കനൽ പാത 2 [ഭീം] 209

താനൊരു കുംടുംബമായി കാണണമെന്ന് തന്റെ അമ്മയുടെ ജന്മ സ്വപ്നമായിരുന്നു. നല്ലൊരു ജോലി കിട്ടട്ടേയെന്ന് പലപ്പോഴും ഒഴിഞ്ഞ് മാറിയത് താൻ തന്നെയല്ലെ?അതല്ലെ അമ്മയുടെ ആഗ്രഹത്തിന് വിലങ്ങുതടിയായത്.
ഇപ്പോൾ അമ്മയ്ക്കറിയില്ലല്ലോ അമ്മയുടെമോൻ തനിച്ചാണന്ന്.
അമ്മയെ ഓർക്കുമ്പോൾ തന്നെ അയാളുടെ ഇടനെഞ്ച് തേങ്ങി പോകും. ഭൂമിയിൽ ഇത്രമേൾ ഒരമ്മ മകനെ സ്നേഹിച്ചിട്ടുണ്ടോന്നറിയില്ല.
അഭ്രപാളികളിൽ തെളിയുന്ന ഓർമകൾ അയാളുടെ കണ്ണുകളെ ഈറനണിയിച്ചു. അപ്പോഴേയ്ക്കും ഹോട്ടലെത്തിയിരുന്നു.
രാത്രി അത്താഴം കഴിഞ്ഞ് തിരികെ വീട്ടിലേയ്ക്കുള്ള യാത്ര വേഗം എത്താനുള്ള കുറുക്കുവഴിയിലൂടെയാണ്. കടൽ പോലെ പരന്നു കിടക്കുന്ന ആനതാഴ്ചിറയുടെ ബണ്ടിലൂടെ മൊബൈൽ വെളിച്ചത്തിലൂടെ മാഷ് നടന്നു.
ധരണിമടിയിൽചായുന്ന കാതടപ്പിക്കുന്ന രജനീഗീതം ചീവീടുകൾ അനസ്യൂതം തുടർന്നു. ചിറയുടെ വലിയ ബണ്ടിനടിയിലൂടെ അക്കരെ പാടങ്ങളിയേക്ക് പാഞ്ഞ് പോകുന്ന വെള്ളത്തിന്റെ ഇരമ്പൽ ദൂരെ നിന്നും കേൾക്കാം.
അമ്മയുടെ മുഖമല്ലാതെ മറ്റൊരു സ്ത്രീയുടെ മുഖമോർത്താൽ അൻസിയായുടെ മുഖമാണ് മാഷിന് ഓർമ വരുന്നത് ….
ചന്ദനത്തിൽകടഞ്ഞെടുത്ത പോലെ ആ വെളുത്ത് കൊഴുത്ത മേനിയിൽ കണ്ണെടുക്കാതെ എത്ര വട്ടമാണ് കൊതിയോടെ നോക്കിയിരുന്നു പോയത്. പഴുത്ത മാങ്ങാ പൂളിന്റെ നിറം ചാലിച്ച കൈകളിൽ തെളിഞ്ഞ് കാണുന്ന കുഞ്ഞു രോമങ്ങൾക്ക് എന്തൊരഴകാണ്. ത്രെഡ് ചെയ്ത് നീട്ടിയ പുരികങ്ങൾ വീതിയുള്ള നെറ്റി തടത്തിന് ചന്തംകൂട്ടിയിരിക്കുന്നു. നീണ്ട മൂക്കുകൾക്കും തുടുത്ത കവിളുകൾക്കും പ്രകാശം പരത്താനെന്ന പോലെ കാലം പണിതീർത്ത വാലിട്ടെഴുതിയ നയനങ്ങളിൽ രണ്ട് ചന്ദ്രൻ ഉദിച്ച പോലെ തോന്നും. റോസാദളങ്ങൾ ചേർത്ത് വെച്ച് ചുവപ്പിച്ച ആ ചെംചുണ്ടുകളിൽ മതിമറന്ന്
നോക്കിയിരുന്നുപോയില്ലേ താൻ.വികാര സിരകളെ ത്രസിപ്പിക്കുന്ന ആ പൂവുടലിനെ മാറ്റുകൂട്ടാനെന്നവണ്ണം രണ്ട് നീർമാതളങ്ങൾ ആ നെഞ്ചിൽ തലയെടുത്തു നിൽക്കുന്നു.
കരിമ്പടം പുതച്ചുറങ്ങുന്ന അന്ധകാരത്തെ ഭേദിച്ച് മുന്നോട്ട് ആരോ ആനയിക്കുന്ന പോലെ നീങ്ങുമ്പോഴും അയാൻസിയ എന്ന സൗന്ദര്യധാമം അയാളിൽ നിറഞ്ഞുനിന്നു.
മാഷ് ഓർക്കുകയായിരുന്നു………
എത്രയോ സത്രീകളെ കണ്ടിരിക്കുന്നു, അന്നൊന്നും ഇതുപോലെ ആരെയും ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നില്ല.തന്റെ മുന്നിൽ ക്ഷണിക്കപ്പെടാതെ കയറി വന്ന അതിഥി ആയതു കൊണ്ടാണോ? അറിയില്ല!…….
അൻസിയ മുസ്ലീം കുട്ടിയല്ലെ? പിന്നെന്തിന്താണ് നെറ്റിയിൽ ചന്ദന കുറിചാർത്തിയിരുന്നത്…..?
അതും വെറുതെ ഒരു ചോദ്യമായി അവശേഷിക്കുമ്പോൾ അയാളുടെ കയ്യിലിരുന്ന ഫോൺ ശബ്ദിച്ചു.
പുതിയ നമ്പർ എന്നു മാത്രമല്ല ഗൾഫിന്റെ കാളുമാണ്. ബെൽ തീരുന്നത് വരെ ആരാണെന്നുള്ള സംശയത്തിന് വിരാമമിട്ട് കാൾ പെർമിഷൻ കൊടുത്ത് ഫോൺ കാതോട് ചേർത്തു.
” ഹലോ…”
”ഹായ്… ഹലോ…”
”ആരാണ് നിങ്ങൾ…?”
കാളിന്റെ ഉടമ ആരെന്നറിയാനുള്ള തിടുക്കം മാഷിൽ, ആകാംശയുണ്ടായി.
” ടാ…. ഞാനാടാ… എന്നെ അറിയില്ലേ…?”
”അറിയാമെങ്കിൾ ഞാൻ ചോദ്യം ഒഴിവാക്കുമായിരുന്നു. താങ്കൾ ആരാണ്?”
വിയൻ മാഷ് ചോദ്യം ആവർത്തിച്ചു.
”ടാ… കോപ്പേ… ഞാനാ… നിയാസ്.”
”അളിയാ… നീ …. നീയായിരുന്നോ?
മനസ്സിലായില്ലടാ … മുത്തേ…, നിന്റെ ശബ്ദം ഒരുപാട് മാറി പോയിട്ടാ …”
മാഷിൽ, പെട്ടെന്നുണ്ടായ സന്തോഷം ഇരുട്ടിനെ പോലും മറന്നു.
” മച്ചു… സുഖാണോടാ… എത്ര നാളായി നിന്റെ നമ്പരിനു വേണ്ടി ഞാൻ അലഞ്ഞു.”