കള്ളനും കാമിനിമാരും 10 [Prince] 1062

“നല്ല പൊതി ആയിരുന്നു… ഇതൊക്കെ എങ്ങിനെ പഠിച്ചു??” രവിയുടെ കൈകൾ രാധയുടെ അമറൻ മുലകളെ തഴുകാൻ ആരംഭിച്ചു.

“എൻ്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾ ഇങ്ങനെയാ സാധ്യമാക്കാൻ പറ്റൂ… ഭർത്താവിന് ഇതിൻ്റെ പകുതി ബലം ഇല്ല…” രാധ കുനിഞ്ഞ് രവിയെ ചുംബിച്ചുകൊണ്ട് മെല്ലെ പറഞ്ഞു. അന്നേരം അവരുടെ കൈക്കുള്ളിൽ ആയിരുന്നു, രവിയുടെ ആയുധം.

“എൻ്റെ സാധനം ഇഷ്ടായോ….” രവി അവരെ കരവലയത്തിൽ ഒതുക്കി.
“ഇഷ്ടം മാത്രമല്ല… ഒരു ഭാഗ്യം കൂടിയാണ്.. ” രാധ വീണ്ടും രവിയുടെ മുഖത്ത് മൂക്കുരച്ചു.
“അതെ… കെട്ടിയോനേയും മോളേയും ഉറക്കിക്കെടുത്തി, ഇവിടെ വന്നിരുന്ന് പൊതിക്കുന്നത് മഹാഭാഗ്യം ആണേയ്…” രവി ടീസ്സ് ചെയ്തു.

“കെട്ടിയോന് കഴിവില്ലെങ്കിൽ, കടി മൂത്താൽ, അണ്ടിയുറപ്പുള്ള ആണിനെ ഏതൊരു പെണ്ണും തേടും… ” രാധ പൊതുസത്യം വിളമ്പി.

“പിന്നേയ്… അമ്പി എൻ്റെ മോളല്ല… അയാളുടെ മോളാ… എന്നെ കെട്ടി കൊണ്ടുവരുമ്പോൾ അവൾക്ക് വയസ്സ് എട്ട്…”

“ഓഹോ .. അതിനിടയിൽ ഇങ്ങനേയും ഒരു കഥയുണ്ടല്ലേ…” രവി പറഞ്ഞു.
“കഥകൾ ഒരുപാടുണ്ട്… അത് പറഞ്ഞ് തീരാൻ സമയം ഒരുപാട് വേണം… ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിച്ചാൽ സത്യം പറയണം….” അരക്കെട്ട് അരിയാട്ടുന്നവണ്ണം ഇളക്കിക്കൊണ്ട് രാധ ചോദിച്ചു.

“ചോദിക്കൂ .. കേൾക്കട്ടെ….” രവിക്ക് സംശയം, അമ്പിയെ കെട്ടുമോ എന്നെങ്ങാനും ചോദിക്കുമോ എന്നായിരുന്നു.

“കളിക്കാൻ എന്നെയാണോ അമ്പിയേയാണോ കൂടുതൽ സുഖം…” രാധ രവിയുടെ ചെവിയിൽ ചോദിച്ചു. രാധയുടെ ആ ചോദ്യം രവിയെ കുഴപ്പിച്ചു. പക്ഷേ, കളവ് പറയാൻ രവി മുതിർന്നില്ല. ഇവരുടെ ഈ ചോദ്യം വ്യക്തമായ ബോധ്യത്തിൻ്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ആണെന്ന് രവി ഊഹിച്ചു.