കർമ്മഫലം 2 [നീരജ് K ലാൽ] 1833

“നിനക്ക് പറ്റിയാലും ഞാൻ നിന്നു തരണ്ടെ….”
“ഞാൻ പോയി കൈ കഴുകട്ടെ….”

“അല്പം കൂടി കഴിഞ്ഞ് പോകാം നിന്നെ ഇങ്ങനെ കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കാൻ തന്നെ എന്ത് രസമാ….”

“ആണോ….
നീ പറയുന്നത് കേട്ടാൽ തോന്നും നീ ആദ്യമായിട്ട് ആണ് എന്നെ കാണുന്നത് എന്ന്….”

“ചേച്ചി ഇപ്പൊ എനിക്കും അങ്ങനെ തന്നെ ആണ് തോന്നുന്നത് ഇതുവരെ കാണാത്ത ഒരു സൗന്ദര്യം നിനക്ക് തോന്നുന്നു… ഹൊ കടിച്ചു തിന്നാൻ തോന്നുന്നു…..”

“മനു….. ഞാൻ പറഞ്ഞതെല്ലാം ഓർമ്മവേണം എത്ര കാലം കഴിഞ്ഞാലും….”

“മ്മ്മമ്മ്മ്….”

അവള് എന്നെ തന്നെ നോക്കി ഇരിപ്പാണ്… ഞാൻ അവളെയും … അവള് പുറികം ഉയർത്തി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് എന്തേ എന്ന് ചോദിച്ചു… ഞാൻ ഒന്നുമില്ല ഇന്ന് പറഞ്ഞു…

“ടീ നിനക്ക് വല്ലാണ്ട് വിഷമം ആയോ???…”

“പിന്നെ ആകാതെ…..
ഇത്രയും കാലം നിന്നെ എൻ്റെ അഭിയെ പോലെ അല്ലേ കണ്ടിട്ടുള്ളത്.. നീ ഒരു കുഞ്ഞ് ആയിരുന്നു എൻ്റെ കണ്ണിൽ….”

“ഇപ്പോഴോ????? ”

“ഇപ്പൊ നീ വളർന്നു…. വല്ലാണ്ട് വളർന്നു….”

അവള് ചിരിച്ചു…
ഞാനും….

“കണ്ണ് വൈക്കാതെടി…”

“അതുപോട്ടെ വേദന മാറിയോ…”

“പിന്നെ എൻ്റെ ചക്കര തൊട്ടാൽ മാറാത്ത വേദനയോ….”

“ഹൊ എന്താ സുഖിപ്പീര്….”

“പക്ഷേ കയ്യിലിരിപ്പ് കുരുത്തക്കേടും… പിന്നെ ഇതൊക്കെ ആരെങ്കിലും അറിഞ്ഞാൽ പിന്നെ നീ എന്നെ ജീവനോടെ കാണില്ല….”

“നിനക്കെന്നെ അത്രക്ക് വിശ്വാസമില്ലേ…”

“ആ… നീ എൻ്റെ ജീവനായത് കൊണ്ടാണ് ഇത്രയും ചെയ്തു തന്നത് മറക്കണ്ട….”

അങ്ങനെ ദിവസങ്ങൾ  കഴിഞ്ഞു… പിന്നെ അതുപോലെ ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല… അവള് എല്ലാത്തിൽ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞു മാറി എന്ന് പറയുന്നതായിരിക്കും ശെരി….
എൻ്റെ പ്ലാസ്റ്റർ ഒക്കെ ഇളക്കി ചെറുതായി നടന്നു തുടങ്ങി…