കന്യാമഠത്തിലെ കതിനകുറ്റികള്‍ [ വെടിക്കെട്ട്‌ ] 1330

രാവിലെ അഞ്ചുമണിയ്ക്ക് മഠത്തിലെ സിസ്റ്റർമാര്‍ ഉണര്‍ന്നു രാവിലത്തെ പ്രാര്‍ത്ഥന ചൊല്ലാന്‍ എഴുന്നേല്‍ക്കും നേരം എനിക്ക് ചത്താല്‍ മതിയെന്നായി… സിസ്റ്റർമാര്‍ പ്രാർത്ഥിക്കുന്ന റൂമിനപ്പുറത്തെ വരാന്തയില്‍,ചന്തിയുമകത്തിപ്പിടിചിരിക്കുന്ന എന്നെ അവര്‍ ഓരോരുത്തരും മൂക്കത്ത് വിരലും വച്ചാണ് നോക്കിപ്പോയത്… ഈച്ചയും തീട്ടവും പറ്റിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്ന ചന്തികളും അകത്തിയുള്ള എന്റെ ആ ഇരിപ്പ് കണ്ട് പലരും ഉള്ളില്‍ ചിരിക്കുകയും, കുശുകുശുക്കുകയും ചെയ്തു..
അന്നു രാവിലെ തൊട്ട് വൈകുന്നേരം വരെ ഞാന്‍ ആ ഇരിപ്പ് തുടര്‍ന്നു.. ഉള്ളില്‍ നീറിയാണ് ഞാന്‍ അവിടെ ഇരുന്നത്..

വൈകുന്നേരമായപ്പോള്‍ മദർ തന്നെ എന്നോടു വന്നു എഴുന്നേറ്റോളാന്‍ പറഞ്ഞു.. എന്നിട്ട് ചന്തിയും കഴുകി സിസ്റ്ററിന്റെ മുറിയിലേക്ക് വരാനും പറഞ്ഞു.. രാവിലെ തൊട്ടുള്ള എന്റെ ആ ശിക്ഷയ്ക്ക് ശേഷം എന്റെ അപ്പത്തിന്റെയും മലദ്വാരത്തിന്റെയും ഭൂമിശാസ്ത്രം അവിടെ ഓരോരുത്തര്‍ക്കും അറിയാം എന്നെനിക്ക് തോന്നി..

“ഷീനാ, ഇവിടെ വേണ്ടാത്തത് ചെയ്യുന്നവര്‍ക്ക് ഇങ്ങനെ പല ശിക്ഷകളുണ്ടാവും.. അതിനെ വെറുതെ അങ്ങ് എതിര്‍ക്കാതെ സ്വയം ചെയ്ത തെറ്റില്‍ പശ്ചാത്തപിച്ച് ഇരിക്കുക.. അത്ര മാത്രം..”
സിസ്റ്റര്‍ പറഞ്ഞു നിര്‍ത്തി..

അന്നു രാത്രി എന്നെ സിസ്റ്റര്‍ അവരുടെ മുറിയില്‍ നിലത്തൊരു കിടക്ക വരുത്തി അതില്‍ ഉറങ്ങാന്‍ സ്ഥലം നല്‍കി.. കൂട്ടത്തില്‍ മറ്റൊരു കാര്യം കൂടി പറഞ്ഞു.. “ഇന്നലത്തെ തെറ്റ് ആവര്‍ത്തിക്കുകാണെങ്കി, ഷീന കൊച്ച് നാളെയും ഇതുപോലെ ഇരിക്കേണ്ടി വരും… അതും ഈ രൂപക്കൂട്ടിനു മുന്നിലല്ല.. മേട്രന്റെ ശരിക്കുള്ള ഓഫീസില്‍… കേട്ടോ ഷീന കൊച്ചെ..??”

ഞാന്‍ വല്ലാത്ത ഒരു മാനസികാവസ്ഥയില്‍ ആയിരുന്നു.. ഉറങ്ങാനായിരുന്നു എന്റെ ആദ്യ ഭയം..സിസ്റ്റര്‍ അന്നു നല്‍കിയ താക്കീതുകളോന്നും വിലപോയില്ല.. എന്റെ ശരീരം അന്നു രാത്രിയും പണി പറ്റിക്കുക തന്നെ ചെയ്തു.. രാത്രി ഏറെ ഇരുട്ടിയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ വീണ്ടുമൊന്നു മയങ്ങി..അതോടെ വയറിളകി നല്ല അസ്സല്‍ തീട്ടം മെത്തയിലും പരക്കാന്‍ തുടങ്ങി.. ദുര്‍ഗന്ധം കാരണം രാത്രി തന്നെ സിസ്റ്റർ എന്നെ വിളിച്ചെഴുന്നെല്‍പ്പിച്ചു… അന്നത്തെ ശിക്ഷ അതെ പടി നടപ്പിലാക്കുകയും ചെയ്തു..അന്നത്തെ ദിവസം മേട്രന്റെ പ്രധാന മുറിയിലായിരുന്നു എന്റെ ഇരിപ്പ്… പകല്‍ നേരം മുഴുവന്‍ അവിടെയെത്തുന്ന സിസ്റ്റർമാര്‍ക്കും അച്ചന്മാര്‍ക്കും ഞാന്‍ കാഴ്ച്ച വിരുന്നൊരുക്കി..