കള്ളനും കാമിനിമാരും 10 [Prince] 1062

“എന്താദ്…..” രാധ പരിഭവം നടിച്ചു.

“ഇത് നിൻ്റെ കൂതി… പിന്നെ.. ഇത്… അതെൻ്റെ വിരൽ… ഇപ്പോൾ നിൻ്റെ കൂതി എൻ്റെ വിരൽ കടിച്ച്പിടിച്ചിരിക്കുന്നൂ ….” രവി നീട്ടിപ്പറഞ്ഞു.

“വഷളൻ….” രാധ പറഞ്ഞെങ്കിലും, രവിയുടെ  വായിലേക്ക് ഇട്ട ആ വിരൽ രാധ സ്വന്തം വായിലിട്ട് നുണഞ്ഞ് ഇഷ്ടം പങ്ക് വച്ചു.

രവി പുറപ്പെട്ടതും, അമ്പിയും രാധയും മൂകതയിലേക്ക് ഉൾവലിഞ്ഞു. ആർക്കും ഒന്നിനും ഒരു താൽപര്യം ഇല്ല. ഇരുവരും യാന്ത്രികമായി നടക്കുന്നു, ഇരിക്കുന്നു, ജോലികൾ ചെയ്യുന്നു. വളരെ വേണ്ടപ്പെട്ട ഒരാള് നഷ്ടപ്പെട്ട പ്രതീതിയിൽ അവർ എത്തപ്പെട്ടു.

രാവിലെ രവിക്ക് “ഊതിക്കൊടുക്കുമ്പോൾ” അമ്പിയുടെ മനസ്സിലേക്ക് തികട്ടിവന്നത് രാധമ്മയുമായുള്ള അടുപ്പത്തിൽ വിരിഞ്ഞ സുഖ നിമിഷങ്ങൾ ആയിരുന്നു. കഴിഞ്ഞ കുറച്ച് നാളുകളായി രവിക്ക് അമ്പി മനസ്സും ശരീരവും പല വട്ടം നിവേദിച്ചിട്ടുണ്ട് എങ്കിലും, പറയാതെ ബാക്കി വച്ചത്, ഇന്ന് വായിൽനിന്നും ചടിയേനെ. പക്ഷേ, രവി പോകാൻ നേരം അമ്മയെ അന്വേഷിച്ച് പോയതും,

അമ്മയോട് പറഞ്ഞ ആ കൂടൽ – അമ്പിയും, അമ്മയും, പൊന്നേച്ചിയും – എന്നായിരിക്കും എന്നത് ഒളിഞ്ഞ്നിന്ന് കേട്ടതും, പിന്നെ അത് നൽകിയ കിരികിരിപ്പ് അവസാനിപ്പിക്കാൻ കുഴഞ്ഞ പൂറ്റിൽ വിരലിട്ട് തിമർത്തത്തും അമ്പിയുടെ മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞ് നിന്നു. എന്നായിരിക്കും ആ ഒരു ഒത്തുകൂടൽ? ഈശ്വരാ… അത് കഴിവതും വേഗം സംഭവിക്കണേ…!!!

അമ്പി പിന്നിലെ തൊടിയിലേക്ക് നടന്നു. രാധമ്മ വളർത്തുന്ന മുളക്, വെണ്ട തുടങ്ങിയ തൈകളെ തലോടി, അരികിലെ മരത്തിൽ ചാരി, പതിനഞ്ച് വർഷം മുമ്പുണ്ടായ ആ ദിവസം ഓർത്തെടുത്തു. അതെ, വിഷുവിൻ്റെ മൂന്ന് ദിവസം മുമ്പ്… അന്നായിരുന്നു അച്ഛൻ ഒരു പെണ്ണിനേയും കൂട്ടി വന്നത്. താനന്ന് പത്തിൽ തോറ്റ്, തയ്യലുമായി നടന്നിരുന്ന കാലം. തൊട്ടാൽ പൊട്ടുന്ന പ്രായം!!