കാസർകോഡിലെ എന്റെ ഇത്താമാർ [മജ്നു] 414

എന്നെ കണ്ട് അവർ ഞെട്ടി എന്നിട്ട് ഇവനെന്താ ഇവിടെ എന്നർത്ഥത്തിൽ

ഇത്തനെ നോക്കി..  “ഉപ്പ കൊടുത്തയച്ച പാർസൽ എടുത്തു ഉള്ളിലേക്ക് വച്ചു തരാൻ

വന്നതാ “ സാൽമീത്ത അത് കേട്ട പാടെ പെട്ടി വച്ച മുറിയിലേക്ക് പോയി..

കാസിന ഇത്ത എന്നെ തന്നെ തുറിച്ചു നോക്കി

എനിക്ക് അവിടെ നിന്നും എങ്ങനെയെങ്കിലും എസ്‌കേപ്പ് ആയ മതീന്നായി..

ഒറ്റ വലിക്ക് ജ്യൂസ്‌ കുടിച് ഗ്ലാസ്‌ അവിടെ വച്ചു ഞാൻ പൊന്നു എന്ന് പറഞ്ഞ് പുറത്തേക്ക്

പോയി…

നാളുകൾ കടന്ന് പോയി ഉമൈറ ഇത്തയെ ഒറ്റക്ക് കിട്ടിയതേ ഇല്ല..  അതിനിടക്ക് ആ

വീട്ടിലുള്ളവരുമായി നല്ല ബന്ധത്തിലായി കാസിന ഇത്ത ഒഴികെ ഇത്ത അത്ര അടുത്തതേ

ഇല്ല…

ഒരു ദിവസം ഞാൻ ബൈക്ക് എടുക്കാതെ എന്റെ റൂമിന്റെ താഴെയുള്ള കടയിലേക്ക്

കുറച്ചു സാധങ്ങൾ വാങ്ങി തിരിച്ചു കോണി പടിയിലൂടെ മോളിലേക്ക് വന്നു.. ( കടകളുടെ

ഇടയിലെ ഉള്ളിലേക്ക് വന്ന്  വന്ന് മുകളിൽ ആയിട്ടാണ് എന്റെ റൂം അതിന് എതിരായാണ്

ഇത്തമാരുടെ വീട്)

കോണിപ്പടി കയറുമ്പോഴുണ്ട് ഉമൈറ ഇത്ത ഒരു ഫുഡ്‌ വെക്കുന്ന ഫ്ലാസ്കുമായി താഴോട്ട് വരുന്നു…

“നീ എവിടെ പോയതാ “

“ഞാൻ കടയിൽ സാധനം വാങ്ങാൻ പോയതാ എന്താ…  ഇത്ത “

“നിന്റ ബൈക്ക് കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ വിചാരിച്ചു നീ ഇവിടെ കാണുമെന്നു “

“ഇതെന്താ ഇത്ത കയ്യിൽ “

“അത് ഞാനുണ്ടാക്കിയ നല്ല പോത്ത് ബിരിയാണിയാ “

“നല്ലതാണോ മോശമാണോന്ന് കഴിച്ചവരല്ലേ പറയണ്ടേ “

ഞാനുണ്ടാക്കിയതെല്ലാം നല്ലതായിരിക്കും “

“അത് തിന്ന് നോക്കാൻ തന്നാലല്ലേ ഇത്ത പറയാൻ പറ്റു “

ഇത്ത ദ്വയാര്ഥത്തിലാണ് പറയുന്നതെന്ന് മനസ്സിലാക്കി കൊണ്ട് വിട്ടു കൊടുക്കാൻ ഞാനും ഒരുക്കമായിരുന്നില്ല..

“അതിന് നീ തിന്നണ്ടാണ് ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലല്ലോ ചെക്കാ “

“നല്ല പീസുണ്ടെങ്കിലേ ഞാൻ തിന്നു “

“അതൊക്കെയുണ്ട് എന്താ നിനക്ക് തോന്നുന്നില്ലേ “

“എന്തൊക്കെയോ തോന്നുന്നുണ്ട് “