കിനാവ് പോലെ 6 [Fireblade] 866

ഉണ്ടായില്ല….അവർ കൺമറയത്തുനിന്നും മറയുന്നത് വരെ ഞാൻ സ്വയം മറന്നു നോക്കികൊണ്ടിരുന്നു…അവൾ മെല്ലെ നടക്കുമ്പോൾ അവള്ക്ക് കൈ കൊണ്ട് താങ്ങുകൊടുക്കേണ്ട കാര്യമില്ല , ദൃതിയിൽ പോകുമ്പോളാണ് അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത് ..നീളകുറവാണോ അതോ ശോഷിച്ചതാണോ എന്ന് മനസിലാകാത്ത വിധം പാവാട താഴ്ന്നു കിടന്നിരുന്നതിനാൽ അത് മനസിലാകുന്നില്ല….ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ ആലോചന കഴിഞ്ഞു കണ്ണുകൾ മാറ്റിയപ്പോൾ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് സംശയത്തോടെ നോക്കികൊണ്ടിരുന്നു നിത്യയെ ആണ് ഞാൻ കണ്ടത്..പെട്ടെന്ന് ആ നോട്ടം നേരിടാനാവാതെ ഞാൻ കണ്ണുകൾ താഴ്ത്തി …

മെല്ലെ കണ്ണുകൾ ഉയർത്തിയപ്പോൾ അവൾ നോട്ടം മാറ്റിയിരിക്കുന്നു , ഞാനൊന്നു ആശ്വസിച്ചു …ശബരി വന്നു നിത്യയെ ഞങ്ങളുടെ നടുവിലാക്കി അവളുടെ അപ്പുറത്തിരുന്നു…

” ഡീ , ആ കുട്ടിയെപറ്റി നിനക്ക് എന്തൊക്കെ അറിയാം …ഇവന് അതിനെ ഇഷ്ടമാണത്രെ …”

ശബരി ഒറ്റയടിക്ക് കാര്യം അവതരിപ്പിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ അമ്മമാരേ പാളിനോക്കി , ഭാഗ്യം ! അവർ വേറെ എന്തോ പരദൂഷണത്തിലാണ് ….

കേട്ടുകഴിഞ്ഞ നിത്യയുടെ ഭാവമെന്താണെന്ന് എനിക്ക് പിടികിട്ടിയില്ല …ആകാംഷയോടെ ശബരി പറയുമ്പോൾ കേട്ടിരുന്ന അവൾ കേട്ടു കഴിഞ്ഞു അവിശ്വസനീയതയോടെ എന്നെ നോക്കി …അവളെന്താണ് പറയാൻ പോകുന്നതെന്ന് നല്ല ടെൻഷൻ എനിക്കുണ്ടായിരുന്നു ..പക്ഷെ അവൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ കുറച്ചു മുന്നിലായി കത്തിനിൽക്കുന്ന വലിയ ലൈറ്റിലേക്ക് നോക്കി ഇരുന്നു ….

” നിത്യാ ..” ഞാൻ പതിയെ വിളിച്ചു ..

” കേട്ടു മനുവേട്ടാ , സഹതാപം കൊണ്ടാണോ ഈ തോന്നൽ …? “”

അവൾ മറുപടിക്ക് പകരം മറുചോദ്യമായിരുന്നു …

” ആയിരുന്നു , പക്ഷെ ഇപ്പൊ അല്ല …”

എനിക്കെന്തോ കള്ളം പറയാൻ തോന്നിയില്ല ..സഹതാപം തന്നെയാണ് ആദ്യം ഉണ്ടായിരുന്നത് , പക്ഷെ ഉറപ്പുള്ള കാര്യം ഇപ്പൊ ഈ നിമിഷം അതല്ല എന്റെ തോന്നൽ…

” അവളെക്കുറിച്ചു എന്താ മനുവേട്ടന് അറിയേണ്ടത്..?? “”
അവൾക്കു വീണ്ടും സംശയം തന്നെ….

” തുടക്കം മുതൽ പറഞ്ഞാൽ അവളെ ഞാൻ പരിചയപ്പെടുന്നത് ഒന്നാം ക്ലാസിൽ വെച്ചാണ്‌ , പുത്തൻപുരക്കൽ നാരായണന്റെ മൂന്നുമക്കളിൽ ഏറ്റവും ഇളയതായി ജനിച്ച കൃഷ്ണപ്രിയ എന്ന അമ്മു …ജനിച്ച സമയത്തുള്ള എന്തോ കോംപ്ലിക്കേഷൻ കാരണം ജനനത്തോടെ അവളൊരു കാലിനു വയ്യാത്ത കുട്ടി ആയി… സത്യത്തിൽ അവളെന്നേക്കാൾ ഒരു വയസിനു മൂത്തതാണ്, ആദ്യമായി ഒന്നാം ക്ലാസ്സിൽ ചേർന്ന അവൾ രണ്ടു മാസം കൊണ്ട് നിർത്തി , സഹപാഠികളുടെ മുടന്തി എന്ന് വിളിച്ചുള്ള കളിയാക്കലും , അല്ലാത്തവരുടെ സഹതാപവും അവളെ വല്ലാതെ മടുപ്പിച്ചു…..അങ്ങനെയാണ് അന്ന് നിർത്തിയത്..പിന്നീട് തൊട്ടടുത്ത വർഷം തന്നെ അവൾ വീണ്ടും എന്റെ കൂട്ടുകാരിയായി ഒരേ ബെഞ്ചിൽ വന്നു, പിന്നെയും ഒരുപാട് കളിയാക്കലും സഹതാപവും അവൾക്ക് അനുഭവിക്കേണ്ടിവന്നെങ്കിലും അവളതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ പഠിച്ചു പോന്നു……അവളെ കളിയാക്കുന്നവരേക്കാൾ അവൾക്കു ദേഷ്യം സഹതാപം കാണിക്കുന്നവരോടാണ് ..”

അവൾ ഒന്ന് നിർത്തി ഞങ്ങളുടെ മുഖത്തേക്ക് മാറി മാറി നോക്കി , ഞാൻ ഒരു പ്രത്യേക അവസ്ഥയിലിരുന്നാണ് ഇതെല്ലാം കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്നത് ..ശബരിയുടെയും അവസ്ഥ മറിച്ചല്ലെന്നു അവന്റെ മുഖം പറഞ്ഞു…പെങ്ങന്മാർക്ക് മാത്രം ചിലതൊക്കെ അറിയാവുന്ന കാര്യമായതുകൊണ്ടു സാധാരണ ഫീൽ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു…