?കരിനാഗം 3 [ചാണക്യൻ] 137

മഹി അയാളുടെ തലമണ്ട നോക്കി ആന്റി ക്ലോക്ക് വൈസിൽ കാലു വീശി.

പടക്കം പൊട്ടുന്ന ശബ്ദത്തോടെ ആർത്ത നാദത്തോടെ അയാൾ തെറിച്ചു വീണു.

ഇതൊക്കെ കണ്ട മൂന്നാമൻ ഭയന്നു വിറച്ചു കൊണ്ട് നിലത്തേക്ക് ഊർന്നു വീണു.

പക്ഷാഘാതം പിടിപെട്ട പോലെ.

മഹിയുടെ സംഹാര ഭാവം കണ്ട് അയാൾക്ക് അനങ്ങാൻ പോലും പറ്റാതെയായി.

നാവ് പോലും ചലിച്ചില്ല ആകെ മരവിച്ച അവസ്ഥ.

മഹി അയാൾക്ക് നേരെ നടന്നു വന്നു.

അയാളുടെ കഴുത്തിൽ തൂങ്ങി കിടക്കുന്ന താക്കോൽ അവൻ പൊട്ടിച്ചെടുത്തു.

എന്നിട്ട് അവരെയും കൊണ്ട് പുറത്തേക്കിറങ്ങി.

ആ കെട്ടിടത്തിനു പുറത്ത് കിടക്കുന്ന പഴഞ്ചൻ അമ്പാസിഡർ കാറിലാണ് അവന്റെ കണ്ണുകൾ പതിഞ്ഞത്.

ഈ താക്കോലിന്റെ യഥാർത്ഥ അവകാശി അതാണെന്ന് മനസിലായ അവൻ നിമിഷ നേരം കൊണ്ട് കാറിനു സമീപത്തേക്കെത്തി.

അപ്പോഴേക്കും സിന്ധൂരി അങ്കിതയെയും കൊണ്ട് അങ്ങോട്ടേക്ക് വേച്ചു നടന്നു.

അവളുടെ ബുദ്ധിമുട്ട് മനസിലായ അവൻ വേഗം തന്നെ അങ്ങോട്ട് വന്ന് അങ്കിതയെ കോരിയെടുത്ത് കാറിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് കയറ്റിയിരുത്തി.

അവൾക്ക് സമീപം തന്റെ ബാഗുമായി സിന്ധൂരിയും കയറി.

പുറത്തു നിന്നും ഡോർ അടച്ച ശേഷം മഹാദേവ് മുന്നിലെ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിൽ കയറിയിരുന്നു.

“അപ്പൊ പോകാം ”

പുറകിലേക്ക് തല ചരിച്ചു അവൻ നോക്കി.

അവൾ അങ്കിതയെ ചേർത്തു പിടിച്ചു സമ്മതമെന്ന് തലയാട്ടി.

മഹി അത് കണ്ടതും നനുത്ത പുഞ്ചിരിയോടെ കാർ സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്തു.

ആ സമയം അവൾ നന്നായി ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു മഹിയുടെ കണ്ണുകൾ ഇപ്പൊ പഴയതു പോലെയായി.

ഇപ്പൊ ആ മുഖത്തത് കോപത്തിന്റെ യാതൊരു കണിക പോലുമില്ല.

മഴ പെയ്തു തോർന്ന മാനം പോലെ അത്‌ തെളിഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു.

സൂര്യന്റെ പൊൻകിരണങ്ങൾ പോലെ തന്റെ നനുത്ത പുഞ്ചിരി കൊണ്ട് ആനന്ദത്തിന്റെ കിരണങ്ങൾ പരത്തുന്നു.

മുഖത്തു ആ പഴയ ശാന്തത കൈ വരിച്ചിരിക്കുന്നു.

അല്പം മുന്നേ കണ്ട മഹിയാണിതെന്ന് വിശ്വസിക്കാൻ പ്രയാസം.

ദൈവമേ മനുഷ്യൻ ഇങ്ങനൊക്കെ മാറുമോ?

അവൾ ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു.

അവരെയും കൊണ്ട് അമ്പാസിഡർ വേഗതയിൽ മുന്നോട്ട് കുതിച്ചു.