കാദറിക്കാന്‍റെ മുട്ടമണി ഭാഗം 7 270

എപ്പോഴും തറുതലയ്ക്ക് മറുതല പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഗിരിജെച്ചിയുടെ ആ കമന്‍റും കാറിനുള്ളില്‍ ഒരു കൂട്ടച്ചിരി ഉയര്‍ത്തി..

അവന്‍ ഗിരിജെച്ചിയുടെ വിടര്‍ന്ന കുണ്ടി ഓട്ടയിലേക്ക് തന്‍റെ നാവടുപ്പിച്ചു….അതിന്‍റെ പൂമൊട്ടുപോലെ വിരിഞ്ഞ ഇടങ്ങളില്‍ മലത്തിന്റെ അംശം തങ്ങിനിന്നിരുന്നു..അവന്‍ അത് തന്‍റെ നാക്ക്കൊണ്ട് ഒപ്പിയെടുത്തു..അതിനു ശേഷം അവന്‍ കുണ്ടിത്തുളയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് നാവു രണ്ട് മൂന്ന്‍ തവണ കയറ്റി ഇറക്കി.. പിന്നെ നാവു പതിയെ പിന്‍ വലിച്ചു..

“എന്താ ഗിരിജേച്ചീ, ക്ലീനായോ..” മാലതി ചോദിച്ചു..
“അത്യാവശ്യം നക്കി എങ്കിലും, ആ നിര്‍മാ വെണ്മ വന്നില്ലേന്ന്‍ തോന്നുന്നു..”
അത് കേട്ടപ്പോള്‍ മാലതി അവനോട് ആക്രോശിച്ചു..
“മുഴുവന്‍ ക്ലീനാവാതെ നീയെന്തിനാടാ പട്ടീ നക്കല്‍, നിര്‍ത്തിയത്..”
മറുപടിയില്ലാതിരുന്ന അവന്‍റെ തല അവര്‍ പിന്നയൂം കൂതിക്കടുത്തെക്ക് കൊണ്ടുവന്നു…നക്കാന്‍ ആജ്ഞാപിച്ചു…
ഒരു വെറും പട്ടിയെപ്പോലെ അവന്‍ അവരുടെ കൂതിനക്കിത്തിന്നു…
അവന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞിരുന്നു…
അവനറിയാതെ തന്നെ അവനന്‍റെ തൊണ്ടയില്‍ നിന്നും ഒരു ഏങ്ങല്‍ ഉണര്‍ന്നിരുന്നു…
ഒരു മാത്ര കാര്‍ നിശബ്ദമായി..
അവന്‍റെ ഏങ്ങല്‍ മാത്രം കാറില്‍ ഉയരാന്‍ തുടങ്ങി..
പൊടുന്നനെ അവരെല്ലാരും ചിരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി..
“മാലതീ, നീ അവനെ ഇപ്പോഴേ കരയിച്ചല്ലോ.. അപ്പൊ ഇവനെ സുഭദ്രയുടെ കയ്യില്‍ കിട്ടിയാല്‍ എന്തായിരിക്കും അവസ്ഥ..
കൂതിക്ക് മുന്പിലിരുന്നു കരഞ്ഞ കാദറിനെ നോക്കിയാണ് ഗിരിജേച്ചി അത് പറഞ്ഞത്…
“അത് പേടിക്കണ്ട ഗിരിജേച്ചി.. ആ കാര്യം സുഭദ്ര നോക്കിക്കോളും..”
അത് കേട്ട് ഗിരിജേച്ചി പിന്നെയും ചിരിക്കുന്നത് അവന്‍ കണ്ടു..
“മോനെ കാദറെ.. നീ ഞങ്ങടെ അടിമയല്ലേ.. അടിമകള്‍ കരയാന്‍ പാടില്ല… അവര് യജമാനത്തിമാര്‍ പറയുന്നതെല്ലാം കേള്‍ക്കണം.. അനുസരിക്കണം സഹിക്കണം..
അതുകൊണ്ട് മര്യാദയ്ക്ക് കരച്ചില്‍ നിര്‍ത്തെടാ..!!!”

അവരുടെ അലര്‍ച്ച അവന്‍റെ ചെവിയില്‍ മുഴങ്ങി..
അവന്‍ കരച്ചില്‍ നിര്‍ത്തി..