കള്ളൻ ഭർത്താവും, പോലീസ് ഭാര്യയും 11 [Hypatia] 107

അൽത്താഫിന് പറയാൻ ഒരു മറുപടിയും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അവൻ കയ്യിലിരുന്ന പകുതി മാത്രം കുടിച്ച ചായ ഗ്ലാസ്സ് മേശയ്ക്ക് മുകളിൽ വെച്ച് എണീറ്റു. അവന്റെ കണ്ണുകൾ നഞ്ഞിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. അവൻ വാതിലിലേക്ക് നടന്നു.

“ഡാ.. മോനെ..” സുശീല വിളിച്ചു. അവൻ നിന്നില്ല.
പക്ഷെ വാതിൽ കടക്കുന്നതിന് മുന്നേ സിന്ധു എണീറ്റ് അവനെ തടഞ്ഞു. അവൻ അവളുടെ കൈകൾ തട്ടി മാറ്റി. എന്നിട്ടും സിന്ധു അവനെ വിട്ടില്ല. അവന്റെ കൈകൾ പിടിച്ച് അവനെ തന്റെ ശരീരത്തിലേക്ക് ചേർത്ത് നിർത്തി. ഉള്ളിൽ പാന്റിയോ ബ്രയോ ഇടാത്ത, വെറുമൊരു മാക്സിയുടെ ആവരണം മാത്രമുള്ള കൊഴുത്ത ശരീരത്തിലേക്ക് ഒരു ഇരുപത്തിയഞ്ച് കാരനെ ചേർത്ത് പിടിച്ചാൽ എന്ത് സംഭവിക്കുമോ അത് തന്നെ സംഭവിച്ചു. അവനിൽ അത് മറ്റൊരു വികാരമുണർന്നു. പക്ഷെ നാണവും അപകര്ഷതയും ഒപ്പം സങ്കടവും ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞിരുന്നു.

“അപ്പോയെക്കും പിണങ്ങിയോ നീ..” സിന്ധു ഒരു കുഞ്ഞിനോടെന്ന പോലെ കൊഞ്ചി.
അവന്റെ താഴ്ത്തി വെച്ച തല താടിയിൽ പിടിച്ച് ഉയർത്തി. അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു.

“അയ്യേ കരയാണോ.. വലിയൊരു ആൺകുട്ടി നിന്ന് കരയുന്നെ നോക്കിയയെ.. അയ്യേ..” സിന്ധു അവനെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. തന്റെ കൈ കൊണ്ട് അവന്റെ കണ്ണീർ തുടച്ചു. സിന്ധു അവനെ സോഫയിൽ അമ്മയുടെ കൂടെ ഇരുത്തി. അവളും കൂടെ ഇരുന്നു.

“ഞാൻ ചുമ്മാ പറഞ്ഞതല്ലേ.. നീ ഇങ്ങനെ വിഷമിക്കും എന്ന് ഞാൻ അറിഞ്ഞോ..? എന്തിനാ മോൻ കരഞ്ഞേ..?” സിന്ധു കൊഞ്ചി.

“എല്ലാരും എന്നെ കളിയാക്കും ..”

“ആണോ.. സാരല്യ.. ഞാൻ കളിയാക്കില്ലട്ടോ.. എന്താ ആളുകൾ പറയാ..”