കൗരവസംഘം 1 [ഉൽപലാക്ഷൻ] 342

അഷ്‌റഫ്‌: ഇത് കൊള്ളാം. ഇപ്പോ ഞങ്ങൾ പുറത്തായോ..

അഖിൽ: നിങ്ങൾ ഇല്ലാതെ ഞാൻ എന്തേലും നടത്തിട്ടുണ്ടോ. ഇപ്പോൾ നിങ്ങൾ ഞാൻ പറയുന്നത് കേൾക്ക്..

ഞാൻ: ശരി ശരി. ഞങ്ങൾ മാറി തരാം. നീ ഞങ്ങളെ എന്തേലും ഉണ്ടേൽ വിളിച്ചാൽ മതി..

അഖിൽ: ശരി മക്കളെ.. എന്നാൽ ചെല്ല്..

ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങിയതിനു ശേഷം 10 മണിയോടെ ദീപ മിസ്സ്‌ വീട്ടിൽ എത്തി..

അഖിൽ: ആ കേറി വാ മിസ്സേ. അവിടെ തന്നെ നില്കാതെ. കുടിക്കാൻ എന്തേലും വേണോ.

ദീപ: ആഹ് കൂടെ ഉള്ളവർ ഒക്കെ എവിടെ.

അഖിൽ: അവർ ഒരു കൂട്ടുകാരന്റെ വീട്ടിൽ പോയേക്കുവാ. മിസ്സ്‌ വാ..

ദീപ: എനിക്ക് ദൃതി ഉണ്ട് അഖിൽ. എന്താണ് കാര്യം എന്ന് പറയൂ..

അഖിൽ: എന്ത് ദൃതി. മിസ്സിന്റെ എല്ലാ പ്രശ്നവും തീരുന്ന കാര്യം ആണ്..

ദീപ: അതെന്താ എന്നാ ചോദിച്ചേ..

അഖിൽ: നിങ്ങളുടെ വരുമാനം വെച്ച് കമ്മത്തിന് കൊടുക്കാൻ ഉള്ള പലിശ പോലും തികയില്ല. സത്യം അല്ലെ..

ദീപ: അത് ഞങ്ങളുടെ കുടുംബകാര്യം അല്ലെ. അതിൽ അഖിലിന് എന്താ കാര്യം..

അഖിൽ: കമ്മത്ത് കുറച്ച് ദിവസങ്ങൾക്കു ഉള്ളിൽ തന്നെ നിങ്ങൾക്ക് എതിരെ കേസിന് പോകുമെന്ന പറഞ്ഞിരിക്കുന്നെ.. എന്ത് ചെയ്യാനാ പ്ലാൻ..

ദീപ: സത്യം പറ. നീ അല്ലെ ഇതിനു പിന്നിൽ.. കോളേജിലെ പ്രശ്നത്തിന് പ്രതികാരം ആണെങ്കിൽ ഇത് ആണത്തം അല്ല അഖിലേ..

അഖിൽ: ഞാൻ തന്നെ ആണ് ഇതിനു പിന്നിൽ. എന്ത് ചെയ്യാൻ പറ്റും നിങ്ങൾക്ക്. നിങ്ങളെ അകത്തു ഇടാൻ ഉള്ള വകുപ്പ് ഒക്കെ എന്റെ കൈവശം ഉണ്ട്. നിന്റെ കെട്ട്യോനെ നാട്ടിൽ ഇനി തിരിച്ചു വരാത്ത രീതിക്ക് ആക്കണോ. വേണോന്ന്..

ദീപ: അഖിലേ.. നീ എന്റെ സ്റ്റുഡന്റ് ആണ്. അത് മറന്ന് എന്നോട് സംസാരിക്കാതെ മാന്യമായി സംസാരിക്കൂ..

അഖിൽ: ഇത് വരെ ഞാൻ വളരെ മാന്യമായി തന്നെ ആണ് മിണ്ടിയത്. ഇനി ആണ് കുറച്ച് മാന്യത ഇല്ലാതെ മിണ്ടാൻ പോണത്.. ഞാൻ പറഞ്ഞല്ലോ.. എല്ലാവര്ക്കും അകത്തു കിടക്കാൻ ഉള്ള വകുപ്പ് ഉണ്ട് അത്. ഞാൻ വിചാരിച്ചാൽ നിങ്ങൾക്ക് രക്ഷപെടാം.