കാമാനുരാഗം [സ്പൾബർ] 532

വരണ്ടുണങ്ങിയ ഹൃദയത്തിലേക്ക് ഒരു മഞ്ഞുതുള്ളി വീണ പോലെയാണ് അവൻ്റെ വാക്കുകൾ നിഷ ഏറ്റുവാങ്ങിയത്.’ ഇവിടെ ഞാനില്ലേ’ എന്ന ഒരൊറ്റ വാക്കാണ് അവൾ പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിച്ചത്. അതെ, തനിക്ക് അവനുണ്ട്. തനിക്കതുമതി. എന്ന് വെച്ച് ഏട്ടനെ വിട്ട് താൻ പോവുകയൊന്നുമില്ല. തനിക്ക് ഹൃദയം തുറന്ന് സംസാരിക്കാൻ… എപ്പ വിളിച്ചാലും വിളി കേൾക്കാൻ..
പിന്നെ… പിന്നെ…
പിന്നെന്ത് ? പിന്നെ ഒന്നുമില്ല… അവൾ ലജ്ജയോടെ ഒന്ന് ചിരിച്ചു.

“ എടാ.. കുട്ടാ… ചേച്ചിക്കത് മതിയെടാ… എപ്പഴെങ്കിലും, നിനക്ക് ഒഴിവുള്ളപ്പോ ചേച്ചിക്ക് ഒരു മെസേജയച്ചാൽ മതിയെടാ…
ചേച്ചിക്കതു മതി… അയക്കില്ലേടാ..”

അതിലൊരു കൊഞ്ചൽ സനൂപിന് തോന്നി. ഇവൾ തന്നെ വഴിതെറ്റിക്കും. ഏതായാലും കുറച്ച് കാത്തിരുന്ന് നോക്കാം. ചേട്ടൻ്റെ ഭാര്യയാണെങ്കിലും തൻ്റെ മനസിൽ കയറിയ ഒരേഒരു പെണ്ണാണവൾ.
പക്ഷേ അവളുടെ സാഹചര്യം മുതലെടുക്കാനൊന്നും താനില്ല. ഇങ്ങോട്ട് വന്ന് കയറിയാൽ പിന്നെ വിടുകയുമില്ല.

“ശരി ചേച്ചീ… ചേച്ചിക്ക് തോന്നുമ്പോ എനിക്ക് വിളിച്ചാൽ മതി. ഞാനങ്ങോട്ട് വിളിക്കണ്ട. ഇനി ചേട്ടനൊക്കെ ഉള്ള സമയത്താണെങ്കിൽ പിന്നെ… അത് വേണ്ട.. ചേച്ചി ഒഴിവുള്ളപ്പോ എനിക്ക് വിളിച്ചാൽ മതി”

“ അതെന്താടാ… ചേട്ടനുണ്ടെങ്കിൽ ?”
ചേട്ടൻ കേൾക്കാൻ പാടില്ലാത്ത എന്തെങ്കിലും നിനക്ക് എന്നോട് പറയാനുണ്ടോ..?”

“ അങ്ങിനെയൊന്നുമില്ല ചേച്ചീ…ഞാൻ.. വെറുതേ…”

“ നീ പറഞ്ഞോടാ കുട്ടാ… എന്ത് വേണേലും എന്നോട് പറഞ്ഞോ… എല്ലാം കേൾക്കാൻ എനിക്കിഷ്ടമാ…”

“ശരി.. എന്നാ പിന്നെ രാത്രി വിളിക്കാം. .പോരെ….”