കല്യാണം….പാലുകാച്ചൽ….[പളുങ്കൂസൻ] 277

“ആ…എല്ലാരും സ്റ്റഡി ആയിട്ട് നിന്നേ …”

വിദ്യ ചേച്ചി കാമറ റെഡിയാക്കി .കീർത്തി നേരെ നിന്നു .അവൻറെ ഇടത്തെ കൈ തെന്നി കീർത്തിയുടെ നിതംബത്തിൽ ചെന്നു നിന്നു.അവൻറെ ശരീരത്തിലെ ഓരോ കണികയും വലിഞ്ഞു മുറുകുകയാരുന്നു. ഇടത് കൈ വിരലുകളിൽ ഇടിമിന്നലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു ശില പോലെ നില്ക്കാൻ അവനു കഴിഞ്ഞില്ല . അവന്ടെ വിരലുകൾ അവിടെ അമർന്നു! കയ്യെടുക്കാൻ അവൻ ശ്രമിച്ചു,കഴിഞ്ഞില്ല.അവന്റെ കൈക്കിടയിൽ ആ ചന്തികളിലൊന്ന് ഒരു നിമിഷത്തേക്ക് പിടഞ്ഞു.

ആ..ചിരിച്ചേ..
“ക്ലിക്ക് ”

അവൻ കൈ അയച്ചു.കീർത്തിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാൻ അവനു കഴിഞ്ഞില്ല .

ഒന്നൂടി…”ക്ലിക്ക്”

എവിടെ നോക്കട്ടെ …

അതിരച്ചേച്ചി കാമറ പിടിച്ചുവാങ്ങി.നോക്കിയ പാടെ കുപ്പിവളകൾ കിലുങ്ങുന്ന ശബ്ദത്തിൽ വീണ്ടും പൊട്ടിചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചേച്ചി ചോദിച്ചു.

“അയ്യേ … കീർത്തിയുടെ മുഖമെന്താ ഇങ്ങനെ ?”

കീർത്തിക്കും മുന്നേ ഏന്തി വലിഞ്ഞ് നോക്കിയത് അപ്പുവായിരുന്നു .ഒരു നിമിഷത്തെ ഞെട്ടലും വേദനയും അമ്പരപ്പും എല്ലാം തെളിഞ്ഞു കാണുന്ന മുഖം. ആ മുഖത്തിൻറെ മറവിൽ തന്റെ മുഖത്തെ കള്ളത്തരം ആരും കണ്ടില്ല .ആരെങ്കിലും അത് കാണും മുൻപേ കീർത്തിച്ചേച്ചി കാമറ പിടിച്ചുവാങ്ങി ഫോട്ടോ ഡിലീറ്റ് ചെയ്ത് കളഞ്ഞു.

അപ്പോഴാണ് എല്ലാവരും കീർത്തിയുടെ മുഖത്തേക്ക് ഒന്ന് നോക്കിയത്.നോക്കിയ എല്ലാവരും ഒന്ന് ഞെട്ടി.കോപം കൊണ്ട് ആ മുഖം ചുവന്ന് തുടങ്ങിയിരുന്നു .

“എന്താ..എന്തുപറ്റി കീർത്തി?” അതിരച്ചേച്ചി ചോദിച്ചു.
കീർത്തിച്ചേച്ചി അതിരച്ചേച്ചിയോട് ചേർന്നുനിന്നു.ചെവിയോട് ചുണ്ടടുപ്പിച്ച് എന്തോ പറഞ്ഞു.

കാര്യങ്ങൾ തന്റെ കൈ വിട്ടു പോവുകയാണെന്ന് അപ്പുവിന് ഇതിനോടകം ഉറപ്പായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.അവൻ ഓരോ അടികളായി പിറകോട്ട് വെച്ചു .

ഇടയിൽ ഞെട്ടിക്കൊണ്ട് അതിരച്ചേച്ചി അവൻറെ മുഖത്തു നോക്കിയപ്പോൾ അവന്ടെ സർവ്വ നാഡികളും തളർന്നു.

“എന്താ അപ്പൂ …”

അതിരച്ചേച്ചിയുടെ ഈ ഒരൊറ്റ ചോദ്യ മതിയായിരുന്നു അവന്ടെ സമനില തെറ്റാൻ .അൽപ്പം മുന്നേ കാമം വിളയാടിയ തന്റെ തലച്ചോറിൽ ഇപ്പോൾ നിറയെ ഭയമാണ്.ഒരു നിമിഷം കൂടി താൻ അവിടെ നിന്നാൽ ഈ ചൂടിൽ ഉരുകിപ്പോകുമെന്ന് അവനു തോന്നി.സർവ്വ ശക്തിയും സംഭരിച്ച് അവൻ ഓടി .

”അപ്പൂ ..അവിടെ നിക്ക്..” അതിരചേച്ചീ പുറകിൽ നിന്ന് വിളിക്കുന്നുണ്ട്…അവൻ നിന്നില്ല. അതിനു അവനു കഴിഞ്ഞില്ല എന്നതാണ് വാസ്തവം.

അവൻ നിന്നത് അമ്മയുടെ മുന്നിലാണ്.