കാവിതായനം [അവളുടെ ബാകി] 194

പെട്ടെന്ന് തന്നെ ബോധം കൈവരിച്ച അരുൺ കാറിന്റെ ഡോർ തുറന്നിറങ്ങിയതും കവിത അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. പെട്ടെന്ന് ബോധം വന്നത് പോലെ അകന്നു മാറിയ അവള് അവനോട് സോറി ഒക്കെ പറഞ്ഞു.

കുറച്ചു നേരം അവിടെല്ലാം മൗനം ആയിരുന്നു. ഉച്ച സമയം ആയതിനാൽ തന്നെ കിളികളുടെ ശബ്ദം പോലും ഇല്ലായിരുന്നു അവിടെ. പൂർണ്ണമായ നിശ്ശബ്ദത.

Aa നിശബ്ദതയെ കേറി മുറിച്ചു കൊണ്ട് കവിത പറഞ്ഞു. “താങ്ക്സ് ചേട്ടാ. ചേട്ടന്റെ അ വാക്കുകൾ എനിക് നല്ല കോൺഫിഡൻസ് തന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഇന്റർവ്യൂ പാസ് ആയി.”

ആ ഒരു സന്തോഷത്തിൽ ആയിരുന്നു കവിത അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചത്‌. അവൻ അവളെ വിളിച്ചു കാറിൽ കയറി നേരെ അടുത്തുള്ള ഹോട്ടലിലേക്ക് വിട്ടു.

അവിടെ നിന്നും നല്ല അടിപൊളി രണ്ട് മുല ബിരിയാണി കഴിച്ചു. പണം കൊടുക്കാൻ എത്തിയപ്പോൾ അവനെ പൈസ കൊടുക്കാൻ സമ്മതിക്കാതെ കവിത പണം കൊടുത്തു.

ശേഷം കാറിൽ കേറിയിട്ട്‌ കവിത അവനോട് പറഞ്ഞു. “ജോലി ഒക്കെ കിട്ടിയതല്ലെ മാഷേ എന്റെ ചിലവാണെന്ന് കരുതിക്കോ…”

“അത് നേരത്തെ പറയണ്ടേ… അങ്ങനുണ്ടെല് ഞാൻ കുറെ ഐറ്റംസ് വാങ്ങിച്ചെനെ… Shey ഒരു ചിലവ് ബിരിയാണിയിൽ തീർന്നു….”

“അന്നലെന്‍റെ മോന് അടുത്ത തവണ വല്യ ചിലവ് തരാട്ടോ”

“നേരത്തെ പറയണേ… ഞാൻ പട്ടിണി കിടന്നിട്ട് വരാം….”

“ഓഹോ…”

“അല്ല, ഇൗ ചേട്ടാ വിളി എപ്പോഴാ മോനെ എന്നാക്കിയത്.”

“യ്യോ എന്റെ പൊന്നു ചേട്ടാ ചുമ്മാ വിളിച്ചതാണെ”..

“എങ്കിൽ ഓകെ”

“ചേട്ടാ.. പ്രേമം ഒന്നുമില്ലേ ചേട്ടന്??”

“പിന്നെ.  ഇൗ കൊളത്തിലിരിക്കുന്ന എന്നെ ഒക്കെ ആരു നോക്കാനാ….”

“അതിനു ചെട്ടനെന്ന കുഴപ്പം??? ചേട്ടൻ സുന്ദരനല്ലേ…”

“ഞാൻ സുന്ദരനാണെന്ന് പറഞ്ഞ ആദ്യത്തെ ആൾ കവിത ആകും”

“പിന്നെ ഒന്ന് പോ ചേട്ടാ.. ചെട്ടനെന്നത കുഴപ്പം.”

“ഇൗ കറുത്ത കളർ തന്നെ ഒരു പ്രശ്നമല്ലെ മോളെ. ഞാൻ പിന്നെ കൂടുതൽ ഒന്നും പറയണ്ടല്ലോ.”

“പൊന്നു ചേട്ടാ, കുറച്ചു കറുപ്പ് കലർന്ന കളർ ഉള്ളവരേയ എനിക്കിഷ്ടം. കറുപ്പിനെന്നതാ കുഴപ്പം.”

“പറയനോക്കെ നല്ലതാ മോളെ, പക്ഷേ ജീവിതം വരുമ്പോൾ മാറും”

“ചേട്ടാ ഇൗ കോംപ്ലക്സ് ഒന്നും ചേട്ടന് പറഞ്ഞിട്ടില്ല. ചേട്ടൻ സുന്ദരനാണ്. അത്രേ ഉള്ളൂ.”