കല്യാണി – 8 570

മഞ്ജുഷ ചുണ്ടില്‍ വിരലമര്‍ത്തി അവനെ നോക്കി. പിന്നെ മുറിയുടെ വാതില്‍ പതിയെ തുറന്ന് അവനെ സമീപത്തേക്ക് വിളിച്ചു.

“നോക്ക്”

മോഹനന്‍ അത്യാകാംക്ഷയോടെ വിടവിലൂടെ ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കി. പെട്ടെന്നവന്‍ മുഖം മാറ്റി ഒരു ഭ്രാന്തനെപ്പോലെ സ്വന്തം മുടി പിച്ചിച്ചീന്തി. മഞ്ജുഷയുടെ കണ്ണുകള്‍ വെട്ടിത്തിളങ്ങി. ക്രൂരമായ ഒരു പുഞ്ചിരി അവളുടെ ചുണ്ടുകളില്‍ വിടര്‍ന്നു.

“വാ പോകാം” അവളവനെ വിളിച്ചു.

മോഹനന്‍ ദുര്‍ബ്ബലനെപ്പോലെ അവളുടെ പിന്നാലെ ചെന്നു. ബോധമില്ലാതെ കിടക്കുന്ന അച്ഛനെ അവന്‍ പുച്ഛത്തോടെ നോക്കി. പിന്നെ മഞ്ജുഷയുടെ പിന്നാലെ പടികള്‍ കയറി. എന്നാലും തന്റെ അമ്മ! മുരുകന്‍ ഇത്തരക്കരനാണ് എന്ന് താനൊരിക്കലും കരുതിയിട്ടില്ല. എന്തൊക്കെയാണ് ഇവിടെ നടക്കുന്നത്! മകന്റെ പ്രായമുള്ള പയ്യന്റെ കൂടെ യാതൊരു ഉളുപ്പുമില്ലാതെ രതികേളികള്‍ ആടുന്ന അമ്മ. ഛെ..ഈ കഥകള്‍.കോം സ്ത്രീയുടെ മകനായി താന്‍ ജനിച്ചു പോയല്ലോ. മോഹനന്റെ മനസ്സില്‍ പക നിറഞ്ഞു. തന്റെ മുന്‍പേ പോകുന്ന മഞ്ജുഷയെ അവന്‍ നോക്കി. അവന്റെ പെങ്ങള്‍! ഇവളെ താനിന്നു പ്രാപിക്കും. വിടില്ല ഞാന്‍ അവന്റെ കുടുംബത്തിലെ ഒരെണ്ണത്തിനെപ്പോലും.

മുകളില്‍ മോഹനന്റെ മുറിയില്‍ കയറിയ മഞ്ജുഷ തിരിഞ്ഞു നോക്കി. അവന്‍ ഒപ്പം തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു.

“മോഹനാ..കണ്ടല്ലോ നീ..ഇതിനു നീ പകരം ചെയ്യണം..” മഞ്ജുഷ മുരണ്ടു.

മോഹനന്‍ ഞെട്ടി! ആരോട് പകരം ചെയ്യാനാണ് ഇവള്‍ പറയുനത്. അവളുടെ സഹോദരനാണ് തന്റെ അമ്മയുടെ കൂടെ കാമകേളി ആടിക്കൊണ്ടിരുന്നത്. അവനോട് താന്‍ പക വീട്ടണം എന്നോ? അതോ..

“എങ്ങനെ? നിന്റെ അനുജനല്ലേ അവന്‍..” മോഹനന്‍ ചോദിച്ചു.

“അതെ..പക്ഷെ നീ പക പോക്കേണ്ടത് അവന്‍ കാണ്‍കെ അവന്റെ അമ്മയെ പ്രാപിച്ചു വേണം..നിന്റെ അമ്മായിയെ..” അവള്‍ പറഞ്ഞു.

“നിനക്ക് ഭ്രാന്തയോ..നിന്റെ അമ്മയെ കുറിച്ചാണ് നീ പറയുന്നത് എന്നോര്‍മ്മ ഉണ്ടോ? ഞാന്‍ അങ്ങനെ ചെയ്യില്ല..അത്രയ്ക്ക് അധമനല്ല ഞാന്‍” മോഹനന്‍ കയര്‍ത്തു.