ഖദീജയുടെ കുടുംബം 9 [പോക്കർ ഹാജി] 306

പെട്ടന്നന്നവന്റെ മനസ്സൊന്നു തണുത്തു ഇതായിരുന്നൊ പ്രശ്‌നം.
‘അതുമ്മ ഞാനിപ്പൊ ന്താ ചെയ്യാ ഓളുക്കിത്തിരി കുറുമ്പു കൂടണുണ്ടു. ആപ്പൊ ഞാന്‍ രണ്ടെണ്ണം ഓളെ കുണ്ടിമ്മെത്തന്നെ കൊടുത്തു.’
‘എടാ രണ്ടീസം കയിഞ്ഞാ ഓളെ കല്ല്യാണല്ലെ.ചെറിയെ കുട്ടിയല്ലെഓളുക്കു നല്ലോണം വേദനിച്ചിക്കിണു.’

‘ഓളുക്കൊരു വേദനേം ഇണ്ടാവൂല നല്ലപഞ്ഞിക്കെട്ടു മാതിരിള്ള എറച്ചിയാണു ഓളെ കുണ്ടിമ്മെ.നല്ല രസാണു അതുമ്മെ അടിക്കാന്‍.’
റിയാസിന്റെ പറച്ചിലു കേട്ടു ഉമ്മറത്തെ തൂണിലെക്കു ചാരി നിന്നു കൊണ്ടു സംഭവം ഒന്നു മനസ്സിലൊര്‍ത്തപ്പോളെക്കുംദീജയുടെ കന്തിരുന്നു തരിച്ചു.പെട്ടന്നു തന്നെ സ്ഥലകാലബോധം വീണ്ടെടുത്ത ദീജ റിയാസ്സിനോടു പറഞ്ഞു

‘ആ എടാ ചെക്കാ വെയിലു വന്നു കുണ്ടീ തട്ടിയാലെ ഇജ്ജു ഒറക്കത്തീന്നു ഉണരൂ.ഒറക്കം കളഞ്ഞു ഓളെ കുണ്ടീലടിക്കാനും പിടിക്കാനും നിന്നതല്ലെ .പഴെ പോലല്ല ഇവിടെ ഒരു കല്ല്യാണാണു വരണതു അതും അന്റെ പെങ്ങളെ കല്ല്യാണം. ഇനി എത്ര ദിവസം ഇണ്ടുന്നു വെച്ചാ ഇജ്ജിരിക്കണതു.’

‘രണ്ടീസല്ലെ ഉമ്മാ’
‘എടാ രണ്ടീസം ഒക്കെ ദാന്നു പോവും.എല്ലാത്തിനും ഓടാന്‍ ഇജൊറ്റക്കെ ഉള്ളൂന്നു വെച്ചൊ.’
‘ആ ഇനിക്കറിയാം’

‘ആ ഓര്‍മ്മണ്ടായാ മതി ഇന്നന്നെ പോയി പലചരക്കു സാധനങ്ങളൊക്കെ എടുത്തൊ.പോണ വയി മൂരിക്കുട്ടന്റെ കാര്യം ആ പോക്കര്‍ഹാജീനെ കണ്ടുപറയാന്‍ മറക്കണ്ട.’
‘ആ ഞാന്‍ പോയിക്കോളാം’

‘എടാ മതി വലിച്ചതു പൊ പോയി കാര്യങ്ങളൊക്കെ ഒന്നന്ന്വേഷിച്ചു നടത്തു.ബാക്കിയൊക്കെ അന്റെ മനം പോലെ ഒക്കെ ഇവിടെത്തന്നെ ഇണ്ടാവും ഒന്നും ആരും കെട്ടിപ്പൂട്ടി കൊണ്ടൊവൂല്ല.ആദ്യം ഇജ്ജ് ഞാന്‍ പറഞ്ഞതു കേക്കെടാ’

‘ഊം ശരിന്നാ..’

എന്നും പറഞ്ഞവന്‍ കുളിമുറിയിലേക്കു പോയി പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളൊക്കെയും തിരക്കു പിടിച്ചതായിരുന്നു.ഒന്നിനും സമയം തികയാത്ത അത്ര തിരക്കു.ഇതിനിടയില്‍ ബീരാന്‍ തന്റെ തിരക്കൊഴിഞ്ഞു വീട്ടിലെത്തി റിയാസ് കോയിക്കോട്ടങ്ങാടീലു പോയിട്ടു വന്നപ്പൊ വീട്ടിലു വാപ്പായെ