കീർത്തുവിന്റെ ഏകാദശി [മഞ്ചട്ടി] 547

അങ്ങനെ കുറച്ചു നേരം നിന്നപ്പോഴേക്കും കീർത്തുവിനും വിൻസിക്കും ഇറങ്ങാൻ ഉള്ള സ്റ്റോപ്പ്‌ ആയി… രജിതക്ക് ഒരു സ്റ്റോപ്പ്‌ കൂടെ കഴിയണം… അവർ രണ്ട് പേരും അതെ നിൽപ് തന്നെ നിൽക്കുക ആണ്… കീർത്തുവിന് ബസിൽ നിന്നും ഇറങ്ങാൻ പറ്റുന്ന അവസ്ഥ ആയിരുന്നില്ല….അവൾക് ഹരി രജിതയോട് ചേർന്ന് നിക്കുന്നത് അത്ര ഇഷ്ടപ്പെടുന്നില്ല…

അവളുടെ സ്റ്റോപ്പ്‌ എത്തിയതും വേറെ വഴി ഇല്ലാതെ അവൾക്ക് ഇറങ്ങേണ്ടി വന്നു… അവർ രണ്ട് പേരും വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു… വിൻസി ഓരോന്ന് സംസാരിച്ചു വരുക ആണ്… പക്ഷെ അതൊന്നും കേട്ട മട്ടില്ല… അവൾ മറ്റൊരു ചിന്തയിൽ ആയിരുന്നു…. ഹരി ഇനി അവളെ മറ്റു എവിടെ എങ്കിലും കൊണ്ട് പോകുമോ… അതോ ഇനി നമ്മളോട് ചെയ്ത പോലെ ഇനി അവളോട് ചെയ്യുമോ… പറയാൻ പറ്റില്ല അവൻ ചെയ്ത കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ തന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത് അല്ലെ… പക്ഷെ എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും അവനോടു ദേഷ്യം തോന്നുന്നില്ല… ഒരു വെറുപ്പ് തോന്നുന്നില്ല…ഇതെന്താണ് ഇങ്ങനെ… അപ്പോഴാണ് കയ്യിൽ ഒരു അടി കിട്ടുന്നത്…

“എന്താടി ഇങ്ങനെ ആലോചിക്കുന്നെ… നീ ഇവിടെ ഒന്നും അല്ലല്ലോ…”

അടി കിട്ടിയ ഭാഗത്തു ഒന്ന് തടവി കൊണ്ട് വിൻസിയെ ഒന്ന് തുറിച്ചു നോക്കി …

“എന്താടി നോക്കുന്നെ…ആരെയാ ഈ കഷ്ടപ്പെട്ട് ആലോജിക്കിന്നത്…”

“ഏയ്യ് ആരുമില്ല…”

“ഹ്മ്മ്മ്.. ഞാൻ കാണുന്നുണ്ട് എല്ലാം…”

“എന്ത് കാണുന്നുണ്ട്…”

“ഹരി രജിതയോട് മുട്ടി ഉരുമി നിക്കുന്നത് നിനക്ക് അത്ര പിടിച്ചിട്ടില്ല അല്ലെ…”