കണക്കുപുസ്തകം 4 [Wanderlust] 547

: അതെന്തായാലും ഇല്ല… അവൻ ഇതുവരെ ആരോടും ദേഷ്യപെടുന്നത് ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല, അത്രയ്ക്ക് പാവമാ എന്റെ മോൻ

: അമ്മായി ആള് കൊള്ളാലോ…. ഇങ്ങനുണ്ടോ ഒരു തള്ള് 

: സത്യമായിട്ടും അതെ… എന്ന വൈഗ അങ്ങനല്ല കേട്ടോ, അവള് ആളും തരവുമൊന്നും നോക്കില്ല, എന്റെ മോളായതുകൊണ്ട് പറയുവല്ല,  അതൊരു പോക്കിരി പെണ്ണാണ്… 

 സ്വപ്ന കൈയൊക്കെ കഴുകി പതുക്കെ മുകളിലേക്ക് നടന്നു. ഹരിയുടെ കിടപ്പ് കണ്ടിട്ട് അവൾക്ക് ചിരിയാണ് വന്നത്. ഇതെന്താ പാടത്തെ തവളയോ… ഇതെന്ത് കിടപ്പാണ് ഈ ഹരിയേട്ടൻ കിടക്കുന്നത്… ചിരിയടക്കിപ്പിടിച്ച് സ്വപ്ന പതുക്കെ ഹരിയുടെ മുതുകിൽ തട്ടിവിളിച്ചു…അവളുടെ നനുത്ത കൈയ്യുടെ കുളിർ ഹരിയുടെ ചെമ്പൻ രോമരാജികളെ ഉണർത്തി. ഉറക്കത്തിൽ നിന്നും പതുക്കെ കണ്ണുകൾ തുറന്ന ഹരിയുടെ മുഖം സ്വപ്നയെനോക്കി പുഞ്ചിരിതൂകി. നെറ്റിയിൽ ചന്ദന കുറി ചാർത്തി മുടിയിഴകളിൽ തുളസിക്കതിർ ചൂടിയ സ്വപ്നയെത്ര സുന്ദരി. 

: ഹലോ സാറേ… മതി നോക്കിയത്, ഇതെന്താ ആദ്യമായിട്ട് കാണുവാണോ എന്നെ 

: എത്ര കണ്ടാലും മതിവരുന്നില്ല മോളേ… നീയിങ്ങനെ കുളിച്ചൊരുങ്ങി കുറിയൊക്കെ തൊട്ട് പൂത്തുലഞ്ഞ് നിൽക്കുന്നത് കണ്ടാൽ ആരായാലും നോക്കി നിന്നുപോകും…

: അയ്യോ മതി… കണ്ണ് വെക്കല്ലേ ഹരിയേട്ടാ, ജീവിച്ച് പൊക്കോട്ടെ 

: കാലത്തുതന്നെ ഫ്രഷായി എന്തെങ്കിലും തരാൻ തോന്നുന്നുണ്ടോ…

: താഴെ നല്ല ചൂടുള്ള ചട്ടുകം ഇരിപ്പുണ്ട്, അതുവച്ച് ഒന്ന് തരട്ടെ.. 

 ഇതുംപറഞ്ഞ് കട്ടിലിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് ഓടാൻ തുടങ്ങിയ സ്വപ്നയുടെ കയ്യിൽ ഹരി പിടുത്തമിട്ടു. തലതിരിച്ച് ഹരിയെ നോക്കുന്ന അവളുടെ നെഞ്ചിടിപ്പ് കൂടി. ഹരിയുടെ കൈ പിന്നിലേക്ക് വലിയുംതോറും ഇരുവർക്കുമിടയിലെ അകലം കുറഞ്ഞുവന്നു. സ്വപ്നയുടെ കണ്ണുകളിൽ നിഴലിക്കുന്ന ഭയത്തെ ഹരി വകവച്ചില്ല. അവളുടെ കൈപിടിച്ച് വലിച്ചതും പെണ്ണ് ഹരിയുടെ വിരിഞ്ഞ മാറിലേക്ക് തെന്നിവീണു. സ്വപ്നയുടെ ശ്വാസഗതി വേഗത്തിലാവുന്നത് ഹരി തന്റെ നെഞ്ചിലറിഞ്ഞു… തന്റെ കൈകൾക്കുള്ളിൽ നിന്നും കുതറി മാറുവാനുള്ള സ്വപ്നയുടെ ശ്രമത്തിന് വിരാമമിട്ടുകൊണ്ട് ഹരി അവളുടെ കവിളുകൾ കൈക്കുമ്പിളിലാക്കി ചന്ദനകുറിതൊട്ട തിരുനെറ്റിയെ ചുംബനത്താൽ മൂടി…