കൊച്ചിയിലെ കുസൃതികൾ 9 [വെള്ളക്കടലാസ്] 394

രജനി ചിരിച്ചുകൊണ്ട്, “മുചെ അപ്ന ഫോൺ നമ്പർ ദോ. അഗർ മുചെ ഫിർ സെ തേരാ സർവീസ് kee ആവശ്യ ഹോ തോ…നിന്റെ സർവീസ് വേണമെങ്കിൽ..”

“സോറി മാഡം ജീ. കമ്പനി പോളിസി കേ അനുസാർ, മുച്ചേ ക്ലയന്റ് സെ ഫോൺ നമ്പർ പൂച്നാ യാ ബത്താനാ നഹി കർനാ ചാഹിയെ. അംഗനെ ഫോണ് നമ്പർ ചോദിക്കാനോ പറയാനോ പാടില്ല. ജബ് ഭി ആപ്കോ ജരൂരത് ഹോ, ആപ് കമ്പനി കോ ഫോണ് കർ ബുക് കർ ലേ. കമ്പനി വിളിച്ച് ബുക് കരോ. വോ അവയിലബിലിറ്റി കെ ആധാർ പർ മേരെ ജൈസേ ലഡ്കോ കൊ അസ്സൈൻ കരേംഗേ. എന്റെ പോലെ വേറെ ആളെ അയക്കും.

“ശ് ശ് ശ്…..” രജനി അവന്റെ ചുണ്ടിൽ വിരലമർത്തിയ ശേഷം അവന്റെ ഫോണ് കൈയിലെടുത്തുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു, “ടീക് ഹേ, തു ഫോൺ നമ്പർ നഹി പൂച് സക്തേ യാ ബതാ നഹി സക്തേ, ലേകിൻ തു അപ്നാ ഫോണ് അൺലോക് തോ കർ സക്തേ ഹേ നാ? ഫോണ് അൺലോക് ചെയ്യാമല്ലോ.”

മുൻമി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഫോണ് അൺലോക് ചെയ്തുകൊടുത്തു. രജനി അവന്റെ ഫോണിൽ നിന്ന് തനിക്ക് ഒരു മിസ്ഡ് കോൾ ശേഷം ചിരിച്ചുകൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റു. കണ്ണാടിയുടെ മുന്നിൽ വെച്ചിരുന്ന തന്റെ പേഴ്‌സ് തുറന്ന് അഞ്ഞൂറിന്റെ നാലഞ്ചുനോട്ടുകൾ വലിച്ചെടുത്ത് അപ്പോഴും കിടക്കുകയായിരുന്ന മുൻമിയുടെ നഗ്നമായ ശരീരത്തിലേക്കിട്ടു.

“മാഡം, യെ യേ, യെനിക്ക്‌ കമ്പനി സാലറി ഉണ്ട്. ആൽറെഡി ബിൽ പെയ്ഡ്.

“കോയി പ്രോബ്ലം നഹി. യേ മേരെ ഖുശ് കേ ലിയേ. എന്റെ സന്തോഷത്തിന് ടിപ്പ്.

“ഓ തീർന്നില്ലേ? കുറേ നേരമായല്ലോ? തിരിച്ചുപറഞ്ഞയക്കാൻ അവനെ ബാക്കി വെച്ചേക്കണേ,” പെട്ടെന്ന് വാതിൽ തുറന്ന് അകത്തേയ്ക്ക് കയറിവന്ന മറ്റൊരു സ്‌ത്രീ പറഞ്ഞു. ഇരു നിറത്തിൽ അല്പം പൊക്കം കുറഞ്ഞിട്ടാണെങ്കിലും നല്ല വടിവൊത്ത ആ ശരീരത്തിന്റെ അഴകളവുകളിൽ പിങ്ക് നൈറ്റി പറ്റിപിടിച്ചു കിടന്നു. അത് ഐശ്വര്യയാണ്. വയസ്സ് മുപ്പത്തൊമ്പതുകഴിഞ്ഞ് നാല്പത്തിലേക്ക് എത്തിനോക്കുകയാണെങ്കിലും കണ്ടാൽ പരമാവധി ഒരു മുപ്പത് മുപ്പത്തഞ്ചുമാത്രം തോന്നിയ്ക്കുന്ന , കളിച്ചും കിളച്ചും മുഴുപ്പെത്തിയ ഒരുഗ്രൻ കൈ ബോംബ്.