ക് അമ്മേ വേണം…. ” ” ഞാൻ നിന്റെ ആണല്ലോ പിന്നെന്താ?… ” ” അങ്ങനെയല്ല… എനിക്ക് മാത്രായിട്ട് വേണം…. ” ഭാമ കണ്ണന്റെ മാറിൽ തലചായ്ച്ചു കിടന്നു, കണ്ണൻ ഭാമയുടെ നിറുകയിൽ ചുംബിച്ചു…. ” അമ്മാ… ” “ഉം… എന്താടാ….” . ” എനിക്ക് വയ്യാത്തോണ്ടാ ഞാൻ ഒന്നും ചെയ്യാതെ കിടക്കുന്നത്….

ഇല്ലെങ്കിൽ…… ” ഭാമ മുഖമുയർത്തി കണ്ണനെ നോക്കി… ” ഇല്ലെങ്കിൽ… ” ” ഇല്ലെങ്കി ഇപ്പൊ എന്റെ പെണ്ണ് തൂണീം കോണാനും ഒന്നുല്ലാണ്ടെ കിടന്നേനെ എന്റെ മേത്ത്…. ” ” പിന്നെ…. ആദ്യം നേരെ നിക്ക് എന്നിട്ട് പോരെ “…. ” അമ്മ ഒന്ന് മനസ്സ് വെച്ചാൽ വേണേൽ ഇപ്പോഴും നടക്കും “…. “