കള്ളനും കാമിനിമാരും 7 [Prince] 329

വൈകാതെ മാത്തു കുളി കഴിഞ്ഞ് വന്നു. പിന്നെ എല്ലാവരും പ്രാർത്ഥിച്ചു. രവിയും കൂട്ടത്തിൽ കൂടി.
“ഭക്ഷണത്തിന് മുൻപ് ലേശം അകത്താക്കണോ…” മത്തുവിന്റെ സ്നേഹം.
“അങ്ങിനെ ശീലം ഇല്ല…” രവി ഒഴിഞ്ഞുമാറി.
“ഞാൻ രണ്ടെണ്ണം കീറും… തനി നാടൻ… ഞാൻ വാറ്റുന്നതാ…” മാത്തു മനസ്സ് തുറന്നു.
“ഇതിയാൻ രണ്ടെണ്ണത്തിൽ തുടങ്ങും.. പിന്നെ മൂന്നാവും.. നാലാവും.. പിന്നെ അവിടെ ചുരുളും… ഇതാണ് സ്ഥിരം കലാപരിപാടി… ബാക്കിയുള്ളോള് ഒറ്റയ്ക്കും..” ലാലി ചുറ്റും നോക്കി അത്‌ പറഞ്ഞപ്പോൾ രവിയെ ഒന്ന് ഇടം കണ്ണിട്ട് നോക്കി. ക്ലാരയുടെ അസാനിധ്യവും മറയായി. അവരുടെ വാക്കുകൾക്ക് വിശാലാർഥം ഉണ്ടോ എന്ന് രവി ചിന്തിച്ചു.
“മറ്റുള്ളവരേപോലെ വെള്ളമടിച്ച് ഞാൻ ഇവളുടെ നെഞ്ചത്തോട്ട് കയറാറുമില്ല…” മാത്തു നല്ലപുള്ള ചമഞ്ഞു.
“അത്‌ വെള്ളമടിച്ചാലും ഇല്ലെങ്കിലും ഇല്ലേയില്ല..” ലാലി ചുമരിൽ ചാരിനിന്ന് പറഞ്ഞു. അവരുടെ മാറിടം ഉയർന്നുതാഴുന്നത് രവി ശ്രദ്ധിച്ചു. കണ്ണുകൾ താഴേക്ക് ഉഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആഴത്തിലും വലുപ്പമേറിയതുമായ പൊക്കിൾ ഒന്ന് കണ്ടു, പിന്നാലെ ലാലി മുണ്ട് കയറ്റി പൊക്കിളിനെ മറച്ചു. ഇവർ എന്തൊക്കെയോ സിഗ്നലുകൾ തനിക്ക് നൽകുന്നുവെന്ന് രവിക്ക് കൂടുതൽ ബോധ്യപ്പെട്ടു.

“മോള് പോയതിൽപ്പിന്നെ ഇതിയാൻ ഇങ്ങനെയാ.. പണി.. കുടി.. പണി… കുടി…” ലാലി പരിഭവം വിളമ്പി.
“റീത്ത ഒരു നല്ല തീരുമാനമല്ലേ എടുത്തിരിക്കുന്നത്.. കർത്താവിന്റെ മണവാട്ടി ആകുക എന്നുവച്ചാൽ അതൊരു അഭിമാനമല്ലേ…” രവി കൂട്ടിച്ചേർത്തു.