കാന്താരി 8 [Doli] 270

മൈര് 😖 😊

ഞാൻ മെല്ലെ അവൾടെ നേരെ തിരിഞ്ഞ് കെടന്നു

പപ്പ : എനിക്ക് ഒറങ്ങാൻ പറ്റുന്നില്ല മോനെ

ഞാൻ : അതേ ഒരു കാര്യം പറയട്ടെ ഇത് കേക്ക് നമ്മള് ഇങ്ങനെ ഓർത്ത് ഇരുന്നിട്ട് ഒരു കാര്യവും ഇല്ല, സത്യം എനിക്ക് അവൻ പോയത് സങ്കടം ഇല്ല അവനോട് ഒരു ഇഷ്ട്വും പക്ഷെ ഇവടെ എല്ലാരും സങ്കടപ്പെടുന്ന കാണാൻ വൈയ്യ അതോണ്ട് ഞാനും ആത്മാർഥതമായി പ്രാർത്ഥിക്കാ 😃 പാവം ആന്റി അവര് കരയുന്ന കാണുമ്പോ ഒരു വല്ലാത്ത പോലെ അവർടെ സങ്കടം കാണുമ്പോ എന്തോ വല്ലാതാ വെഷമം പിന്നെ പിന്നെ നിന്റെം… 🫤

പപ്പ : ഇഹ് ഉം… ഞാൻ ഞാൻ നിന്നെ ആണല്ലോ ഒരുപാട് വെഷമിപ്പിച്ചത്

ഏയ്‌ സാരൂല്ല പോട്ടെ

പപ്പ എന്റെ തോളിൽ തല വച്ച് കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കെടന്നു

😣…

” ഒരിക്കലും ഇതൊന്നും ഞാൻ…”

പപ്പ : എനിക്ക് വല്ലാത്ത ഇത് പോലെ

ഞാൻ അവളെ കൊടഞ്ഞിട്ട് എണീറ്റ് ഫോണിലെ ലൈറ്റ് ഓണാക്കി

പപ്പ കൈ എത്തിച്ച് ലൈറ്റ് ഇട്ടു

ഞാൻ : വെള്ളം വേണോ

പപ്പ : വേണ്ട

ഞാൻ : പിന്നെ

പപ്പ : കിച്ചുനെ കണ്ട് പിടിച്ച് കൊടുത്തിട്ട് വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ച് പോണം അത്ര തന്നെ

ഞാൻ : 🙂 😊 അയാള് വരും വരട്ടെ കെടന്നോ…

> 05:33

കിളികൾടെ ഒച്ച കേട്ടാണ് ഞാൻ കണ്ണ് തൊറന്നത്…

ഇതേത് സ്ഥലം

ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കിയപ്പോ അവൾടെ വീടാണ് എന്ന് മനസ്സിലായി…

കൈയ്യും കാലും ഒന്ന് വലിച്ച് വിട്ടിട്ട് നോക്കിയപ്പോ പപ്പ അടുത്തില്ല…

ഫ്രഷായി താഴെ പോയി നോക്കുമ്പോ പരമു മാമ ഇരിക്കുന്നു

എന്നെ കണ്ട് പുള്ളി ഒന്ന് ചിരിച്ച് നോക്കി

ഞാൻ : വല്ല അറിവ്

പുള്ളി ഇല്ലെന്ന് തല ആട്ടി

ഞാൻ : ഉം… ഞാനെ എന്നാ ഒന്ന് പിള്ളേരോട് എറങ്ങി നോക്കാൻ പറയാ അതാ നല്ലത്…