തമ്പുരാൻ അടുത്തനീക്കമാലോചിച്ച് ധ്യാനത്തിലായിരുന്നു. ഞാൻ ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ പോയി എതിരേയിരുന്നു. മധുരമുള്ള, ഇത്തിരി നൊമ്പരമുള്ള അനുഭൂതികളിൽ മുഴുകിയിരുന്നു.
ദിവസങ്ങൾ നിമിഷങ്ങളായി… ഇതിനകം ഞാൻ നല്ലൊരു ഡ്രൈവറും, തരക്കേടില്ലാത്ത കാര്യസ്ഥനുമായി മാറിയിരുന്നു. ഒരു ദിവസം രാവിലെ വല്ല്യമ്രാട്ടിയേം കൊണ്ട് ഞാനമ്പലത്തിലേക്കു പോയി. തൊഴുതിറങ്ങിയപ്പോൾ പതിവില്ലാതെ തമ്രാട്ടി വെളിയിലെ ആളൊഴിഞ്ഞ ആൽത്തറയിലേക്കു നടന്നു. ഉഷപ്പൂജ കഴിഞ്ഞ് നടയടച്ചിട്ട് കുറച്ചുനേരമായിരുന്നു.
ഞാൻ തോർത്തെടുത്ത് തറയിലെ പൊടി തട്ടിക്കളഞ്ഞപ്പോൾ അവിടെ വല്ല്യമ്രാട്ടി നേരിയത് ഒന്നൂടെ ചുറ്റി, ഭീമാകാരമായ കുണ്ടികളമർത്തിയിരുന്നു.
നീലാ… ഇവിടെയിരിക്കൂ. തമ്രാട്ടി വശത്തു ചൂണ്ടിക്കാട്ടി.
ഞാനവിടെയിരുന്ന് ചെവിയോർത്തു. ചിറയിൽ നിന്നും വീശിയ തണുത്തകാറ്റിൽ ആലിലകളിളകി..
ഞാൻ നിന്നെ കോവിലകത്ത് ആറുമാസം നിർത്താം എന്നാണുദ്ദേശിച്ചിരുന്നത്. എന്നാലിപ്പോ പത്തുമാസമാവാറായി. അറിയാമോ?
പത്തുമാസമോ! ഞാനറിയാതെ പറഞ്ഞുപോയി.
തമ്രാട്ടിയെന്നെ ഒന്നു നോക്കി. ആ മുഖത്തൊരു മന്ദഹാസം വിടർന്നു. ഇത്രയും നാള് എന്നെ നോക്കിയിരുന്നത് സ്ത്രീകളാണ്. കഴിഞ്ഞ കൊറേക്കാലായി കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന ഭവാനി സുഖമില്ലാതെ പണി മതിയാക്കി നാട്ടിലേക്ക് പോയപ്പോഴാണ് എനിക്കൊരു വട്ടുതോന്നി ഒരാണിനെ വെയ്ക്കാംന്ന് തീരുമാനിച്ചത്. എന്നാ നീ ഞാൻ വിചാരിച്ചതിനേക്കാളും….. ആ സ്വരം നേർത്തു. തമ്രാട്ടി ദൂരെയെങ്ങോട്ടോ നോക്കിയിരുന്നു. ഞാനൊന്നും മിണ്ടാതെ ആ ആലിന്റെ തണലും അവിടത്തെ കാറ്റും ആസ്വദിച്ചിരുന്നു.
വരൂ.. ഇത്തിരി നടക്കാം. തമ്രാട്ടിയെണീറ്റ് ചിറയുടെ വശത്തുള്ള അരയാലുകളുടെ തണലിലേക്കു നടന്നു. ഞാനൊന്നു ചുറ്റും നോക്കി. ആരുമില്ല. തമ്രാട്ടീ! ഞാൻ വിളിച്ചു. തമ്രാട്ടി നിന്ന് തലതിരിച്ചെന്നെ നോക്കി. ഞാനന്നത്തെപ്പോലെ പിന്നിൽച്ചെന്ന് ഒരു തടിച്ച ചന്തിപ്പാളി വശത്തേക്ക് പിടിച്ചകറ്റിയിട്ട് ചന്തിയിടുക്കിലേക്ക് കയറിയിരുന്ന തുണി വെളിയിലേക്ക് വലിച്ചു. ആ കുണ്ടിയിലൊന്നു തഴുകി തുണിയുടെ ചുളിവുകൾ ശരിയാക്കി. തമ്രാട്ടിയനങ്ങാതെ നിന്നു തന്നു. ആ പ്രൗഢയുടെ ചന്തികളിൽ തഴുകിയപ്പോൾ അവിടത്തെ തൊലിയുടെ മിനുപ്പും, ആ കുണ്ടിച്ചതയുടെ ഉറപ്പുള്ള മാർദ്ദവവും, വിരലുകളെ പൊള്ളിക്കുന്ന ചൂടും, എന്നെ ഉറ്റുനോക്കിയ ആ കണ്ണുകളിൽ മിന്നിയ കുസൃതിയുമെല്ലാം എന്നെ ശരിക്കും കമ്പിയടിപ്പിച്ചു… ഒപ്പം ഉള്ളിലൊരു വിറയലും! അകത്ത് അമ്പലത്തിലെ ഒരുപപ്രതിഷ്ഠയാണ് മഹാകാളി. ആ കാളീദേവിയുടെ ഉടലെടുത്ത രൂപമാണ് മുന്നിൽ പിന്തിരിഞ്ഞു നിൽക്കുന്നത്. ആ കൊഴുത്ത വിഗ്രഹത്തിന്റെ പൃഷ്ഠത്തിലാണ് എന്റെ കൈ!
കഴിഞ്ഞോ നീലാ? കണ്ണുകളിലെ കുസൃതി സ്വരത്തിലും! ഞാൻ തീപൊള്ളിയപോലെ വിരലുകൾ പിൻവലിച്ചു! തമ്രാട്ടി ആനച്ചന്തികൾ താളത്തിൽ ചലിപ്പിച്ച് മുന്നോട്ടു നടന്നു.
അവിടുന്നു കാര്യങ്ങൾ വേഗത്തിൽ പുരോഗമിച്ചു. വല്ല്യമ്രാട്ടിയെ നോക്കാൻ ഒരു പ്രായമുള്ള സ്ത്രീയെ ഏർപ്പാടാക്കി. മാസം തികയുമ്പോൾ അവർ വരും. രണ്ടാഴ്ചയുണ്ട്. എന്റെ ഭാവിയെക്കുറിച്ച് എനിക്ക് വലിയ
കൊള്ളാം അടിപൊളി കഥ ഒരുപാട് ഇഷ്ടായി ❤
ഋഷി.. താങ്കളുടെ എഴുത്തിൻ്റെ രീതി ഒരുപാട് ഇഷ്ടപ്പെട്ടു..മനോഹരമായ ഒരു കഥ ആയിരുന്നു. നീലൻ തൻ്റെ അനുഭവങ്ങൾ ആയിരുന്നു പങ്കുവച്ചത് എങ്കിലും ഞാൻ കുറിച്ച് കൂടി ഉൾപ്പെടുത്താനും കഴിയുമായിരുന്നു.. അവൻ ജീവിതത്തിൽ പിന്നീട് നേരിട്ട വെല്ലുവിളികളും മറ്റും. അവസാനിച്ച സ്ഥിതിക്ക് ഇനി അതിൽ മാറ്റം വരുത്താൻ കഴിയില്ലല്ലോ. ഒരുപാട് നൊസ്റ്റാൾജിയ വന്ന്.. പഴയ കാലഘട്ടത്തിലേക്ക് തിരിച്ച് പോയി പോലെ.. ഒരു നദി തിരിച്ച് ഒഴുകിയ പോലെ.. എൻ്റെ വേരുകളിലേക്ക് തിരികെ പോകാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഒരാൽ എന്ന നിലയിൽ ഈ കഥ ഒരുപാട് മനസ്സിൽ തട്ടി. ഒരുപാട് നന്ദി
ഡേയ് ഋഷി, എന്തുണ്ട് വിശേഷം? കഥ വായിക്കാതെ കവർ ഫോട്ടോ കണ്ട് മനസ്സിലാക്കി. 😉
നൈസ് സ്റ്റോറി dear… നല്ല കഥകൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു..
Next story appoooyaa
Bro next bro appooyaaaa
Ahhhh.. What an artistic work.. Brilliant !!!
Machane …….maniharam, rathimanoharam, athimanoharam……..onnum parayanilla….iniyum pratheekshikkunnu……..manoharamaya ithipoleyulla srishtikal. God bless you
Njan katha vayich kazhinjatum 1940 sil thanne nikkenu manasu ipozhum..adipoli machane…u are awesome ?