കലാമന്ദിർ [Ragnar Lothbrok] 124

ഞങ്ങൾ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ, പുസ്ഫി ചേച്ചിയുമായുള്ള സംഭാഷണത്തിലേക്ക് ഞാൻ കൂടുതൽ ആഴത്തിൽ ആകർഷിച്ചു, ഞങ്ങളുടെ വാക്കുകൾ പൂന്തോട്ടത്തിലൂടെ ഒഴുകുന്ന മൃദുവായ അരുവി പോലെ അനായാസമായി ഒഴുകുന്നു. ഞങ്ങൾ ജീവിതത്തെക്കുറിച്ചും സ്വപ്നങ്ങളെക്കുറിച്ചും ഞങ്ങളെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള സൗന്ദര്യത്തെക്കുറിച്ചും സംസാരിച്ചു – കടന്നുപോകുന്ന ഓരോ നിമിഷത്തിലും, ഞാൻ അവരുടെ ആകര്ഷണത്തിൽ കൂടുതൽ ആഴത്തിൽ വീഴുന്നതായി എനിക്ക് തോന്നി.

പിന്നെ, സൂര്യപ്രകാശത്തിൻ്റെ അവസാന കിരണങ്ങൾ സന്ധ്യയിലേക്ക് മാഞ്ഞുപോയപ്പോൾ, പുസ്ഫി ചേച്ചി അറിയുന്ന ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ എൻ്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞു, അവരുടെ കണ്ണുകൾ കുസൃതിയോടെ തിളങ്ങി. “ശ്യാം,” അവൾ മൃദുവായി പറഞ്ഞു, അവളുടെ ശബ്ദം ഒരു ഞരക്കത്തിന് മുകളിൽ, “നിന്നെ അറിയാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ മുതൽ അറിയാൻ കൊതിക്കുന്ന ഒരു കാര്യമുണ്ട്.”

അവളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് എൻ്റെ ഹൃദയം വേഗത്തിലായി, അവളുടെ നോട്ടം കണ്ടപ്പോൾ എൻ്റെ സിരകളിലൂടെ കാത്തിരിപ്പ് പടർന്നു. “എന്താണത്‌ ?” ഞാൻ ചോദിച്ചു, എൻ്റെ ശബ്ദം ശ്വാസമടക്കിപ്പിടിച്ച ഒരു പിറുപിറുപ്പിനേക്കാൾ കൂടുതലാണ്.

പക്ഷേ അവർ പ്രതികരിക്കുന്നതിന് മുമ്പ്, ഒരു കാർ എഞ്ചിൻ്റെ ദൂരെയുള്ള ശബ്ദം നിശബ്ദതയെ തകർത്തു, മറ്റൊരാളുടെ വരവിൻ്റെ സൂചന നൽകി. നിരാശ നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയോടെ പുസ്‌ഫി പറഞ്ഞു, “എനിക്ക് ഇപ്പോൾ പോകണമെന്ന് തോന്നുന്നു, ശ്യാം. എന്നാൽ നമ്മൾ ഈ സംഭാഷണം മറ്റൊരിക്കൽ തുടരും.”

അവർ പോകാൻ തിരിഞ്ഞപ്പോൾ, പ്രതീക്ഷയിൽ ഒരു നിരാശ കലർന്നത് എനിക്ക് അടക്കാനായില്ല. പുസ്ഫിചേച്ചിയുമായുള്ള ഏറ്റുമുട്ടൽ എന്നെ വികാരങ്ങളുടെ ഒരു ചുഴലിക്കാറ്റിൽ ആക്കിയിരുന്നു, രാത്രിയിൽ അവർ അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു നിന്ന് .

. ഞാൻ സ്വബോധം വീണ്ടെടുക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയായിരുന്നു. ഞാൻ മുറ്റത്ത് കിടന്നു, ഞാൻ എങ്ങനെ ഇവിടെ എത്തി എന്ന് ഓർത്തു.

കുറച്ച് മാസങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്…

ഞാൻ ശ്യാം

കേരളത്തിലെ പച്ചപുതച്ച മലനിരകളുടെ ശാന്തമായ ആലിംഗനത്തിൽ, സന്ധ്യയോടൊപ്പം കോടമഞ്ഞ് നൃത്തം ചെയ്യുന്നു, സുഗന്ധദ്രവ്യങ്ങളുടെ സുഗന്ധത്താൽ വായു കനക്കുന്നു, കലയിൽ ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്ന അഭിനിവേശമുള്ള പ്രതിഭാധനനായ ബാങ്കറായ ശ്യാം, ഞാൻ ഒരു വിദൂര മലയോര ഗ്രാമത്തിലേക്ക് ആകർഷിക്കപ്പെടുന്നു. സമൃദ്ധമായ ഭൂപ്രകൃതിയിലൂടെ എൻ്റെ ബസ് നീങ്ങുമ്പോൾ, എന്നെ പൊതിഞ്ഞിരിക്കുന്ന സൗന്ദര്യത്താൽ ആകർഷിക്കപ്പെടുന്ന എൻ്റെ ഹൃദയം പ്രതീക്ഷകളാൽ വേഗത്തിലാകുന്നു.