കട്ട് തിന്നുന്നതിന്റെ രസം [ഹേമ] 607

വീട്ടിൽ എത്തിയപ്പോൾ കാലത്ത് നാലു മണി കഴിഞ്ഞെന്ന് തോന്നുന്നു. ഭാര്യയെ ഉണർത്താൻ നിന്നില്ല. പൂമുഖത്ത് തന്നെ കിടന്നു. എന്നും പതിവുള്ളതായത് കൊണ്ട് രാവിലെയായിട്ടും ഭാര്യ വന്ന് ഉണർത്തിയില്ല.
കാലത്ത് എഴുന്നേറ്റപ്പോഴാണ് പേഴ്സ്സും താക്കോലുകൾ വെക്കുന്ന പൗച്ചും മറന്നുവച്ച വിവരം അറിയുന്നത്.

– – –

തന്റെ മുന്നിൽ പേഴ്സ്സും താക്കോലുകൾ നിറച്ച പൗച്ചുമായി നിൽക്കുന്ന മകളെ കണ്ട് വിനോദിന്റെ ശബ്ദം നിലച്ചു. എന്ത് വേണമെന്ന് അവന് ഒരു പിടിയും കിട്ടിയില്ല. ഇനി എന്തിന് ജീവിച്ചിരിക്കണം എന്നാണ് അയാൾ ആലോചിച്ചത്. ഇന്നലെ രാത്രി നിർദ്ദയം പണ്ണി തകർത്തത് താൻ ഓമനിച്ചു വളർത്തിയ തന്റെ പൊന്നു മോളെയാണെന്ന് ഓർത്തതും അയാളുടെ നെഞ്ച് വിങ്ങി.

താൻ ഇത്രയും കാലം മോഷണത്തിനിടയിൽ പല പെണ്ണുങ്ങളോടും പെൺകുട്ടികളോടും ചെയ്ത പാപത്തിന്റെ ഫലം, അയാൾ രണ്ടാമതൊന്ന് ആലോചിച്ചില്ല. നേരെ മകളുടെ കാൽക്കൽ വീണു.

പൊന്നു മോളേ, മാപ്പാക്കണം, അറിയാതെ ചെയ്തുപോയതാണ്. എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം. അവളുടെ രണ്ട് കാലും കൂട്ടിപ്പിടിച്ച് കമിഴ്ന്ന് കിടന്ന് അയാൾ കരഞ്ഞു.

ആരെങ്കിലും അറിഞ്ഞാൽ, പിന്നെ നിന്റെ അച്ചന് ആത്മഹത്യയല്ലാതെ വേറെ വഴിയില്ല. മോള് ക്ഷമിക്കണം. അയാൾ മകളുടെ കാലിൽ പിടിച്ച് കിടന്നു.

ദിവ്യ പതിയെ നിലത്തിരുന്നു. അച്ചന്റെ കൈകൾ തന്റെ കാലിൽനിന്ന് വിടുവിച്ചു. അച്ചനെ പിടിച്ചെഴുനേൽപ്പിച്ചു. വിനോദ് എന്തുതന്നെ ചെയ്താലും അവൾക്ക് അയാളോട് ദേഷ്യപ്പെടാനാവില്ല. കാരണം അവൾക്ക് തന്റെ അച്ചൻ എന്ന് വച്ചാൽ ജീവനാണ് . അച്ചൻ കഴിഞ്ഞെ ബാക്കി എന്തും ഉള്ളൂ.