കാവിതായനം [അവളുടെ ബാകി] 195

“എങ്കിൽ ഒന്നും പെടിക്കേണ്ടാ.. ഇന്ന് പാസ് ആകും…”

“ഭയങ്കര പേടി ആണ് ചേട്ടാ….”

“ഇന്റർവ്യൂവിന് കേറുമ്പോൾ ഏറ്റവും സന്തോഷം തരുന്ന ആളോട് സംസാരിക്കുന്നതായി ചിന്തിച്ചു കേറിക്കോ… എല്ലാം ശെരി ആകും”

ഇതുവരെ ഡ്രൈവിംഗ് അല്ലാതെ മറ്റൊരു മേഖലയിലും തൊടാതെ ജീവിച്ച അരുണിന് ഇന്റർവ്യൂ എങ്ങനെ ആണെന്ന് പോലും അറിയില്ലായിരുന്നു.

പക്ഷേ കവിതയ്ക്ക് ആരുടെ എങ്കിലും സപ്പോർട്ട് മാത്രം മതിയായിരുന്നു.

അരുണിന്റെ വാക്കുകൾ മൂലമുണ്ടായ ഒരു നിഷ്ബദ്ധത കീറിമുറിച്ച് കൊണ്ട് അരുൺ പിന്നെയും കയറി സംസാരിച്ചു.

“കവിത എന്താ ഇന്നിങ്ങനെ ഒരു ഡ്രസ്സ് ഇട്ടത്.”

“എന്താ ഏട്ടാ കൊള്ളില്ലേ ???.”

കവിതയുടെ മുഖം വാടുന്നത് അരുൺ ശ്രദ്ധിച്ചു.

“അയ്യോ അങ്ങനല്ല, എന്നും ചുരിദാർ ഇടുന്നയാൽ ഇന്ന് പാന്റും ഷർട്ടും ഇട്ടത് കൊണ്ട് ചോദിച്ചതാ. പിന്നെ ഇത്രേം ലുക്ക് ഉള്ള കവിത ഒക്കെ എന്തിട്ടലും സുന്ദരി അല്ലേ…”

“വെറുതെ കളിയാക്കാതെ പോ ചേട്ടാ”

കവിതയുടെ മുഖത്ത് പിന്നെയും നാണം.

“ഇന്ന് ഇന്റർവ്യൂ അല്ലേ.. അതുകൊണ്ട് ഫോർമൽ ഡ്രസ്സ് ഇട്ടെന്നെ ഉള്ളൂ…”

“Oh അതുകൊണ്ടാണ് എങ്കിലും കൊള്ളാം നല്ല ചന്ദമായിട്ടുണ്ട്.”

“തങ്ക് യു ചേട്ടാ..”

“ആട്ടെ ചേട്ടൻ എന്ത് വരെ പഠിച്ചു…”

“ഞാൻ +2 കൊണ്ട് നിർത്തി. ഡിപ്ലോമ ചേർന്നെങ്കിലും എന്നെ കൊണ്ട് പറ്റില്ല അതൊന്നും. ഇപ്പൊൾ നമ്മുടെ നാട്ടിലെ ഏറ്റവും മികച്ച ഓഫ്‌റോഡ്‌ ഡ്രൈവർ ഞാനാണ്. എന്നെ കൊണ്ട് ഇതൊക്കെ പറ്റത്തോള്ളൂ.

പിന്നെ അച്ഛന്റെ ബിസിനസ് ഞാൻ ആണ് നോക്കി നടത്താൻ പോകുന്നത്. അതുകൊണ്ട് പണം സമ്പാദിക്കുന്നത്‌ പ്രശ്നം ഉള്ള കാര്യം അല്ല.”

“എനിക്കും പണം ഒരു പ്രശ്നമല്ല എന്ന് എട്ടനറിയാമല്ലോ.  പിന്നെ എനിക് സ്വന്തമായി ഒരു ജോലി ചെയ്യാൻ ആഗ്രഹം ഉണ്ട്. അതോകൊണ്ടാണ് പോകുന്നത്.”

“അപ്പൊൾ ജോലി കിട്ടിയില്ലെങ്കിൽ വല്യ പ്രശ്നം ഇല്ലല്ലോ. പിന്നെന്തിനാ ഇന്റർവ്യൂ പെടിക്കുന്നേ… പോയാൽ പിറ്റേന്ന് വക്കണം. അവർക്ക് നിന്നാണ് ആവശ്യം. നിനക്ക് അവരെ അല്ല. പോയി ധൈര്യമായി ഇന്റർവ്യൂവിന് കേറിക്കൊ.”

Aa വാക്കുകൾ കവിതയ്ക്ക് ഒരു ആത്മവിശ്വാസം കൊടുത്തു.

അങ്ങനെ ഇന്റർവ്യൂ നടക്കുന്ന കമ്പനിയിൽ എത്തി. കവിത അകത്തേക്ക് കയറിപ്പോയി. അരുൺ പുറത്ത് കാറിൽ ഇരുന്നോന്ന് ഉറങ്ങി.

കുറെ നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ കവിത പുറത്തിറങ്ങി വന്നു. കാറിന്റെ window ഗ്ലാസ്സിൽ തട്ടി. പെട്ടെന്ന് ഞെട്ടിയെഴുന്നേറ്റ അരുൺ എവിടെയാണെന്ന് പോലും മനസ്സിലാകാതെ ഒരു നിമിഷം പകച്ചിരുന്നു.