കഞ്ഞിവീഴ്ത്ത് [TGA] 207

“രാഹുലിനെന്താ ലൈനോന്നും ഇല്ലാത്തത്?” പിള്ള ചേച്ചി മൌനം ഭന്ഞിച്ചു.

നല്ല ചോദ്യം !എനിക്കുതന്നെ ഉത്തരമറിയില്ല. ഇല്ല അത്ര തന്നെ.മറുപടിയായി ഞാൻ പുഞ്ചിരിച്ചു.

“എന്തു ചോദിച്ചാലും ഇങ്ങനെ ഈ ചിരിച്ച് കാണിച്ചോണം, എൻറ്റെ നല്ല പ്രായത്തിലായിരുന്നെ കാണാമായിരുന്നു..” ഇതും പറഞ്ഞ് അവർ സോഫയുടെ മറുവശത്തെക്കു ചാഞ്ഞു. കാല് പൊക്കി എൻറ്റെ ഇടതു തുടയിൽ വച്ചു .എൻറ്റെ ഹൃദയം ശക്തിയായി മിടിച്ചു.തലക്കാകെ പെരുത്തു വരുന്നു.

“നീ വിർജ്ജിനാണോ…” പാദങ്ങളിൽ നിന്ന് രണ്ട് സ്വർണ്ണ കൊലുസുകൾ ഒഴുകിയിറങ്ങുന്നു.കൊഴുത്ത കാലുകളിൽ എൻറ്റെ കണ്ണുകളുടക്കി നിന്നു

“അല്ല……കുറുപ്പെട്ടനായിരുന്നെങ്കിൽ ഓഫീസിൽ വച്ചെ എന്നെ…….. വയസ്സായെങ്കിലും കെളവന് പണിയറിയാം…“

സകല ഞരമ്പുകളിലൂടെയും രക്തം ഇരച്ചു കേറി…. നാന എന്ന പൊട്ടനാ…. ഇവളുടെ കെട്ടിയോനോന്നും കെട്ടിയെടുക്കാൻ പേണില്ല. ഞാനും അനിതാ പിള്ളയും മാത്രം. ഞാനാ കൊലുസിട്ട പാദങ്ങളിൽ മെല്ലെയമർത്തി പിഴിഞ്ഞു

“എത്ര നാളായി കെളവനുമായിട്ട് തൊടങ്ങീട്ട്…”

“അതെന്തിനാ നീ അറിയുന്നെ” അനിത ചൊടിച്ചു.

“ഇനി ഞാൻ അറിഞ്ഞിട്ട് മതി,” അവളുടെ ശരീരത്തിലെക്കു ചാഞ്ഞു തുടുത്ത കവിളിലെക്കു മുഖമടിപ്പിച്ചു. എന്തോ പറയാനാഞ്ഞ അനിതാ പിള്ളയുടെ ചുവന്ന ചുണ്ടുകളെ ഞാൻ കവർന്നു. രണ്ടു ശരീരങ്ങൾ, ഭ്രാന്തമായി ഇഴുകിച്ചെരുന്നു. മുന്നിൽ സമയമില്ല ,ഒരു ലക്ഷ്യം മാത്രം.. സുരെഷ് പിള്ളയുടെ സഹധർമ്മിണി , ഓഫീസിലെ പലരുടെയും ഫെറ്റിഷ് റാണി, മാനെജർ ചരക്ക്, ഇരുപത്തിയാറുകാൻ, അവിവിവാഹിതൻ.., ആൻറ്റി… ബിംബങ്കൾക്ക് തീ പിടിക്കുന്നു…

“റൂമിലൊട്ട് പോകാം…” അനിത എൻറ്റെ ചുണ്ടുകൾ പൊത്തിപിടിച്ചു.ഞാനെഴുന്നെറ്റ് ഇരു കൈകലളിലും അനിതയെ കോരിയെടുത്തു. അനിതയുടെ ശരീരം ഒരു പഞ്ഞികെട്ട് പോലെ തോന്നുന്നു. അവൾ ചൂണ്ടികാണിച്ച ദിശയിലെക്ക് എൻറ്റെ കാലുകൾ ചലിച്ചു അരണ്ട വെളിച്ചം പരന്നു കിടക്കുന്ന മാസ്റ്റർ ബെഡ്റൂമിലെ വലിയ കട്ടിലിലെക്ക് അവളെ ഞാൻ എടുത്തെറിഞ്ഞു. അനിതയുടെ ഭാരത്താൽ