കഴപ്പിക്കൊച്ചമ്മയുടെ പണിക്കാരൻ 1 [ഒലിവര്‍] 664

“ ഒന്നും വെറുതെ വേണ്ട. അല്ലേലും അംബികയ്ക്ക് ഒരു മൈരന്റേം ഓരാശം വേണ്ട. കൂടുതൽ ഇവിടെ ചെയ്യുന്നതിനൊക്കെ കൂലി വേറെ തരാം…ങ്ഹാ… അല്ലേൽ വേണ്ട… ഇനിമുതൽ എന്നും തരുന്നതിനേക്കാൾ മൂന്നൂറ് രൂപാ കൂടുതൽ തരും. അതിപ്പൊ എല്ലാ ദിവസവും ഞാനുദ്ദേശിക്കുന്ന പണി എടുത്തില്ലേലും തരും. പക്ഷേ… എപ്പഴും റെഡിയാരിക്കണം നീ. എപ്പൊ ചെയ്യാൻ എന്ത് ചെയ്യാൻ പറഞ്ഞാലും… തുണി അഴിക്കാൻ പറഞ്ഞാ തുണിയഴിക്കണം. കഴ അടിക്കാൻ പറഞ്ഞാ കഴ അടിക്കണം. മനസ്സിലായോ മണിക്ക്…”
ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. സാധാരണ ചില കഴപ്പുമൂത്ത യജമാനന്മാർ വേലക്കാരികളെക്കൊണ്ട് ഇങ്ങനെ ചെയ്യിക്കുന്നത് കേട്ടിട്ടുണ്ട്. ഇതിപ്പൊ ഇവിടെ നേരേ തിരിച്ച്! കഴപ്പു മൂത്തത് കൊച്ചമ്മയ്ക്ക്! ആ.. നമുക്കെന്ത് പാട്! ഞാൻ വിനീതവിധേയനായി തല കുലുക്കി.
“ പിന്നെ… ” അവരൊരു മുന്നറിയിപ്പ് പോലെ എന്റെ നേരെ കൈചൂണ്ടി. “ ഇവിടെ നടക്കുന്ന കാര്യങ്ങള് വല്ലോം പുറത്തറിഞ്ഞാ… ങ്ഹാ… അറിയാലൊ… പൈസേടെ കാര്യത്തിൽ എനിക്കിവിടെ കൊറവൊന്നുമില്ല… നിന്നെയങ്ങ് തട്ടാൻ ഏല്പിച്ചാലും പുല്ലുപോലെ ഞാൻ ഊരിപ്പോരും…”
“ ഇല്ല കൊച്ചമ്മേ… മറ്റൊരു മനസ്സറിയില്ല…” ഞാൻ വാ മൂടി പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു. അവർ കുറച്ചു നേരം മിണ്ടാതെ നോക്കിയിരുന്നു. പിന്നെയവിടെ നിലത്ത് ചുരുണ്ടുകൂടി കിടന്നിരുന്ന കൈലി കാലുകൊണ്ട് തട്ടി എന്റെ നേർക്കിട്ടു.
“ ദാ… ഇനി തൂണീം കോണാനുമുടുക്ക്… ചുമ്മാ പഴോം തൂക്കിയിട്ടോണ്ട് നിക്കാതെ. എന്നിട്ട് വിട്ടോ… കൊറേ പണിയെടുത്തതല്ലേ… ഇന്നത്തേക്ക് ഇത് മതി.” ഞാൻ കൈലി ഉടുത്തുകൊണ്ട് സമ്മതിച്ചു.
പോവാനിറങ്ങുമ്പോ എന്നത്തേതിലും കുറച്ച് കൂടുതൽ നോട്ടുകൾ കൈയ്യിൽ വച്ചുതന്നു. “ ദാ… പിന്നെ, മൂന്നാല് ജട്ടി മേടിക്കാനുള്ള പൈസ കൂടിയുണ്ട്… മേടിച്ചോ.. ഇവിടെ ഇടരുതെന്നേയുള്ളു.”
എറ്റവുമൊടുവിൽ അവരൊന്ന് നിർത്തി. എന്നിട്ട് വീണ്ടും ഓർമ്മിപ്പിച്ചു.
“ പിന്നെ… ഒരു കാര്യം എപ്പഴുമോർത്തോ… ഇവിടെ… എന്റെ വീട്ടിൽ… നീ എന്നേയല്ല പണ്ണുന്നെ… ഞാൻ നിന്നെയാ… അത് മനസ്സിൽവച്ച്… കൂടുതൽ വേഷംകെട്ടിനൊന്നും നിക്കാതെ നോക്കീംകണ്ടും നിന്നാ നിനക്ക് കൊള്ളാം! അതിന്റെ ഗുണോം ഒണ്ടാവും!”