അഖിലിനെ കണ്ടപ്പോൾ അവൾ വീണ്ടും ചിരിച്ചു. “ഹായ്… നീയും ജോയിൻ ചെയ്യുന്നതാണോ?”
“അതെ… അഖിൽ.” അവൻ കൈ നീട്ടി. അവളുടെ വിരലുകൾ തണുത്തതും മൃദുവുമായിരുന്നു.
അന്ന് മുതൽ അവർ ഒരേ ടീമിലായി. ആയിഷ സീനിയർ ഡെവലപ്പർ. അഖിൽ ഫ്രഷർ. പക്ഷേ അവൾ അവനെ സഹായിക്കാൻ എപ്പോഴും മുന്നിൽ നിന്നു. ലഞ്ച് ടൈമിൽ ഒരുമിച്ചിരുന്ന് ചിരിച്ചു. ചായ കുടിച്ചു. വൈകുന്നേരം ഒരുമിച്ച് ബസ്സ്റ്റാൻഡിലേക്ക് നടന്നു. അവളുടെ ചിരി കേൾക്കാൻ മാത്രയിൽ അഖിലിന്റെ ഉള്ളിൽ എന്തോ ഉരുകുന്ന പോലെ തോന്നി.
ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അഖിൽ പറഞ്ഞു, “എനിക്ക് താമസിക്കാൻ ഒരിടവും കിട്ടുന്നില്ല. പഴയ റൂം വാടക കൂടി. ഉടനെ ഒഴിഞ്ഞു പോകണം.”
ആയിഷ ചിരിച്ചു. “എന്റെ ഫ്ലാറ്റിൽ ഒരു റൂം ഒഴിവുണ്ട്. പക്ഷേ ഞാൻ സിംഗിൾ റൂമിലാണ്. ബാത്റൂം ഷെയർ ചെയ്യേണ്ടി വരും.”
അഖിലിന്റെ ഹൃദയം പടക്കം പൊട്ടി. “ശരി… ഞാൻ നോക്കാം.” അവൻ നാട്യം നടിച്ചു.
പിറ്റേന്ന് അവൻ വീണ്ടും നിരാശയോടെ ഇരുന്നു. ആയിഷ ചോദിച്ചു, “എന്തായി റൂം?”
“ഒന്നും കിട്ടുന്നില്ല ചേച്ചി…”
“പിന്നെ നമുക്ക് ഒരുമിച്ച് താമസിക്കാം. ഞാൻ ശരിക്കും ഒറ്റയ്ക്കാണ്. രണ്ടു ബെഡ്റൂം ഫ്ലാറ്റ് എടുത്താൽ നല്ലതല്ലേ?”
അങ്ങനെ ഒരു ശനിയാഴ്ച അവർ കൊല്ലിക്കടവിനടുത്ത് ഒരു പുതിയ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് മാറി. രണ്ടു ബെഡ്റൂമുകൾ ഹാളിനു നേരെ എതിർവശങ്ങളിൽ. നടുവിൽ വിശാലമായ ഹാൾ. ഒരു ചെറിയ ബാൽക്കണി. ഒരു ബാത്റൂം മാത്രം. കിച്ചൻ കോർണർ.
ആദ്യ രാത്രി. ആയിഷ പാകം ചെയ്ത ചickenപൊരിച്ചതും ചോറും. ഇരുന്ന് കഴിച്ചു. അവൾ ഹിജാബ് അഴിച്ചു വച്ചിരുന്നു. നീണ്ട കറുത്ത മുടി പുറത്തേക്ക് വീണു. അഖിലിന് അവളെ നോക്കി ഇരിക്കാൻ വയ്യായിരുന്നു. മുഖം ചുവന്നു.
വളരെ ശാന്തമായ, തീരെ തിരക്കില്ലാത്ത തുടക്കം. ഒരു പക്ഷേ അഖിലിൻ്റ ആദ്യ മൂവ് അസ്വാഭാവികമായി തോന്നാമെങ്കിലും പ്രണയത്തിൻ്റെ തുടക്കക്കാർക്ക് എന്താണ് സ്വാഭാവികമായി തുടങ്ങേണ്ടത് എന്നതിന് പ്രത്യേകിച്ചങ്ങനെ നിയമങ്ങളൊന്നുമില്ലല്ലൊ.
എനിക്കിഷ്ടമായി. ഇതുപോലെ തന്നെ തുടരൂ