കാദറിക്കാന്‍റെ മുട്ടമണി ഭാഗം 5 495

ടീച്ചറുടെ വീട്ടിലേക്ക്‌ നടക്കുംവഴിയാണ്‌ അവന്‌ തോട്ടിൻ കരയിൽ ആമ്പലിലയിൽ ഒരു കുറിപ്പ്‌ കിടക്കുന്നത്‌ കണ്ടത്‌..
ഇത്‌ മിക്കവാറും ആശാനായിരിക്കും… അയാൾക്ക്‌ തന്നോട്‌ എന്തെങ്കിലും പറയാനുണ്ടെങ്കിൽ ഇതു പോലൊരു കുറിപ്പ്‌ തന്റെ മുന്നിലെത്തും അതാ പതിവ്‌..
“കാദർ,ഞാൻ പറയുന്നത്‌ ശ്രദ്ധിച്ച്‌ കേൾക്കണം..ഞാൻ നിന്നിൽ നിന്നും ഒരുപാട്‌ ഒളിച്ചിട്ടുണ്ട്‌..നിന്റെ ഈ ആശാൻ ഈ നാടൊട്ടുക്ക്‌ ഭയക്കുന്ന ആ പഴയ ദുർമന്ത്രവാദി തന്നെയാണ്‌..അതെ എല്ലാവരും ഭയപ്പെടുന്ന വടക്കെപ്പാട്ട്‌ സോമദത്തൻ ക’മ്പി’ക്കു’ട്ട’ന്‍’നെ’റ്റ് പക്ഷെ നിങ്ങൾ എനിക്ക്‌ പകർന്ന സുഖം പറഞ്ഞറിയിക്കാവുന്നതല്ല..അതിന്‌ എന്നും ഞാൻ കാദറിനോട്‌ കടപ്പെട്ടിരിയ്ക്കും..ഇനി നൂറു രാപ്പകലുകൾ എന്നെ നീ കാക്കേണ്ടതില്ല..ഞാൻ ധ്യാനത്തിലാവും..ഇന്നേക്ക്‌ നൂറാം നാൾ നീയും അശ്വതിക്കുട്ടിയും എനിക്കരികിൽ വരിക.. നിങ്ങൾക്ക്‌ എന്റെ ഒരു വലിയ സമ്മാനം കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ട്‌..
അശ്വതിക്കുട്ടിക്കും ഇതുപോലൊരു കുറിപ്പ്‌ ഞാൻ നൽകിയിട്ടുണ്ട്‌..
കാത്തിരിക്കുക നൂറു രാവുകൾ നൂറു പകലുകൾ…അന്ന് നിന്ക്ക്‌ നീ ഇതുവരെ നിനയ്ക്കാത്തത്‌ വന്ന് ചേരും…ഇത്‌ സോമദേവൻ കാദറിന്‌ നൽകുന്ന വാക്ക്‌…”

വായനയിലും ആലോചനയിലും നേരം പോയതറിഞ്ഞില്ല..

മാലതി ടീച്ചറുടെ വീടെത്തിയപ്പോൾ നേരം അഞ്ചുമണി കഴിഞ്ഞിരുന്നു..
അവൻ കോളിംഗ്‌ ബെൽ അടിച്ചു..
മാലതിടീച്ചർ വാതിൽ തുറന്നു..
“കാദർ, ഇപ്പോൾ സമയമെത്രയായി..”
“5:10”
“അഞ്ച്‌ എന്ന് പറഞ്ഞാൽ കൃത്യം അഞ്ചായിരിക്കണം..ആദ്യം അകത്ത്‌ കയറ്‌..”
അവർ അവനെ അകത്ത്‌ കയറ്റി ഡോർ ലോക്ക്‌ ചെയ്തു.. ദാ അതാണു ബെഡ്‌ റൂം കയറിക്കൊ..

“ഇനി കാദർ മോനു ഈ തുണിയുടെ ആവശ്യം ഇല്ല..”
അവർ അവന്റെ ഷർട്ടിന്റെ കുടുക്കുകൾ വലിച്ച്‌ പൊട്ടിച്ചു..
അവനോട്‌ ഉടൻ തന്നെ പാന്റും ഷഡ്ഡിയും ഊരിതരാൻ പറഞ്ഞു..
നൂൽബന്ധമില്ലാത്ത കാദറിനെ കണ്ട്‌ മാലതി ചിരിച്ചു..
ഇനി നീ വാ നമുക്ക്‌ ടെറസിൽ കയറാം..
നടന്ന് വരണ്ട..മോൻ മുട്ട്‌ കുത്തിയിഴഞ്ഞാ മതി..
അവർ അവന്റെ കഴുത്തിൽ പട്ടികൾക്കണിയിക്കുന്ന ബെൽറ്റിട്ട്‌ കൊടുത്തു..