കള്ളനും കാമിനിമാരും 3 [Prince] 217

തല ചരിച്ച്, അമൃത പാനം ചെയ്യാൻ അവരും തയ്യാറായി. വൈകാതെ അവന്റെ പാൽതുള്ളികൾ ക്‌ളാരയുടെ വായ് സ്വന്തമാക്കി. തന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് അവർ അത്‌ വിഴുങ്ങി.

കടവുളേ… ഇത്രയ്ക്കും കഴപ്പിയായിരുന്നോ ഇവർ??

ചെക്കൻ എണീറ്റ് മുറിവിട്ടു. വൈകാതെ തിരിച്ചെത്തി.

“നീ പള്ളിയിലേക്ക് പൊക്കോ… എന്നിട്ട് എല്ലാവരും വരുന്നതിന് മുന്നേ എത്തിയാൽ മതി.. അല്ലെങ്കിൽ കൂട്ടിരുന്നവൻ നാടകത്തിന് പോയീ എന്ന് പേരുദോഷം കിട്ടും…” കാലകത്തി സാമാനം തഴുകി അവർ പറഞ്ഞു.

“അപ്പോൾ ചെറിയമ്മച്ചി ഒറ്റയ്ക്കാവില്ലേ..”

“അത്‌ സാരല്യ… നീ സമയം കളയേണ്ട… കതക് പുറത്തുനിന്നും പൂട്ടിക്കോ.. പിന്നേയ് സൈക്കിളിൽ പോയാൽ വേഗം തിരിച്ചെത്താം…”

ചെക്കൻ അകത്തെ ലൈറ്റ് ഓഫ്‌ ചെയ്ത്, ഡ്രസ്സ്‌ ഇട്ട് കുട്ടപ്പനായി പുറത്തേക്കിറങ്ങി. ആ ശല്യം തീർന്നു. ഇനി കട്ടിലിൽ കിടക്കുന്ന മൊതലിനെ എങ്ങിനെ വളയ്ക്കും? മുറിയിലെ കൂരിരുട്ടിന്റെ മറവിൽ അവരിപ്പോൾ സാമാനത്തിൽ വിരലിടുകയായിരിക്കും. പക്ഷെ താനെങ്ങിനെ ഇവരുടെ മുന്നിൽ ചെല്ലും?? രവി ചിന്താകുഴപ്പത്തിൽ പെട്ടു. കഴുത്തിൽ കത്തിവയ്ക്കുന്ന പരിപാടിയൊന്നും രവിക്ക് താല്പര്യമില്ല.

പിന്നെ കഴിഞ്ഞ ഒരു ദിവസം ടൂൾ വച്ചൊരു ശ്രമം നടത്തി, അത്‌ നല്ലനിലയിൽ പര്യവസാനിച്ചു. ഇവിടെ എന്ത് പദ്ധതി വേണ്ടിവരും?? എങ്കിലും രണ്ടും കൽപ്പിച്ച് രവി അകത്ത് കയറി. നേരിയ ശബ്ദം പോലും ഉണ്ടാക്കാതെ ശ്വാസം പോലും നിയന്ത്രിച്ച് രവി കട്ടിലിന്റെ അടിയിൽ പതുങ്ങി മുകളിൽ വിരലിട്ട് സുഖിക്കുന്ന ക്ലാരയുടെ അടുത്ത നീക്കം ശ്രദ്ധിച്ചു.