കൂരാചുണ്ടിലെ ന്യുഇയർ രാവ് [മീര വിശ്വനാഥ്] 457

നസീമ അവന് എതിർവശം ചെറിഞ്ഞാണ് കിടക്കുന്നത്. അവളുടെ ആനക്കുണ്ടി ഒന്നിന്മേൽ ഒന്ന് കയറ്റി വെച്ചത് പോലെ നബീലിന് അനാവൃതമാണ്. അവൾ ചെരിഞ്ഞു കിടന്നത് മുതൽ അവൻ നോക്കുന്നത് ഫോണിലേക്കായിരുന്നില്ല. മൊബൈലിന്റെ അരണ്ട വെളിച്ചത്തിൽ അവനുമ്മയുടെ കുണ്ടി നോക്കി ആസ്വദിക്കുകയായിരുന്നു. പെട്ടെന്ന് നസീമ മലർന്നു കിടന്നു. അവൾ സംശയിച്ചത് പോലെ തന്നെ നബീൽ തന്റെ പിന്നാമ്പുറത്ത് നോക്കുകയായിരുന്നു എന്നവൾക് മനസിലായി. എങ്കിലും അവളത് പുറത്ത് കാണിച്ചില്ല. ഞാൻ അറിഞ്ഞു എന്ന് കണ്ടാൽ ചെക്കന് അതൊരു ലൈസൻസായാലോ…, അവൾ ചെറുതായി പരിഭ്രമിച്ചു. നബീൽ പെട്ടെന്ന് ജ്യാള്യത മറക്കാനെന്നോണം ഫോണിലേക്ക് മുഖം തിരിച്ചു കിടന്നു.

Uppa calling… അവന്റെ ഫോണ് അടിഞ്ഞത് പെട്ടെന്നായിരുന്നു. അവൻ സ്‌ക്രീനിൽ നോക്കി ഉപ്പ വിളിക്കുന്നു എന്ന് നസീമയോട് പറഞ്ഞു.

“ഫോൺ എടുക്ക്.. എന്നെ വിളിച്ചിട്ട് കിട്ടുന്നുണ്ടാവില്ല. ഫോൺ ഓഫ് ആയില്ലേ.. ”

നബീൽ കോൾ എടുത്ത് ലൗഡ് സ്പീകറിൽ ഇട്ടു.

“ഹാലോ ഉപ്പാ… ”

” ഹാലോ… നബിലെ നീ എവിടെയാ ഉള്ളത്? ഉമ്മയെ വിളിച്ചിട്ട് കിട്ടുന്നില്ലലോ..”

“ആഹ്… ഞാൻ വീട്ടിൽ തന്നെയാണ്. ഇവിടെ ഭയങ്കര മഴയും കാറ്റുമാണ്. കറണ്ട് ഇല്ല.. ഉമ്മാടെ ഫോൺ ചാർജില്ലാഞ്ഞിട്ട് ഓഫായി…”

“ആണോ…. ഞാൻ കുറെ നേരം ആയി വിളിക്കുന്നു.. അവൾ ഉറങ്ങിയോ… നീ ഫോൺ കൊടുത്തേ..”

“ആഹ് ഞാൻ കൊടുക്കാം….” എന്നും പറഞ്ഞു നബീൽ ഫോൺ നസീമാക്ക് കൈമാറി. കുറച്ചു സമയം കാത്തു നിന്നാണ് അവൾ ഫോണിൽ സംസാരിച്ചത് എന്ന് നബീൽ ശ്രദ്ദിച്ചു… സ്‌ക്രീൻ ഓഫായത് കാരണം അവൾക്ക് സ്പീക്കർ ഓഫ് ചെയ്യാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.

“ആഅഹ് ഇക്കാ…”

“മഴയാണോ… ഫോൺ ഓഫാവുന്നതിന് മുമ്പ് ഒരു മെസ്സേജ് അയച്ചൂടെ… ഞാൻ കുറെ ട്രൈ ചെയ്തിരുന്നു…”

” മെസ്സേജ് ചെയ്യണം എന്ന് വിചാരിച്ചതാണ് അപ്പോഴേക്കും ഓഫായി…”

“ഹാ സാരമില്ല… എന്നിട്ട് കറന്റ് ഇന്ന് വരുന്ന ലക്ഷണം ഒന്നുമില്ലേ…. ”

“ഇല്ല ഇക്കാ… നല്ല കാറ്റുണ്ടായിരുന്നു. ഇന്നെനി കറന്റ് നോക്കണ്ടന്നാ തോന്നുന്നത്…”

” ആഹ്… ഫുഡ് ഒക്കെ കഴിച്ചോ ?”

” ആഹ് ഞങ്ങൾ കിടന്നു…. “