കണ്ണന്റെ അനുപമ 5 [Kannan] 1988

“അങ്ങനെ ചുമ്മാ കത്തിച്ചാൽ പോരാ ആ വിളക്ക് മുറ്റത്തേക്ക് കാണിക്കണം ”

എന്തോ പറയാൻ വന്നെങ്കിലും ഞാൻ അത് കഷ്ടപ്പെട്ട് നിയന്ത്രിച്ചു പിന്നെ സ്റ്റാൻഡിൽ നിന്ന് വിളക്കെടുത്ത്‌ നേരെ കിഴക്ക് ഭാഗത്തേക്ക് നടക്കാൻ ആരംഭിച്ചു.

“ചുമ്മാ നടന്നാൽ പോരാ ദീപം ദീപം എന്ന് പറയണം

അടുത്ത കമന്റെത്തി..

ദീപം.. ദീപം…..

ഞാൻ മടിയോടെ പറഞ്ഞു മുറ്റത്തേക്ക് വിളക്ക് കാണിച്ചു തിരിച്ചു സ്റ്റാൻഡിൽ വെച്ചപ്പോൾ അത് വരെ പിടിച്ചു നിന്ന അമ്മു പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. നല്ല മനോഹരമായ ചിരി ആണെങ്കിലും അതെനിക്ക് തീരെ ദഹിച്ചില്ല..

“നിന്നെ ഇന്ന് ശരിയാക്കി താരാടീ !

ഞാൻ അവളുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞതും അവൾ കസേരയിൽ നിന്നെണീറ്റ് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഉള്ളിലേക്കോടി. ഞാൻ അവളുടെ പിന്നാലെയും.

ഹാളിലൂടെ ഓടിയ അവൾ ഡൈനിങ്ങ് ടേബിളിലിനു ചുറ്റും ഓടി എന്നെ വട്ടം കറക്കി. ഒരു തവണ അവൾ എന്റെ തൊട്ടുമുന്നിൽ പെട്ടെങ്കിലും എന്നെ കബളിപ്പിച്ചു പെണ്ണ് രക്ഷപ്പെട്ടു നേരെ ഉമ്മറത്തേക്കോടി പക്ഷെ പെട്ടന്ന്
വയറിൽ പൊത്തി പിടിച്ച് നിലത്തേക്കിരുന്നു…അവളുടെ മുഖത്തെ ചിരി വേദനയിലേക്ക് വഴി മാറുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു…

ആഹ്… അമ്മേ..

നിലത്തിരുന്ന് വയർ അമർത്തി പിടിച് അവൾ ദയനീയമായി എന്നെ നോക്കി

“എന്ത് പറ്റി പെണ്ണെ..?

ഞാൻ നിലത്ത് അവളുടെ അടുത്തിരുന്നു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“വയറു വേദനിക്കുന്നു …..

അവൾ ദയനീയമായി പറഞ്ഞു.

“സാരമില്ലെടാ മാറിക്കോളും..

ഞാൻ അവളെ സാന്ത്വനിപ്പിച്ച് അവളുടെ മുടിയിൽ തഴുകി.

“നല്ലോണം വേദനിക്കുന്നുണ്ട് …

അവൾ അത് പറഞ്ഞപ്പോഴേക്കും കണ്ണ് നനഞ്ഞിരുന്നു…

“ഇങ്ങനെ ഉണ്ടാവാറുണ്ടോ..?

ഇടക്ക്… പക്ഷെ ഇത്രക്ക് ണ്ടാവാറില്ല ”

അവൾ വേദന കടിച്ചമർത്തി പറഞ്ഞു.
അവളുടെ ഇരിപ്പ് കണ്ട് എനിക്ക് ശരിക്കും സങ്കടം വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ ഞാനല്ലേ അവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കണ്ടത്.