കള്ളനും കാമിനിമാരും 12 [Prince] 252

“ഇവളുടെ ഒരു കാര്യം… പിന്നേയ്… എൻ്റെ കന്ത് വലിച്ച് കുടിച്ച് എനിക്ക് വരുത്തിയേക്കരുത് … രവിയുടെ ഇളംകുണ്ണ കയറ്റിയിറക്കി വേണം എൻ്റെ വെള്ളം കളയാൻ…” മറിയ അജിതയുടെ തല കവക്കൂട്ടിലേക്ക് ചേർത്തു. കുറച്ച് കാലമായി മനസ്സിൽ പൊതിഞ്ഞുവച്ച ആക്രാന്തം അജിത പുറത്തെടുത്തു.

മറിയയുടെ വലിയ, മടങ്ങിയ ഇതളുകൾ പരമാവധി വിടർത്തി, താഴെ നിന്നും മുകളിലേക്ക് ഒരാണു കണക്കെ, അരമുള്ള നാവ് ചലിപ്പിച്ച അജിത, രസമുകുളത്തിൻ്റെ അഗ്രത്തെ ചെറുതൊലി മേലേക്ക് വലിച്ച്, ആ പിങ്ക് നിറമുള്ള ചെറുപയർ മണിയെ വലിച്ച് കുടിച്ചു. അതിൽനിന്നും ഉതിർന്ന നേരിയ ഉപ്പുരസം കലർന്ന കൊഴുപ്പിനെ അജിത നുണഞ്ഞിറക്കി .. ഒരിക്കലല്ല , പലവട്ടം..

രസം ഏറിയ മറിയയുടെ സുഖമൊട്ട് അജിതയ്ക്കായ് തേൻതുള്ളികളെ ഇടവിട്ട് നൽകിക്കൊണ്ടിരുന്നു. കൊതി കയറിയ അജിതയോ, ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന കൊഴുപ്പിനെ ഇടയ്ക്കിടെ കീഴ്ദ്വാരം മുതൽ നക്കിത്തുടച്ചപ്പോൾ, മറിയയുടെ അരക്കെട്ട് അറിയാതെ ഉയരുകയും, അപ്പോഴൊക്കെ അജിതയെ  സ്വന്തം സ്വർഗ്ഗകവടത്തിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിക്കുകയും ചെയ്തു.

“എടീ… നീ അവനെ വിളിക്ക്… ഇനിയും കാക്കാൻ വയ്യടീ… ഞാൻ ആകെ തരിച്ച് നിൽക്ക്വാ….” മറിയ പുലമ്പി. അജിതയ്‌ക്ക് കാര്യം വേഗം കത്തി. ഏറെ നാളായി ഒരാണിൻ്റെ ചൂടും ചുണയും അറിയാത്ത മറിയയ്ക്ക്, തൊട്ടപ്പുറത്ത്, ഒരു വിളിക്കായി കാത്ത് കിടക്കുന്ന രവിയുടെ സാന്നിധ്യം പ്രതീക്ഷിക്കുന്നതിനും അപ്പുറം ആവശ്യമല്ല മറിച്ച് അനിവാര്യമാണ്. അതാണ് ഈ ആക്രാന്തത്തിന് കാരണം.