കാവൽക്കാരൻ 2 [ബിനു] 215

“മമ്മീ….” സാറ മമ്മിയെ വിളിച്ചു.
“എന്താ മോളേ….മമ്മി ചോദിച്ചു.
“മമ്മിയെ നിങ്ങൾ എന്നാണ് സാറൻമാരുമായി ഇങ്ങനെയായത്…..” അവൾ ചോദിച്ചു.
“എടീ മോളേ…അവര് മൂന്നുപേരും ഒരുമിച്ച്‌ കോളേജിൽ പഠിച്ചവരാ…ശ്രീധരൻ സാറിന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും സാറിന്റെ പത്തൊൻപതാം വയസ്സിൽ ഒരപകടത്തിൽ മരിച്ചു.പിന്നെ അനാഥാലയത്തിൽ വളർന്ന ഡേവിഡ് സാറും ഇവിടെ സാറിനൊപ്പം താമസമായി തോട്ടത്തിലെ പണിക്കാരനായി നിങ്ങളുടെ പപ്പയും പപ്പ മാസത്തിലൊരിക്കൽ വീട്ടിൽ പോകും. ഇവിടത്തെ തോട്ടത്തിൽ ടാപ്പിംഗ് ആയിരുന്നു എന്റെ അപ്പന്റെ ജോലി. തോട്ടത്തിലെ ഷീറ്റുകളെല്ലാം ഉണക്കുന്നതും അത് വിൽക്കുന്നതും എല്ലാം നിങ്ങളുടെ പപ്പയായിരുന്നു. പണം സാറിന്റെ അക്കൗണ്ടിൽ ഇട്ട് കൊടുക്കും എന്റെ അപ്പൻ എന്റെ ഇരുപതാം വയസിൽ മരിച്ചു. അമ്മ നേരത്തേ മരിച്ച എനിക്ക് പിന്നെ ആരുമില്ലാതായി.അങ്ങനെ ഡിഗ്രി അവസാന വർഷം പരീഷ കഴിഞ്ഞ് പഠിക്കാൻ പണമില്ലാതെ ഞാൻ പഠിത്തം നിർത്തി. കുറേ നാൾ കഴിഞ്ഞ് പള്ളിയിലെ ആളുകളെല്ലാം ചേർന്ന് നിങ്ങളുടെ പപ്പയുമായി എന്റെ കല്യാണം നടത്തി.ഞാൻ ഇവിടെ വരുമ്പോൾ മൂന്നാണുങ്ങളും ഞാനും മാത്രമായിരുന്നു വീട്ടിൽ അന്ന് ഈ വീടല്ല അഞ്ചാറ് റൂമുള്ള ഓടിട്ട ഭൂരിഭാഗം തടിയിൽ തീർത്ത ഒരു തറവാട് മോഡൽ വീടായിരുന്നു. കല്ല്യാണം കഴിഞ്ഞ് ഞങ്ങൾ ഇച്ചായന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി ആകെ അലങ്കോലമായി കിടന്ന വീട് ഞാൻ വൃത്തിയാക്കി രണ്ട്മൂന്നു ദിവസം അവിടെ താമസിച്ച് ഇവിടേക്ക് വന്നു.ഇവിടെ ആദ്യമായി വന്ന ദിവസം രാത്രിയിൽ ഇച്ചായൻ എന്നെ ശ്രീധരൻ സാറും ഡേവിഡ് സാറും ഇരിക്കുന്ന റൂമിലേക്ക് വിളിച്ചു.ഞാൻ അവരുടെ മുന്നിൽ പേടിച്ച് നിന്നു.
“നിന്റെ പെണ്ണ് കൊള്ളാമല്ലോടാ… സെബാനേ…കുണ്ടീം മൊലേമൊക്കെ ശരിക്കൊണ്ട് ഇവളെ ഇത്രനാളും നീ കണ്ടില്ലേ…” ശ്രീധരൻ സാറ് ഇച്ചായനോട് ചോദിച്ചു.ഞാൻ ഞെട്ടിപ്പോയി ഭർത്താവിന്റെ മുന്നിൽവച്ച് ഭാര്യയെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞിട്ടും ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ നോക്കിയിരിക്കുന്ന ഇച്ചായനെ കണ്ടതും എനിക്ക് ഇച്ചായനോട് വല്ലാത്ത ദേഷ്യം തോന്നി.
“എന്റെ പെണ്ണോ….ഇനി അവള് നമ്മുടെ പെണ്ണല്ലേ…രണ്ടുരാത്രി കൂടെക്കെടന്നിട്ടും അവളേ സീല് പൊട്ടിക്കാതെ ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ടുവന്നത് അവളെ നിങ്ങളുടെ മുന്നിലിട്ട് പണ്ണാനല്ലേ….” ഇച്ചായൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഞാൻ വിഷമം സഹിക്കാനാകാതെ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.
“ഹ.. ചുമ്മാതിരിയെടാ… അവൾക്ക് വിഷമമായി. സെബാനേ…നീ അവളേം വിളിച്ച് പൊക്കോ….”ഡേവിഡ് സാറ് പറഞ്ഞു.ഇച്ചായൻ എണീറ്റ് എന്നെയും വിളിച്ച് വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു.
“നിങ്ങളൊരു ആണാണോ…വല്ലവൻമാരും സ്വന്തം ഭാര്യയെക്കുറിച്ച് മോശമായി പറഞ്ഞിട്ടും പ്രതികരിക്കാതെ ഇരുന്ന് ചിരിക്കുന്നു.ഞാൻ അവിടെ നിന്ന് ഉരുകുകയായിരുന്നു. ഇങ്ങനൊരു കെഴങ്ങൻ….” വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴിയിലിറങ്ങിയതും ഞാൻ ഇച്ചായനോട് പൊട്ടിത്തെറിച്ചു.
“എടീ…നീ…ഇത്രനാളും കിടന്നത് അവരുടെ വീട്ടിലാ…
ഒരുകാര്യം എനിക്കുറപ്പാ അവര് നിന്റെ അനുവാദമില്ലാതെ നിന്നെ ഒന്നും ചെയ്യില്ല. നിന്റെ അപ്പൻ മരിച്ചിട്ട് ആറുമാസം ആയില്ലേ…ഇതുവരെ നീ ഒറ്റക്കാണെന്ന് അവർക്കറിയാം.ആരെങ്കിലും നിന്നെ ഇതുവരെ ശല്ല്യം ചെയ്തോ…ഇല്ല….ഇപ്പോ നിന്നെ കെട്ടാൻ പറഞ്ഞത് ശ്രീധരൻസാറുതന്നെയാ…പള്ളിക്കാരോട് സംസാരിച്ചതും അങ്ങേരാ…അങ്ങേരെക്കൊണ്ട് നിനക്കൊരു ശല്ല്യവും ഒണ്ടാവത്തില്ല..പിന്നെ ഇതൊക്കെ തമാശയായി എടുത്താ മതി.” ഇച്ചായൻ പറഞ്ഞു നിർത്തി.
“എന്നാലും….” ഞാൻ ഇച്ചായനെ നോക്കി. പിറ്റേന്ന് ഇച്ചായൻ മറിഞ്ഞ് വീണു.എണീക്കാൻ വയ്യാതെ കിടക്കുന്ന ഇച്ചായനെ ഞാൻ താങ്ങിയെടുക്കാൻ നോക്കിയെങ്കിലും തൊണ്ണൂറ് കിലോയെങ്കിലൂം ഉള്ള ഇച്ചായനെ ഞാൻ പിടിച്ചാൽ അനങ്ങുമോ..
” നീ പോയി ശ്രീധരൻ സാറിനോട് പറ പെട്ടെന്ന് ചെല്ല്” ഇച്ചായൻ എന്നോട് പറഞ്ഞു.ഞാൻ ഓടി സാറിനോട് പറഞ്ഞു.അവർ രണ്ടുപേരും പെട്ടെന്നെത്തി ഇച്ചായനെ താങ്ങിയെടുത്ത് ഇവിടെ ഷെഡ്ഡിൽ കിടക്കുന്ന ഒരു പഴയ കാറില്ലേ അതിൽ കിടത്തി.