കടമ്പാക്കോട്ട് തറവാട് [മീര മേനോൻ] 320

“ഭാമേ.. ഇവിടെ ഇരിക്കാണോ ഇതാ പാല്.. ചെല്ല് മുകളിലെ രണ്ടാമത്തെ മുറിയിൽ മണിയറ ഒരുക്കിയിട്ടുണ്ട്.”

“ഗിരിജേടത്തി എന്നോട് കാണിച്ച സ്നേഹത്തിനും ദയക്കും എങ്ങിനെയാണ് നന്ദി പറയേണ്ടത് എന്നറിയില്ല. അദ്ദേഹം എന്നെ ശരിക്കും ഇഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടു തന്നെയാണോ കല്യാണം കഴിച്ചത്. ഇത് വരെ എന്നോട് ഒരു വാക്ക് പോലും മിണ്ടിയില്ല.”

“അതൊന്നും കാര്യമാക്കേണ്ട അദ്ദേഹത്തിന് ഇഷ്ടാവും ഭാമയെ.എത്രയും പെട്ടെന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് ഒരു ഉണ്ണിയെ തരണം അതുമാത്രമേ അപേക്ഷയുള്ളൂ ”

“ഏട്ടത്തി.. ” അവൾ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ ഗിരിജയെ ആലിംഗനം ചെയ്തു. ഭാമയിൽ നിന്നു മത്തു പിടിപ്പിക്കുന്ന ഒരു ഗന്ധം അവൾക്കു അനുഭവ പെട്ടു. ഗിരിജയുടെ മാറിടം വലിഞ്ഞു മുറുകി.. കറുത്ത വലിയ മുലക്കണ്ണ് തടിച്ചു വീർത്തു.. അറിയാതെ യോനിയിൽ നിന്ന് മദനജലം കിനിഞ്ഞിറങ്ങി അടിവസ്ത്രത്തെ നനച്ചു..

ഭാമയെ പുണർന്ന കരം പതിയെ താഴെക്കിറങ്ങി അവളുടെ കൊഴുത്ത നിതബത്തിൽ പതിയെ അമർത്തി.

“ഗിരീജേടത്തി.. എനിക്കെന്തോ വല്ലായ്മ പോലെ തോനുന്നു..”

ഗിരിജയുടെ കരതലം അമർന്നപ്പോൾ ഉള്ളിലെവിടെയോ ഉറങ്ങി കിടന്ന വികാരങ്ങൾ ഉണർന്നപോലെ.

മുകളിലേക്കു ചെല്ല്.. ഏട്ടൻ കാത്തിരുന്നു മുഷിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകും. തുടുത്ത കവിളിൽ ചുംബനം നൽകികൊണ്ട് ഒരു കള്ള ചിരിയോടെ അവളെ മുകളിലേക്കു പറഞ്ഞയച്ചു.

ഈറനണിഞ്ഞ കണ്ണിൽ പ്രകാശം പരന്നു.. നാണത്തോടെയും കുറച്ചേറെ ഭയത്തോടെയും അവൾ മുകളിലേക്കു കയറി.. പഴക്കം ചെന്ന മരഗോവണി കരഞ്ഞു ശബ്ദമുണ്ടാക്കി. മുകളിലത്തെ നിലയിൽ പ്രത്യേക ഗന്ധം നിറഞ്ഞ് നിൽക്കുന്നു. ഇടുങ്ങിയ ഇടനാഴിയിലൂടെ നടന്നു. ചരിയിട്ട വീട്ടിത്തടിയിൽ പണിത വാതിൽ പാളി തുറന്നു രണ്ടാമത്തെ മുറിയിൽ പ്രവേശിച്ചു. ശുക്ലത്തിന്റെയും യോനി സ്രവത്തിന്റെയും നേർത്ത ഗന്ധം അവൾക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു. പുറമെ നിന്നു കാണുന്നത് പോലെയല്ല ഉള്ളിൽ. ഇടുങ്ങിയതാണെങ്കിലും വലിയ ഒരുകട്ടിലും ഒരു മേശയുമുണ്ട്. മുറിയോട് ചേർന്ന് മൂത്രമൊഴിക്കാനുള്ള ശുചിമുറി. ഏകദേശം അറുപതു കൊല്ലം പഴക്കം കാണും ഈ വീടിന്.

ഭാമ അകത്തേക്ക് കയറി ചെല്ലുന്ന സമയത്ത് പ്രഭാകരൻ തമ്പി ശുചിമുറിയിൽ നിന്നും പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി വന്നു.. ആറടിയിലേറെ ഉയരമുള്ള ആരോഗ്യ ദൃഡഗാത്രനായ മനുഷ്യൻ. നെഞ്ചിലും പുറത്തും നിറയെ ചുരുണ്ട രോമങ്ങൾ