കള്ളനും കാമിനിമാരും 8 [Prince] 440

രുചിച്ചാൽ പുളിപ്പും ഉപ്പും കലർന്ന രുചിഭേദം. ഇന്നെന്തായാലും അവരുടെ കക്ഷത്തിൻ്റെ രുചി അറിയുകതന്നെ വേണം. താൻ കൊണ്ടുവന്ന ഐസ്ക്രീം പുരട്ടി വേണം ആ രുചിപ്രയോഗം.

മനസ്സിൽ ചിന്തകൾ മിണ്ണിമറിയുമ്പോഴും രവി അമ്പിയുടെ മുറിയിലേക്ക് കൺമുന എറിഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു. അവസാനം രവിയുടെ കണ്ണിന് വിരുന്നേകി അമ്പിയുടെ നഗ്നമായ പുറംഭാഗം ഒരു നിഴൽപോലെ മിന്നിമറഞ്ഞു. ഇവൾ തന്നെ മൂപ്പിക്കുകയാണോ എന്ന ചിന്ത രവിയിൽ ഉണരാതിരുന്നില്ല.

“എന്നാൽ തുടങ്ങാം… ല്ലെ…” പൊന്നമ്മ ക്ഷണിച്ചു.
“പിന്നെ… ഞാൻ എപ്പോഴേ റെഡി…” രവി എണീറ്റ് കൈകഴുകി ഇരുന്ന്.
“എടീ അമ്പീ… കഴിക്കാൻ വാ…” പൊന്നമ്മ നീട്ടി വിളിച്ചു. വിളി കേട്ടതും, അമ്പി എന്ന് രവി വാങ്ങി കൊടുത്ത സാരിയിൽ പ്രത്യക്ഷയായി.

“ഇവൾ എന്നോട് പറഞ്ഞായിരുന്നു, കുട്ടൻ വാങ്ങിക്കൊടുത്ത കാര്യം. അപ്പോഴാ ഞാൻ പറഞ്ഞത്, ഇനി നമ്മൾ കൂടുമ്പോൾ ഈ സാരിയിൽ വരാൻ… അമ്പി നല്ല ശേലുണ്ട് നിന്നെ കാണാൻ…” അമ്പിയിൽ ചെറുനാണം വിടർന്നു.

“അമ്പി ഇരിക്ക്…” രവി പറഞ്ഞതും ഇടത് ഭാഗത്തുള്ള കസേരയിൽ അവൾ അമർന്നു. വലത് ഭാഗത്ത് പൊന്നമ്മയെന്ന പൊന്നിയും. കമിഴ്ത്തിവച്ച ഗ്ലാസുകൾ വാ തുറന്നു. പൊന്നി ബോട്ടിൽ പൊട്ടിച്ച് കുറച്ച് വീതം മൂന്നിലും ഒഴിച്ചു.

“അയ്യോ… എനിക്ക് വേണ്ട… ” അമ്പി കാറി.

“ഒന്ന് പൊടി പെണ്ണേ… ഇത്തിരി കള്ള് അകത്ത് ചെന്നൂന്ന് വിചാരിച്ച് ഒന്നും സംഭവിക്കില്ല…” പൊന്നമ്മ ഗ്ലാസുകളിലേക്ക് വെള്ളവും പകർന്നു. മൂവരും മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി ഗ്ലാസുകൾ എടുത്തു. പൊന്നമ്മയും അമ്പിയും ഒറ്റവലിക്ക് ഗ്ലാസുകൾ കാലിയാക്കി. രവി പകുതി വലിച്ച് ഇറച്ചിപാത്രത്തിൽനിന്നും രണ്ട് കഷണം എടുത്ത് വായിലിട്ട് ചവച്ചു. തുടർന്ന് ഗ്ലാസിലെ ബാക്കിയും അകത്താക്കി. പണികൾ ധാരാളം ഉള്ളതുകൊണ്ട് സിപ്പ് ചെയ്യാൻ ആർക്ക് നേരം. അടുത്ത റൗണ്ട് രവി ഒഴിച്ചു. മൂവരും ഭക്ഷണം ഭേഷായി കള്ളിനൊപ്പം കഴിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.